NEW YORK – Over de hele wereld reageren overheden krachtdadig op de COVID-19-crisis met een gecombineerde respons, bestaande uit begrotings- en monetaire maatregelen, die al een niveau heeft bereikt van 10% van het mondiale bbp. Maar volgens de jongste wereldwijde inschatting door het Department of Economic and Social Affairs van de Verenigde Naties zullen deze stimuleringsmaatregelen de consumptie en de investeringen wellicht niet zoʼn grote impuls geven als de beleidsmakers hopen.
Het probleem is dat een aanzienlijk deel van het geld rechtstreeks naar de kapitaalbuffers wordt gesluisd, wat leidt tot een toename van de preventieve balansen. De situatie lijkt op de ʻliquiditeitsvalʼ die John Maynard Keynes zo veel zorgen baarde tijdens de Grote Depressie.
De huidige stimuleringsmaatregelen zijn begrijpelijkerwijs in grote haast – bijna in een vlaag van paniek – uitgerold, teneinde de economische gevolgen van de pandemie binnen de perken te houden. En ook al was deze aanpak ongericht en weinig nauwkeurig, veel commentatoren zullen betogen dat dit destijds de enige optie was. Zonder enorme injectie van noodliquiditeit zou er waarschijnlijk sprake zijn geweest van wijdverbreide faillissementen, verlies van organisatorisch kapitaal, en een nog steiler pad naar herstel.
NEW YORK – Over de hele wereld reageren overheden krachtdadig op de COVID-19-crisis met een gecombineerde respons, bestaande uit begrotings- en monetaire maatregelen, die al een niveau heeft bereikt van 10% van het mondiale bbp. Maar volgens de jongste wereldwijde inschatting door het Department of Economic and Social Affairs van de Verenigde Naties zullen deze stimuleringsmaatregelen de consumptie en de investeringen wellicht niet zoʼn grote impuls geven als de beleidsmakers hopen.
Het probleem is dat een aanzienlijk deel van het geld rechtstreeks naar de kapitaalbuffers wordt gesluisd, wat leidt tot een toename van de preventieve balansen. De situatie lijkt op de ʻliquiditeitsvalʼ die John Maynard Keynes zo veel zorgen baarde tijdens de Grote Depressie.
De huidige stimuleringsmaatregelen zijn begrijpelijkerwijs in grote haast – bijna in een vlaag van paniek – uitgerold, teneinde de economische gevolgen van de pandemie binnen de perken te houden. En ook al was deze aanpak ongericht en weinig nauwkeurig, veel commentatoren zullen betogen dat dit destijds de enige optie was. Zonder enorme injectie van noodliquiditeit zou er waarschijnlijk sprake zijn geweest van wijdverbreide faillissementen, verlies van organisatorisch kapitaal, en een nog steiler pad naar herstel.