WASHINGTON, DC – Toen Edmundo, een afvalverzamelaar in Peru, COVID-19 kreeg, moest hij een banklening afsluiten om zijn bezoek aan de kliniek te kunnen betalen. Veel van zijn collega’s werden ook ziek en gingen zich vervolgens in de schulden steken: ze gingen wanhopig op zoek naar leningen, haalden hun spaarpot leeg en verkochten hun land en bezittingen om de klinische zorg en de voorgeschreven medicijnen te kunnen betalen.
Informele werkers zoals Edmundo (zijn naam is om privacyredenen veranderd) – of recicladores, zoals ze in Latijns-Amerika worden genoemd – verlenen een essentiële openbare dienst door vast afval in stedelijke gebieden te recyclen. Van New York City tot Bangkok dragen ze bij aan de lokale en nationale economie, verbeteren ze de volksgezondheid en bevorderen ze een duurzaam milieu.
Maar hoewel informele werkers zoals deze afvalverzamelaars de meerderheid van de mondiale beroepsbevolking uitmaken, hebben zij geen ziektekostenverzekering, pensioen of enige vorm van sociale bescherming. De afgelopen jaren hebben velen hun inkomen zien verdwijnen door COVID-19-lockdowns en de daarmee gepaard gaande ontwrichtingen van de aanbodketen en de inflatiedruk. Velen hebben het financieel moeilijk en worden voortdurend geconfronteerd met bedreigingen voor hun gezondheid, veiligheid en bestaansmiddelen.
Het precaire karakter van informele arbeid en de vaak gevaarlijke werkomstandigheden maken informele werkers bijzonder kwetsbaar voor gezondheidsrisico’s. Maar ondanks hun verhoogde blootstelling aan verwondingen en ziekten hebben veel van deze werkers moeite om de stijgende kosten van de gezondheidszorg te betalen. Bij gebrek aan een behoorlijke financiële dekking zijn ze vaak gedwongen om zelf te betalen voor doktersbezoeken, medicijnen en reizen naar klinieken en ziekenhuizen.
Uit een recent onderzoek van Women in Informal Employment: Globalizing and Organizing (WIEGO) en HomeNet Cambodia bleek dat gezondheidskosten de meest voorkomende reden zijn waarom informele werkers zich in de schulden steken. Ook in Nagaland, India, bedragen de kosten van één bezoek aan een kliniek drie weken van het doorsnee-inkomen van een huishoudelijke hulp.Van deze werkers moest zeventig procent een lening aangaan om hun meest recente medische afspraak te financieren; een vergelijkbaar percentage zei dat de hoge kosten hen ertoe dwongen cruciale gezondheidszorg uit te stellen.
Recente beleidsontwikkelingen bieden weinig reden tot optimisme. Ondanks aanvankelijke verhogingen van de overheidsuitgaven in de beginfase van de pandemie hebben de oorlog in Oekraïne en de inflatiedruk geleid tot een nieuwe golf van bezuinigingsmaatregelen. Volgens een recent rapport van het European Network on Debt and Development (EURODAD) overwegen zestien regeringen – zeven in ontwikkelingslanden en negen in landen met een hoog inkomen – momenteel te bezuinigen op de gezondheidsuitgaven. Ook de meeste middeninkomenslanden zullen naar verwachting in hun overheidsuitgaven snijden. En bijna negentig procent van de leningen die het Internationale Monetaire Fonds in het kader van de pandemie heeft verstrekt aan landen als Nepal en Nigeria waren afhankelijk van de invoering van bezuinigingsmaatregelen.
Access every new PS commentary, our entire On Point suite of subscriber-exclusive content – including Longer Reads, Insider Interviews, Big Picture/Big Question, and Say More – and the full PS archive.
Subscribe Now
De huidige bezuinigingsgolf brengt de lichamelijke en geestelijke gezondheid van de meest kwetsbare werkers ter wereld in gevaar. Studies hebben aangetoond dat de structurele aanpassingsprogramma’s van het IMF de ongelijkheid op het gebied van de gezondheid in het Mondiale Zuiden, waar de meeste informele werkers wonen, nog hebben vergroot. Aangezien vrouwen en meisjes, die een groot deel van de werkende armen uitmaken, vaak de dupe zijn van deze maatregelen, heeft de huidige bezuinigingscampagne ook verstrekkende gevolgen voor de gendergelijkheid.
