WASHINGTON, DC – Ruim 60% van alle werkende vrouwen in het ten zuiden van de Sahara gelegen deel van Afrika werken in de landbouw. Toch behalen de vrouwelijke boeren van de regio dikwijls een magere oogst, niet vanwege het slechte weer of de slechte kwaliteit van de grond, maar vanwege hun gender – of, beter gezegd, vanwege een dicht web van wetten, beleidsmaatregelen, programma's en gewoonten die hen een aanzienlijk nadeel opleveren.
Voor het sluiten van de genderkloof in de landbouw is actie op drie fronten nodig. Het eerste front is dat van de landrechten. In het grootste deel van het ten zuiden van de Sahara gelegen deel van Afrika zijn vrouwen zelden eigenaar van land. In plaats daarvan krijgen vrouwen doorgaans toegang tot land via een mannelijke verwante, over het algemeen een echtgenoot, broer of vader. Door deze regeling zijn ze zeer kwetsbaar; een sterfgeval, een scheiding of eenvoudigweg een verandering van gedachte van een man kan een vrouwelijke boer binnen een mum van tijd haar land doen verliezen.
De daaruit voortvloeiende onzekerheid beïnvloedt de manier waarop vrouwen boer zijn. Door het voortdurende risico om alles kwijt te raken zijn langetermijninvesteringen ter verhoging van de productiviteit weinig zinvol. Waarom zou je terrassen aanleggen om de erosie terug te dringen en de gezondheid van de bodem te verbeteren als iemand anders het land en de verbeteringen daaraan kan claimen zodra het werk achter de rug is? Waarom zou je een boomgaard planten als die je vervolgens simpelweg kan worden afgenomen zodra de laatste boom de grond in is gegaan?
WASHINGTON, DC – Ruim 60% van alle werkende vrouwen in het ten zuiden van de Sahara gelegen deel van Afrika werken in de landbouw. Toch behalen de vrouwelijke boeren van de regio dikwijls een magere oogst, niet vanwege het slechte weer of de slechte kwaliteit van de grond, maar vanwege hun gender – of, beter gezegd, vanwege een dicht web van wetten, beleidsmaatregelen, programma's en gewoonten die hen een aanzienlijk nadeel opleveren.
Voor het sluiten van de genderkloof in de landbouw is actie op drie fronten nodig. Het eerste front is dat van de landrechten. In het grootste deel van het ten zuiden van de Sahara gelegen deel van Afrika zijn vrouwen zelden eigenaar van land. In plaats daarvan krijgen vrouwen doorgaans toegang tot land via een mannelijke verwante, over het algemeen een echtgenoot, broer of vader. Door deze regeling zijn ze zeer kwetsbaar; een sterfgeval, een scheiding of eenvoudigweg een verandering van gedachte van een man kan een vrouwelijke boer binnen een mum van tijd haar land doen verliezen.
De daaruit voortvloeiende onzekerheid beïnvloedt de manier waarop vrouwen boer zijn. Door het voortdurende risico om alles kwijt te raken zijn langetermijninvesteringen ter verhoging van de productiviteit weinig zinvol. Waarom zou je terrassen aanleggen om de erosie terug te dringen en de gezondheid van de bodem te verbeteren als iemand anders het land en de verbeteringen daaraan kan claimen zodra het werk achter de rug is? Waarom zou je een boomgaard planten als die je vervolgens simpelweg kan worden afgenomen zodra de laatste boom de grond in is gegaan?