WARSCHAU – Dit heeft zich in Polen nog nooit eerder voorgedaan. Op 10 februari hielden kranten en tijdschriften op te verschijnen, gingen nieuwswebsites op zwart en staakten tientallen radio- en televisiestations hun uitzendingen. Dertig jaar na de val van de Berlijnse Muur, de afschaffing van de censuur en de ineenstorting van de Sovjet-Unie verdedigt het Poolse maatschappelijk middenveld opnieuw zijn zwaarbevochten democratie tegen een staat die vastbesloten is om daar een einde aan te maken.
Het beleid waartegen de Poolse onafhankelijke media nu protesteren, heeft hen even kwetsbaar gemaakt als hun tegenhangers in Rusland en Hongarije. Zoals vice-premier Jarosław Kaczyński, de feitelijke heerser van Polen, openlijk heeft toegegeven, is het voorbeeld voor zijn regime dat van Hongarije onder premier Viktor Orbán. Om het stilte-protest van de Poolse media te kunnen begrijpen is het dus de moeite waard de Hongaarse ervaringen in herinnering te brengen.
Na zijn terugkeer aan de macht in 2010 vertrouwde Orbán, vastbesloten om wat hij een ʻilliberale democratieʼ noemde te consolideren, op de ʻsalamiʼ-tactiek die was uitgevonden door Mátyás Rákosi, de zogenoemde Hongaarse Stalin, om de communistische heerschappij na de Tweede Wereldoorlog te vestigen. In de strijd tegen de ʻklassenvijandʼ reduceerden Rákosiʼs communisten systematisch de vrije instellingen, stukje bij beetje, tot er niets anders overbleef dan het omhulsel. Orbán paste deze tactiek aan voor de eenentwintigste eeuw, en Kaczyński heeft zijn voorbeeld gevolgd.
WARSCHAU – Dit heeft zich in Polen nog nooit eerder voorgedaan. Op 10 februari hielden kranten en tijdschriften op te verschijnen, gingen nieuwswebsites op zwart en staakten tientallen radio- en televisiestations hun uitzendingen. Dertig jaar na de val van de Berlijnse Muur, de afschaffing van de censuur en de ineenstorting van de Sovjet-Unie verdedigt het Poolse maatschappelijk middenveld opnieuw zijn zwaarbevochten democratie tegen een staat die vastbesloten is om daar een einde aan te maken.
Het beleid waartegen de Poolse onafhankelijke media nu protesteren, heeft hen even kwetsbaar gemaakt als hun tegenhangers in Rusland en Hongarije. Zoals vice-premier Jarosław Kaczyński, de feitelijke heerser van Polen, openlijk heeft toegegeven, is het voorbeeld voor zijn regime dat van Hongarije onder premier Viktor Orbán. Om het stilte-protest van de Poolse media te kunnen begrijpen is het dus de moeite waard de Hongaarse ervaringen in herinnering te brengen.
Na zijn terugkeer aan de macht in 2010 vertrouwde Orbán, vastbesloten om wat hij een ʻilliberale democratieʼ noemde te consolideren, op de ʻsalamiʼ-tactiek die was uitgevonden door Mátyás Rákosi, de zogenoemde Hongaarse Stalin, om de communistische heerschappij na de Tweede Wereldoorlog te vestigen. In de strijd tegen de ʻklassenvijandʼ reduceerden Rákosiʼs communisten systematisch de vrije instellingen, stukje bij beetje, tot er niets anders overbleef dan het omhulsel. Orbán paste deze tactiek aan voor de eenentwintigste eeuw, en Kaczyński heeft zijn voorbeeld gevolgd.