mfitzgerald3_LILLIAN SUWANRUMPHAAFP via Getty Images_coronaviruschildbirthmother Lillian Suwanrumpha/AFP via Getty Images

Het vermijdbare trauma van bevallen tijdens de COVID-19-pandemie

LONDEN – ʻDe baby is dood. We kunnen hier niets meer voor u doen.ʼ Tegen de tijd dat zij deze verschrikkelijke woorden hoorde, had de zwangere Yasmelis Casanova al een lange en pijnlijke reis achter de rug, waarbij ze door meerdere COVID-19-checkpoints was gegaan, op weg naar het ziekenhuis in het Venezolaanse Caracas. Ze bloedde urenlang zonder behandeld te worden. Toen artsen in een tweede ziekenhuis haar eindelijk opereerden, haalden ze zonder haar voorafgaande toestemming haar eierstokken weg. Vervolgens bracht ze daar twintig dagen vrijwel helemaal alleen door; als gevolg van de COVID-19-beperkingen was bezoek verboden.

Venezuela’s gezondheidszorginfrastructuur was al aan het afbrokkelen vóór de pandemie, maar de COVID-19-crisis heeft de zaak tot het punt van ineenstorting gebracht. Veel vrouwen die met verloskundige noodgevallen worden geconfronteerd hebben nu moeite een ziekenhuis te bereiken, laat staan toegang te verkrijgen tot adequate zorg. Maar dergelijke situaties doen zich ook buiten Venezuela voor, in zowel rijke als arme landen.

Een maand geleden heeft openDemocracy de resultaten gepubliceerd van een mondiaal onderzoek naar de behandeling van vrouwen die bevallen tijdens de COVID-19-pandemie. In 45 landen – van Canada tot Kameroen, van het Verenigd Koninkrijk tot Ecuador – ontdekten we wat artsen en juristen beschrijven als ʻschokkendeʼ en ʻniet-noodzakelijkeʼ schendingen van wetten en richtlijnen van de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO), die bedoeld zijn om vrouwen en pasgeborenen tijdens de pandemie te beschermen.

https://prosyn.org/wWLZR9inl