PEKIN – Jak dotąd wiele krajów rozwijających się uniknęło wysokich wskaźników zakażeń COVID-19 i śmiertelności, które rozprzestrzeniają się na świecie. Chociaż może to być dobrą wiadomością, przynajmniej w perspektywie krótkoterminowej, to złą wiadomością jest natomiast to, że kraje te zostaną prawdopodobnie bardzo dotknięte gospodarczo.
Bank Światowy szacuje, że nawet 100 milionów ludzi może popaść w skrajne ubóstwo bezpośrednio z powodu tego kryzysu. To tylko wierzchołek góry lodowej, ponieważ eksport krajów rozwijających załamuje się, a małe firmy, społeczności i źródła utrzymania implodują.
Konsekwencje fiskalne są równie tragiczne, z przychodami podatkowymi i nadzwyczajnym wzrostem wydatków publicznych. Od Bangladeszu po Brazylię, kraje rozwijające się starają się utrzymać swoje gospodarki dzięki wydatkom publicznym finansowanym z długu. Pakiet nadzwyczajnych bodźców fiskalnych w RPA to 26 miliardów dolarów i jest on największy w historii tego kraju i stanowi prawie 10% PKB.
Kryzys zadłużenia państwowego jest w tej sytuacji przewidywalny. Globalnie zadłużenie rynków wschodzących gwałtownie wzrosło do ponad 70 bilionówdolarów. Było to napędzane przez dziesięcioletnie poszukiwania rentowności w świecie nadmiernej płynności i niskich stóp procentowych, dzięki rozwiązaniu przyjętemu w celu radzenia sobie ze skutkami gospodarczymi światowego kryzysu finansowego z 2008 r.: tzw. luzowaniu ilościowym. Zadłużenie w tak zwanych gospodarkach przygranicznych wzrosło do 3,2 bln USD (114% ichłącznegoPKB) z mniej niż 1 bln USD w 2005 r.
Restrukturyzacja długu państwowego jest zatem nieunikniona i zapowiada okres bólu ze wszystkich stron. Oznacza to pilną potrzebę udzielenia natychmiastowej pomocy i opracowania długoterminowych rozwiązań problemu zadłużenia.
Jednym z takich rozwiązań mogłoby być „zazielenienie” zadłużeń państwowych krajów wschodzących i rozwijających się. Można by to osiągnąć poprzez powiązanie obsługi zadłużenia kraju z jego sukcesem w ochronie lub wzmacnianiu tak zwanego kapitału naturalnego - różnorodności biologicznej ich gatunków zwierząt i roślin. Wiele dotkniętych krajów jest bogatych jeśli chodzi o różnorodność biologiczną, jednak ich kapitał naturalny jest coraz bardziej zagrożony, w tym ze względu na zmiany klimatyczne.
Inwestowanie w kapitał naturalny może wydawać się nie na miejscu. Jednak zazielenianie zadłużenia państw wschodzących i rozwijających się może złagodzić ich kryzysy gospodarcze, jednocześnie przywracając i chroniąc krytyczne zasoby różnorodności biologicznej, takie jak lasy deszczowe, tereny podmokłe, oceany i zagrożone gatunki, a także zapewniając globalne dobra publiczne i zrównoważony wzrost produktywności.
Takie postępowanie zmieniłoby również bolesną konieczność w potrójną zaletę. Po pierwsze, oferowanie niższych stóp procentowych i spłat kapitału w zamian za poprawę kapitału naturalnego krajów zadłużonych złagodziłoby natychmiastowe problemy fiskalne. Po drugie, takie ulepszenia zwiększyłyby trwały wzrost produktywności i dobrobyt tych krajów poprzez wzmocnienie ich coraz cenniejszego kapitału naturalnego. Po trzecie, zrobienie tego w czasie historycznie najniższych stóp procentowych stanowiłoby tani sposób na zabezpieczenie aktywów naturalnych, które mają kluczowe znaczenie dla globalnego bezpieczeństwa, dostaw żywności i walki ze zmianami klimatycznymi.
Krótko mówiąc, istnieje teraz wyjątkowa szansa - a wręcz pilna potrzeba - opracowania opartego na wynikach nowego podejścia do długu państwowego, które wspomaga ożywienie gospodarcze i buduje odporność dzięki lepszemu zarządzaniu bilansami krajów rozwijających się, przy jednoczesnym uwzględnieniu kapitału naturalnego i aktywów finansowych.
