LONDEN – Bijna alle “de robots komen”-verhalen volgen een beproefd patroon. “Shop Direct puts 2,000 UK jobs at risk” (“Shop Direct zet tweeduizend Britse banen op het spel”) luidt een typische krantenkop. Vervolgens alarmeert het artikel in kwestie, daarbij citerend uit gezaghebbende rapporten van prestigieuze instituten en denktanks, het publiek doorgaans met buitensporige schattingen over “banen die op het spel staan” – dat wil zeggen: percentages werknemers wier levensonderhoud wordt bedreigd door hightech-automatisering. Om een ander representatief voorbeeld te citeren: “Uit een nieuw rapport blijkt dat het huwelijk van [kunstmatige intelligentie] en robotica tot zo veel banenverlies kan leiden dat het tijdperk van de massawerkgelegenheid wel eens aan zijn eind zou kunnen komen.”
Soms wordt dit sombere vooruitzicht verzacht door onderscheid te maken tussen “banen” en “taken.” Alleen de routinematige onderdelen van banen, zo wordt dan gezegd, zullen verdwijnen. In deze optimistischer inschattingen van de “toekomst van de arbeid” zullen mensen machines aanvullen en niet met ze concurreren.
Dit optimistische scenario is deels gebaseerd op wat er in het verleden is gebeurd: mettertijd zijn er door de mechanisering meer banen tegen hogere lonen gecreëerd dan er verloren zijn gegaan. Het is ook gebaseerd op soberder inschattingen van wat robots op dit moment vermogen (ook al is er onenigheid over de vraag wat zij uiteindelijk zullen kunnen doen). Bovendien denken sommige optimisten dat de automatisering zal leiden tot een stijging van het gemiddelde niveau van de menselijke intelligentie. En een rijkere en vergrijzende bevolking zal behoefte hebben aan een steeds groter leger van zorgverleners, verpleegsters, schoonmakers, trainers en therapeuten.
LONDEN – Bijna alle “de robots komen”-verhalen volgen een beproefd patroon. “Shop Direct puts 2,000 UK jobs at risk” (“Shop Direct zet tweeduizend Britse banen op het spel”) luidt een typische krantenkop. Vervolgens alarmeert het artikel in kwestie, daarbij citerend uit gezaghebbende rapporten van prestigieuze instituten en denktanks, het publiek doorgaans met buitensporige schattingen over “banen die op het spel staan” – dat wil zeggen: percentages werknemers wier levensonderhoud wordt bedreigd door hightech-automatisering. Om een ander representatief voorbeeld te citeren: “Uit een nieuw rapport blijkt dat het huwelijk van [kunstmatige intelligentie] en robotica tot zo veel banenverlies kan leiden dat het tijdperk van de massawerkgelegenheid wel eens aan zijn eind zou kunnen komen.”
Soms wordt dit sombere vooruitzicht verzacht door onderscheid te maken tussen “banen” en “taken.” Alleen de routinematige onderdelen van banen, zo wordt dan gezegd, zullen verdwijnen. In deze optimistischer inschattingen van de “toekomst van de arbeid” zullen mensen machines aanvullen en niet met ze concurreren.
Dit optimistische scenario is deels gebaseerd op wat er in het verleden is gebeurd: mettertijd zijn er door de mechanisering meer banen tegen hogere lonen gecreëerd dan er verloren zijn gegaan. Het is ook gebaseerd op soberder inschattingen van wat robots op dit moment vermogen (ook al is er onenigheid over de vraag wat zij uiteindelijk zullen kunnen doen). Bovendien denken sommige optimisten dat de automatisering zal leiden tot een stijging van het gemiddelde niveau van de menselijke intelligentie. En een rijkere en vergrijzende bevolking zal behoefte hebben aan een steeds groter leger van zorgverleners, verpleegsters, schoonmakers, trainers en therapeuten.