LONDEN – Hoogleraar Alberto Alesina van de Harvard Universiteit is teruggekeerd in het debat over begrotingstekorten, bezuinigingen en groei. In 2010 zei Alesina tegen Europese ministers van Financiën dat “vele, soms zelfs scherpe reducties van begrotingstekorten vergezeld zijn gegaan van of onmiddellijk zijn gevolgd door duurzame groei in plaats van door recessies, zelfs op de heel korte termijn” (mijn cursivering). Nu heeft Alesina, samen met zijn mede-economen Carlo Favero en Francesco Giavazzi, een nieuw boek geschreven, getiteld Austerity: When It Works and When It Doesn’t, (Bezuinigingen: Wanneer ze werken en wanneer niet), dat onlangs een gunstig onthaal vond bij zijn Harvard-collega Kenneth Rogoff.
Een nieuw boek, maar een oud deuntje. De conclusie van de auteurs is, in een notendop, dat “in bepaalde gevallen de directe productiekosten van de bezuinigingen ruimschoots gecompenseerd worden door de stijging van andere componenten van de algehele vraag.” De implicatie is dat bezuinigingen – het verlagen van het begrotingstekort, niet het verruimen ervan – wel eens het juiste beleid zou kunnen zijn in een recessie.
Het eerdere werk van Alesina op dit gebied, samen met Silvia Ardagna, werd bekritiseerd door het Internationale Monetaire Fonds en andere economen wegens de ondeugdelijke econometrie en de overdreven conclusies. En dit nieuwe boek, dat tweehonderd meerjarige bezuinigingsplannen analyseert die tussen 1976 en 2014 in zestien OESO-landen ten uitvoer zijn gelegd, zal de cijferaars ongetwijfeld ook weer bezighouden.
LONDEN – Hoogleraar Alberto Alesina van de Harvard Universiteit is teruggekeerd in het debat over begrotingstekorten, bezuinigingen en groei. In 2010 zei Alesina tegen Europese ministers van Financiën dat “vele, soms zelfs scherpe reducties van begrotingstekorten vergezeld zijn gegaan van of onmiddellijk zijn gevolgd door duurzame groei in plaats van door recessies, zelfs op de heel korte termijn” (mijn cursivering). Nu heeft Alesina, samen met zijn mede-economen Carlo Favero en Francesco Giavazzi, een nieuw boek geschreven, getiteld Austerity: When It Works and When It Doesn’t, (Bezuinigingen: Wanneer ze werken en wanneer niet), dat onlangs een gunstig onthaal vond bij zijn Harvard-collega Kenneth Rogoff.
Een nieuw boek, maar een oud deuntje. De conclusie van de auteurs is, in een notendop, dat “in bepaalde gevallen de directe productiekosten van de bezuinigingen ruimschoots gecompenseerd worden door de stijging van andere componenten van de algehele vraag.” De implicatie is dat bezuinigingen – het verlagen van het begrotingstekort, niet het verruimen ervan – wel eens het juiste beleid zou kunnen zijn in een recessie.
Het eerdere werk van Alesina op dit gebied, samen met Silvia Ardagna, werd bekritiseerd door het Internationale Monetaire Fonds en andere economen wegens de ondeugdelijke econometrie en de overdreven conclusies. En dit nieuwe boek, dat tweehonderd meerjarige bezuinigingsplannen analyseert die tussen 1976 en 2014 in zestien OESO-landen ten uitvoer zijn gelegd, zal de cijferaars ongetwijfeld ook weer bezighouden.