NEW YORK – Voordat de wereld enige kennis had van het nieuwe coronavirus dat wereldwijd paniek veroorzaakt viel de in Wuhan gevestigde oogarts Li Wenliang bij enkele patiënten iets raars op. Het leek erop dat dat ze een onbekend virus hadden opgelopen dat leek op SARS, dat China bijna een generatie geleden tot stilstand bracht. Een paar dagen later nadat Li in een groepchat verschillende artsen had gewaarschuwd werd de 34 jaar oude dokter opgeroepen door de politie die hem dwong een brief te ondertekenen waarin hij bekende 'onware uitlatingen te hebben gedaan' die de 'sociale orde hadden verstoord.' Nu is Li dood, slachtoffer van precies het virus – nu COVID19 geheten – waarover hij alarm sloeg.
De dood van Li – samen met verdere onthullingen over Chinese inspanningen om klokkenluiders over COVID-19 tot zwijgen te brengen – heeft wereldwijd woede veroorzaakt, en terecht. Was de regering bezorgder geweest over het beschermen van de volksgezondheid dan over het onderdrukken van onwelgevallige informatie dan was ze wellicht in staat geweest te voorkomen dat het virus zich zou verspreiden. Tot nu toe heeft COVID-19 alleen al in China meer dan 74000 mensen besmet, met meer dan 2000 doden tot gevolg.
En toch is dit niet de eerste keer in China dat ontzegging van de vrijheid van meningsuiting is gerelateerd aan een dodelijke volksgezondheidscrisis. Toen de SARS-epidemie in 2002 begon probeerden de Chinese autoriteiten deze initieel ook af te dekken.
NEW YORK – Voordat de wereld enige kennis had van het nieuwe coronavirus dat wereldwijd paniek veroorzaakt viel de in Wuhan gevestigde oogarts Li Wenliang bij enkele patiënten iets raars op. Het leek erop dat dat ze een onbekend virus hadden opgelopen dat leek op SARS, dat China bijna een generatie geleden tot stilstand bracht. Een paar dagen later nadat Li in een groepchat verschillende artsen had gewaarschuwd werd de 34 jaar oude dokter opgeroepen door de politie die hem dwong een brief te ondertekenen waarin hij bekende 'onware uitlatingen te hebben gedaan' die de 'sociale orde hadden verstoord.' Nu is Li dood, slachtoffer van precies het virus – nu COVID19 geheten – waarover hij alarm sloeg.
De dood van Li – samen met verdere onthullingen over Chinese inspanningen om klokkenluiders over COVID-19 tot zwijgen te brengen – heeft wereldwijd woede veroorzaakt, en terecht. Was de regering bezorgder geweest over het beschermen van de volksgezondheid dan over het onderdrukken van onwelgevallige informatie dan was ze wellicht in staat geweest te voorkomen dat het virus zich zou verspreiden. Tot nu toe heeft COVID-19 alleen al in China meer dan 74000 mensen besmet, met meer dan 2000 doden tot gevolg.
En toch is dit niet de eerste keer in China dat ontzegging van de vrijheid van meningsuiting is gerelateerd aan een dodelijke volksgezondheidscrisis. Toen de SARS-epidemie in 2002 begon probeerden de Chinese autoriteiten deze initieel ook af te dekken.