Maar bezuinigen is noch noodzakelijk, noch onvermijdelijk. Door de belastingen op bedrijven en de allerrijksten te verhogen, financiële corruptie aan te pakken en de staatsschuld te saneren, kunnen regeringen essentiële openbare diensten blijven financieren. Er is geen reden om toe te staan dat degenen aan de top van de economische piramide recordwinsten opstrijken, terwijl degenen aan de onderkant de lasten dragen van economische, gezondheids- en sociale crises.
De gezondheids- en schuldencrisis die informele werkers teisteren, zijn met elkaar verweven en versterken elkaar. Hoewel de informele economie gemiddeld vijfendertig procent van het bbp van lage- en middeninkomenslanden vertegenwoordigt, en in landen als India en Thailand het merendeel van de werkgelegenheid buiten de landbouw voor haar rekening neemt, worden degenen die er werken niet erkend als belangrijke actoren die kunnen bijdragen tot een mondiaal herstel. Bovendien gaat het huidige beleidsdebat voorbij aan de bedreiging die het bezuinigingsbeleid vormt voor de bestaansmiddelen van miljoenen mensen in de hele wereld.
Maar feit is dat onze economieën afhankelijk zijn van het collectieve welzijn van twee miljard informele werkers, van wie velen worstelen onder het gewicht van de stijgende gezondheidskosten. Politieke leiders en ontwikkelingsbeleidsmakers moeten de gezondheidsschuldencrisis dringend aanpakken voordat deze uit de hand loopt. Voor een rechtvaardig wereldwijd economisch herstel moeten we de valse beloften en verkeerde resultaten van bezuinigingen op de overheidsuitgaven verwerpen en investeren in betaalbare en toegankelijke gezondheidszorg van hoge kwaliteit voor iedereen.
To have unlimited access to our content including in-depth commentaries, book reviews, exclusive interviews, PS OnPoint and PS The Big Picture, please subscribe
Donald Trump’s attempt to reindustrialize the US economy by eliminating trade deficits will undoubtedly cause pain and disruption on a massive scale. But it is important to remember that both major US political parties have abandoned free trade in pursuit of similar goals.
argues that America’s protectionist policies reflect a global economic reordering that was already underway.
Donald Trump and Elon Musk's reign of disruption is crippling research universities’ ability to serve as productive partners in innovation, thus threatening the very system that they purport to celebrate. The Chinese, who are increasingly becoming frontier innovators in their own right, will be forever grateful.
warns that the pillars of US dynamism and competitiveness are being systematically toppled.
WASHINGTON, DC – Toen Edmundo, een afvalverzamelaar in Peru, COVID-19 kreeg, moest hij een banklening afsluiten om zijn bezoek aan de kliniek te kunnen betalen. Veel van zijn collega’s werden ook ziek en gingen zich vervolgens in de schulden steken: ze gingen wanhopig op zoek naar leningen, haalden hun spaarpot leeg en verkochten hun land en bezittingen om de klinische zorg en de voorgeschreven medicijnen te kunnen betalen.
Informele werkers zoals Edmundo (zijn naam is om privacyredenen veranderd) – of recicladores, zoals ze in Latijns-Amerika worden genoemd – verlenen een essentiële openbare dienst door vast afval in stedelijke gebieden te recyclen. Van New York City tot Bangkok dragen ze bij aan de lokale en nationale economie, verbeteren ze de volksgezondheid en bevorderen ze een duurzaam milieu.
Maar hoewel informele werkers zoals deze afvalverzamelaars de meerderheid van de mondiale beroepsbevolking uitmaken, hebben zij geen ziektekostenverzekering, pensioen of enige vorm van sociale bescherming. De afgelopen jaren hebben velen hun inkomen zien verdwijnen door COVID-19-lockdowns en de daarmee gepaard gaande ontwrichtingen van de aanbodketen en de inflatiedruk. Velen hebben het financieel moeilijk en worden voortdurend geconfronteerd met bedreigingen voor hun gezondheid, veiligheid en bestaansmiddelen.
Het precaire karakter van informele arbeid en de vaak gevaarlijke werkomstandigheden maken informele werkers bijzonder kwetsbaar voor gezondheidsrisico’s. Maar ondanks hun verhoogde blootstelling aan verwondingen en ziekten hebben veel van deze werkers moeite om de stijgende kosten van de gezondheidszorg te betalen. Bij gebrek aan een behoorlijke financiële dekking zijn ze vaak gedwongen om zelf te betalen voor doktersbezoeken, medicijnen en reizen naar klinieken en ziekenhuizen.
