STANFORD – Hoewel het infrastructuurplan van 2,3 biljoen dollar van de Amerikaanse president Joe Biden vele malen groter is dan eerdere soortgelijke voorstellen, voldoet slechts ongeveer een derde ervan aan zelfs maar een ruime definitie van het begrip ʻinfrastructuur.ʼ Het pakket komt bovenop de ruim 5 biljoen dollar die sinds afgelopen maart al is uitgegeven aan COVID-19-hulp en stimulering van de economie, en zal binnenkort worden gevolgd door toezeggingen voor nog meer uitgaven op de korte termijn. Wat kan er dan nog mis gaan?
Eerlijk gezegd heel veel. Verantwoordelijk bestuur houdt in dat ongerelateerde uitgaven afzonderlijk en op hun eigen merites moeten worden beoordeeld. Het plan-Biden bevat een paar voorstellen die ik zelf steun. Maar zoals het nu is gestructureerd, zullen de federale uitgaven de particuliere bestedingen en die van plaatselijke overheden verdringen, met een aanzienlijk risico dat de nodeloze verspillingen zich gaandeweg zullen opstapelen.
Politici die steeds meer uitgaven en regelgeving nastreven, rekenen op het beperkte vermogen van het publiek om de details van enorme omnibusmaatregelen te doorgronden. Bovendien hebben ze weinig oog voor de wetten van de afnemende meeropbrengsten en onbedoelde gevolgen. Maar we mogen niet vergeten dat de financiële crisis van 2008 is gevolgd op een periode van seriematige social engineering door de federale overheid (via bankmandaten, subprime hypotheeksubsidies, en andere maatregelen) om het eigenwoningbezit te bevorderen.
STANFORD – Hoewel het infrastructuurplan van 2,3 biljoen dollar van de Amerikaanse president Joe Biden vele malen groter is dan eerdere soortgelijke voorstellen, voldoet slechts ongeveer een derde ervan aan zelfs maar een ruime definitie van het begrip ʻinfrastructuur.ʼ Het pakket komt bovenop de ruim 5 biljoen dollar die sinds afgelopen maart al is uitgegeven aan COVID-19-hulp en stimulering van de economie, en zal binnenkort worden gevolgd door toezeggingen voor nog meer uitgaven op de korte termijn. Wat kan er dan nog mis gaan?
Eerlijk gezegd heel veel. Verantwoordelijk bestuur houdt in dat ongerelateerde uitgaven afzonderlijk en op hun eigen merites moeten worden beoordeeld. Het plan-Biden bevat een paar voorstellen die ik zelf steun. Maar zoals het nu is gestructureerd, zullen de federale uitgaven de particuliere bestedingen en die van plaatselijke overheden verdringen, met een aanzienlijk risico dat de nodeloze verspillingen zich gaandeweg zullen opstapelen.
Politici die steeds meer uitgaven en regelgeving nastreven, rekenen op het beperkte vermogen van het publiek om de details van enorme omnibusmaatregelen te doorgronden. Bovendien hebben ze weinig oog voor de wetten van de afnemende meeropbrengsten en onbedoelde gevolgen. Maar we mogen niet vergeten dat de financiële crisis van 2008 is gevolgd op een periode van seriematige social engineering door de federale overheid (via bankmandaten, subprime hypotheeksubsidies, en andere maatregelen) om het eigenwoningbezit te bevorderen.