LONDEN – Bijna vijf jaar na het Brexit-referendum, en in de vijf maanden sinds Brexit zelf, is het debat over de toekomst van de City, het financiële centrum van Londen, een dovemansdialoog gebleven. Degenen die in juni 2016 stemden voor een vertrek uit de Europese Unie denken, ongeacht het bewijs van het tegendeel, dat de gevolgen minimaal zullen zijn, en dat de waarschuwingen voor banenverlies en bedrijfsverhuizingen overdreven zijn. Kiezers die er de voorkeur aan gaven in de EU te blijven zijn geprogrammeerd om het tegenovergestelde te denken en voorspellen, ongeacht het bewijs van het tegendeel, somberheid en onheil. Wat kunnen we leren van wat er werkelijk is gebeurd?
In de eerste plaats moeten we erkennen dat COVID-19 het beeld de afgelopen achttien maanden sterk heeft vertroebeld. Mensen vonden het niet makkelijk om van locatie te wisselen, ook niet als zij dat wilden. Belangrijker is dat er een aantal tijdelijke regelingen zijn getroffen die de gevolgen van het vertrek van het Verenigd Koninkrijk uit de interne financiële markt van de EU afzwakken. Voor sommige in de EU gevestigde ondernemingen geldt in Londen een tijdelijke vergunningsregeling, en de Europese Commissie heeft toegestaan dat bepaalde in euroʼs gedenomineerde financiële instrumenten tot 2022 in Londen vereffend kunnen worden, om de ontwrichtingen te voorkomen die een plotselinge verandering op 31 december 2020 had kunnen veroorzaken. Wat we vandaag zien, weerspiegelt dus misschien niet de volledige impact van Brexit op de langere termijn.
Niettemin kunnen we op basis van de veranderingen die zich tot nu toe hebben voorgedaan de toekomst van de City en de daar gevestigde financiële bedrijven beginnen te beoordelen. Een beweging die de krantenkoppen haalde, was de abrupte verschuiving van de handel in Europese aandelen van Londen naar Amsterdam aan het begin van dit jaar. In januari werd dagelijks gemiddeld voor 9,2 miljard euro aan aandelen verhandeld op de Amsterdamse beurs, vier keer zoveel als in december 2020, terwijl het dagelijkse gemiddelde in Londen sterk daalde, naar 8,6 miljard euro. De omschakeling kan worden teruggevoerd op regelgeving: de Europese Commissie heeft geen ʻgelijkwaardigheidʼ toegekend aan handelsplatforms in het Verenigd Koninkrijk en heeft ook geen haast om dat te doen.
LONDEN – Bijna vijf jaar na het Brexit-referendum, en in de vijf maanden sinds Brexit zelf, is het debat over de toekomst van de City, het financiële centrum van Londen, een dovemansdialoog gebleven. Degenen die in juni 2016 stemden voor een vertrek uit de Europese Unie denken, ongeacht het bewijs van het tegendeel, dat de gevolgen minimaal zullen zijn, en dat de waarschuwingen voor banenverlies en bedrijfsverhuizingen overdreven zijn. Kiezers die er de voorkeur aan gaven in de EU te blijven zijn geprogrammeerd om het tegenovergestelde te denken en voorspellen, ongeacht het bewijs van het tegendeel, somberheid en onheil. Wat kunnen we leren van wat er werkelijk is gebeurd?
In de eerste plaats moeten we erkennen dat COVID-19 het beeld de afgelopen achttien maanden sterk heeft vertroebeld. Mensen vonden het niet makkelijk om van locatie te wisselen, ook niet als zij dat wilden. Belangrijker is dat er een aantal tijdelijke regelingen zijn getroffen die de gevolgen van het vertrek van het Verenigd Koninkrijk uit de interne financiële markt van de EU afzwakken. Voor sommige in de EU gevestigde ondernemingen geldt in Londen een tijdelijke vergunningsregeling, en de Europese Commissie heeft toegestaan dat bepaalde in euroʼs gedenomineerde financiële instrumenten tot 2022 in Londen vereffend kunnen worden, om de ontwrichtingen te voorkomen die een plotselinge verandering op 31 december 2020 had kunnen veroorzaken. Wat we vandaag zien, weerspiegelt dus misschien niet de volledige impact van Brexit op de langere termijn.
Niettemin kunnen we op basis van de veranderingen die zich tot nu toe hebben voorgedaan de toekomst van de City en de daar gevestigde financiële bedrijven beginnen te beoordelen. Een beweging die de krantenkoppen haalde, was de abrupte verschuiving van de handel in Europese aandelen van Londen naar Amsterdam aan het begin van dit jaar. In januari werd dagelijks gemiddeld voor 9,2 miljard euro aan aandelen verhandeld op de Amsterdamse beurs, vier keer zoveel als in december 2020, terwijl het dagelijkse gemiddelde in Londen sterk daalde, naar 8,6 miljard euro. De omschakeling kan worden teruggevoerd op regelgeving: de Europese Commissie heeft geen ʻgelijkwaardigheidʼ toegekend aan handelsplatforms in het Verenigd Koninkrijk en heeft ook geen haast om dat te doen.