LJUBLJANA – Vier gebeurtenissen rond vrouwen hebben de afgelopen maand het nieuws gehaald: de verkiezingsoverwinning van Giorgia Meloni in Italië, het overlijden en de begrafenis van koningin Elizabeth II, de release van de film The Woman King en de wijdverbreide protesten in Iran na de moord op Mahsa Amini door de moraalpolitie van het land. Deze vier verhalen samen belichten essentiële kenmerken van het politieke terrein.
Nu links er niet in slaagt een adequaat antwoord te bieden op de crisis van de liberale democratie, is de opkomst van nieuwe rechtse regeringen in Europa niet bijzonder verrassend. Maar de centrale rol van vrouwen in deze beweging krijgt nog niet de aandacht die zij verdient. Rechtse leiders als Meloni en Marine Le Pen in Frankrijk presenteren zich als sterkere alternatieven voor de traditionele mannelijke technocraten. Zij belichamen zowel rechtse hardheid als kenmerken die gewoonlijk met vrouwelijkheid worden geassocieerd, zoals aandacht voor zorg en het gezin: fascisme met een menselijk gezicht.
Kijk nu eens naar het televisiespektakel rond de begrafenis van Elizabeth II, dat een interessante paradox aan het licht bracht: terwijl de Britse staat steeds verder is afgegleden van zijn vroegere status van supermacht, is het vermogen van de Britse koninklijke familie om imperiale machtsdromen te inspireren alleen maar toegenomen. We moeten dit niet afdoen als ideologie die de werkelijke machtsverhoudingen verhult. Monarchale fantasieën zijn veeleer een onderdeel van het proces waarbij machtsverhoudingen zichzelf reproduceren.
LJUBLJANA – Vier gebeurtenissen rond vrouwen hebben de afgelopen maand het nieuws gehaald: de verkiezingsoverwinning van Giorgia Meloni in Italië, het overlijden en de begrafenis van koningin Elizabeth II, de release van de film The Woman King en de wijdverbreide protesten in Iran na de moord op Mahsa Amini door de moraalpolitie van het land. Deze vier verhalen samen belichten essentiële kenmerken van het politieke terrein.
Nu links er niet in slaagt een adequaat antwoord te bieden op de crisis van de liberale democratie, is de opkomst van nieuwe rechtse regeringen in Europa niet bijzonder verrassend. Maar de centrale rol van vrouwen in deze beweging krijgt nog niet de aandacht die zij verdient. Rechtse leiders als Meloni en Marine Le Pen in Frankrijk presenteren zich als sterkere alternatieven voor de traditionele mannelijke technocraten. Zij belichamen zowel rechtse hardheid als kenmerken die gewoonlijk met vrouwelijkheid worden geassocieerd, zoals aandacht voor zorg en het gezin: fascisme met een menselijk gezicht.
Kijk nu eens naar het televisiespektakel rond de begrafenis van Elizabeth II, dat een interessante paradox aan het licht bracht: terwijl de Britse staat steeds verder is afgegleden van zijn vroegere status van supermacht, is het vermogen van de Britse koninklijke familie om imperiale machtsdromen te inspireren alleen maar toegenomen. We moeten dit niet afdoen als ideologie die de werkelijke machtsverhoudingen verhult. Monarchale fantasieën zijn veeleer een onderdeel van het proces waarbij machtsverhoudingen zichzelf reproduceren.