Uit een recent onderzoek van Women in Informal Employment: Globalizing and Organizing (WIEGO) en HomeNet Cambodia bleek dat gezondheidskosten de meest voorkomende reden zijn waarom informele werkers zich in de schulden steken. Ook in Nagaland, India, bedragen de kosten van één bezoek aan een kliniek drie weken van het doorsnee-inkomen van een huishoudelijke hulp.Van deze werkers moest zeventig procent een lening aangaan om hun meest recente medische afspraak te financieren; een vergelijkbaar percentage zei dat de hoge kosten hen ertoe dwongen cruciale gezondheidszorg uit te stellen.
Recente beleidsontwikkelingen bieden weinig reden tot optimisme. Ondanks aanvankelijke verhogingen van de overheidsuitgaven in de beginfase van de pandemie hebben de oorlog in Oekraïne en de inflatiedruk geleid tot een nieuwe golf van bezuinigingsmaatregelen. Volgens een recent rapport van het European Network on Debt and Development (EURODAD) overwegen zestien regeringen – zeven in ontwikkelingslanden en negen in landen met een hoog inkomen – momenteel te bezuinigen op de gezondheidsuitgaven. Ook de meeste middeninkomenslanden zullen naar verwachting in hun overheidsuitgaven snijden. En bijna negentig procent van de leningen die het Internationale Monetaire Fonds in het kader van de pandemie heeft verstrekt aan landen als Nepal en Nigeria waren afhankelijk van de invoering van bezuinigingsmaatregelen.
Introductory Offer: Save 30% on PS Digital
Access every new PS commentary, our entire On Point suite of subscriber-exclusive content – including Longer Reads, Insider Interviews, Big Picture/Big Question, and Say More – and the full PS archive.
Subscribe Now
De huidige bezuinigingsgolf brengt de lichamelijke en geestelijke gezondheid van de meest kwetsbare werkers ter wereld in gevaar. Studies hebben aangetoond dat de structurele aanpassingsprogramma’s van het IMF de ongelijkheid op het gebied van de gezondheid in het Mondiale Zuiden, waar de meeste informele werkers wonen, nog hebben vergroot. Aangezien vrouwen en meisjes, die een groot deel van de werkende armen uitmaken, vaak de dupe zijn van deze maatregelen, heeft de huidige bezuinigingscampagne ook verstrekkende gevolgen voor de gendergelijkheid.
Maar bezuinigen is noch noodzakelijk, noch onvermijdelijk. Door de belastingen op bedrijven en de allerrijksten te verhogen, financiële corruptie aan te pakken en de staatsschuld te saneren, kunnen regeringen essentiële openbare diensten blijven financieren. Er is geen reden om toe te staan dat degenen aan de top van de economische piramide recordwinsten opstrijken, terwijl degenen aan de onderkant de lasten dragen van economische, gezondheids- en sociale crises.
De gezondheids- en schuldencrisis die informele werkers teisteren, zijn met elkaar verweven en versterken elkaar. Hoewel de informele economie gemiddeld vijfendertig procent van het bbp van lage- en middeninkomenslanden vertegenwoordigt, en in landen als India en Thailand het merendeel van de werkgelegenheid buiten de landbouw voor haar rekening neemt, worden degenen die er werken niet erkend als belangrijke actoren die kunnen bijdragen tot een mondiaal herstel. Bovendien gaat het huidige beleidsdebat voorbij aan de bedreiging die het bezuinigingsbeleid vormt voor de bestaansmiddelen van miljoenen mensen in de hele wereld.
Maar feit is dat onze economieën afhankelijk zijn van het collectieve welzijn van twee miljard informele werkers, van wie velen worstelen onder het gewicht van de stijgende gezondheidskosten. Politieke leiders en ontwikkelingsbeleidsmakers moeten de gezondheidsschuldencrisis dringend aanpakken voordat deze uit de hand loopt. Voor een rechtvaardig wereldwijd economisch herstel moeten we de valse beloften en verkeerde resultaten van bezuinigingen op de overheidsuitgaven verwerpen en investeren in betaalbare en toegankelijke gezondheidszorg van hoge kwaliteit voor iedereen.
Vertaling: Menno Grootveld