De economie waar de planetaire gezondheid behoefte aan heeft

MANILA – Aan het begin van de COVID-19-pandemie hebben analisten en deskundigen perspectieven geschetst over hoe de crisis de wereldeconomie zou veranderen. Velen omarmden de mogelijkheid om onze financiële systemen, toeleveringsketens en manieren van werken te hervormen. De algemene boodschap was dat de toekomst na de pandemie groener, gezonder en rechtvaardiger zou zijn.

Nu, bijna twee jaar na het begin van de pandemie, is de opwinding over het creëren van een economisch ʻnieuw normaalʼ grotendeels weggeëbd. Afgezien van incidentele lockdowns en het dragen van maskers is de wereld grotendeels teruggekeerd naar de orde van de dag. De strijd tegen de pandemie is herhaaldelijk beschreven als een ʻoorlog,ʼ maar er hebben zich geen radicale veranderingen voorgedaan die aan een mobilisatie in oorlogstijd doen denken. Integendeel, de wereldwijde reactie op de pandemie is verlopen volgens de economische normen van vóór de pandemie. Ondanks dringende verzoeken om tot een ʻvolksvaccinʼ te komen en herhaalde oproepen tot rechtvaardigheid op het gebied van vaccins, hebben de regels van de markt de vaccindistributie gedomineerd en is de farmaceutische industrie zonder enige hervorming van betekenis op de ingeslagen weg verdergegaan.

Op dezelfde manier blijven beleidsmakers doen alsof – om Greta Thunberg te parafraseren – de wereld niet in brand staat. VN-secretaris-generaal António Guterres beschreef het jongste rapport van het Intergovernmental Panel on Climate Change als een ʻcode rood voor de mensheid.ʼ  Toch zijn de huidige nationaal vastgestelde bijdragen van de landen in het kader van het klimaatverdrag van Parijs van 2015 ontoereikend om het doel van het verdrag van Parijs te verwezenlijken, namelijk het beperken van de opwarming van de aarde tot 1,5º Celsius boven het pre-industriële niveau.