Zielone obligacje o wartości około 750 miliardów dolarów już stały się częścią globalnego krajobrazu zadłużenia. Instrumenty dłużne ze stopami procentowymi powiązanymi z wynikami ekologicznymi są oczywistym kolejnym krokiem. Analityka dużych zbiorów danych może teraz zapewnić solidną podstawę do dostarczania wymaganych wskaźników w czasie rzeczywistym, aby budować zaufanie i unikać gier ze wszystkich stron.
Bohaterowie są potrzebni i istnieją już kandydaci. Chiny i Unia Europejska, którzy są pionierami ekologicznymi na arenie międzynarodowej, posiadają znaczną część długu państwowego krajów rozwijających się i mają znaczny wpływ na innych posiadaczy długu. Razem mogliby przyczynić się do poprawy wyników w zakresie zielonego długu państwowego.
Wielkie gesty multilateralizmu i skoordynowane zawieranie umów nie są tym, czego potrzebujemy w tym momencie. Być może będziemy nawet musieli ich unikać, aby szybko osiągnąć produktywne oferty. W odpowiednim środowisku politycznym i przy pewnym zręcznym pośrednictwie technicznym mądrzejsze i szybsze byłoby zawarcie indywidualnych umów pomiędzy krajami zadłużonymi (bogatymi w różnorodność biologiczną) z ich wierzycielami. Uczenie się i efekty sieciowe, z pewną ilością podsycania, zrobią resztę.
Ludzie są z natury niezdolni do pracy wielozadaniowej, a neuronaukowcy zapewniają nas, że o wiele bardziej efektywne jest robienie jednej rzeczy na raz. W przypadku kierowania naszymi społeczeństwami jest odwrotnie. Działania mające na celu pomoc społecznościom i krajom w przetrwaniu kryzysu gospodarczego, przy jednoczesnej poprawie kapitału naturalnego i zapewnieniu pozytywnego długoterminowego dobrobytu gospodarczego są zarówno możliwe, jak i konieczne.
Z angielskiego przetłumaczyła Marz McNamer
PEKIN – Jak dotąd wiele krajów rozwijających się uniknęło wysokich wskaźników zakażeń COVID-19 i śmiertelności, które rozprzestrzeniają się na świecie. Chociaż może to być dobrą wiadomością, przynajmniej w perspektywie krótkoterminowej, to złą wiadomością jest natomiast to, że kraje te zostaną prawdopodobnie bardzo dotknięte gospodarczo.
Bank Światowy szacuje, że nawet 100 milionów ludzi może popaść w skrajne ubóstwo bezpośrednio z powodu tego kryzysu. To tylko wierzchołek góry lodowej, ponieważ eksport krajów rozwijających załamuje się, a małe firmy, społeczności i źródła utrzymania implodują.
Konsekwencje fiskalne są równie tragiczne, z przychodami podatkowymi i nadzwyczajnym wzrostem wydatków publicznych. Od Bangladeszu po Brazylię, kraje rozwijające się starają się utrzymać swoje gospodarki dzięki wydatkom publicznym finansowanym z długu. Pakiet nadzwyczajnych bodźców fiskalnych w RPA to 26 miliardów dolarów i jest on największy w historii tego kraju i stanowi prawie 10% PKB.
Kryzys zadłużenia państwowego jest w tej sytuacji przewidywalny. Globalnie zadłużenie rynków wschodzących gwałtownie wzrosło do ponad 70 bilionówdolarów. Było to napędzane przez dziesięcioletnie poszukiwania rentowności w świecie nadmiernej płynności i niskich stóp procentowych, dzięki rozwiązaniu przyjętemu w celu radzenia sobie ze skutkami gospodarczymi światowego kryzysu finansowego z 2008 r.: tzw. luzowaniu ilościowym. Zadłużenie w tak zwanych gospodarkach przygranicznych wzrosło do 3,2 bln USD (114% ichłącznegoPKB) z mniej niż 1 bln USD w 2005 r.
Restrukturyzacja długu państwowego jest zatem nieunikniona i zapowiada okres bólu ze wszystkich stron. Oznacza to pilną potrzebę udzielenia natychmiastowej pomocy i opracowania długoterminowych rozwiązań problemu zadłużenia.
Jednym z takich rozwiązań mogłoby być „zazielenienie” zadłużeń państwowych krajów wschodzących i rozwijających się. Można by to osiągnąć poprzez powiązanie obsługi zadłużenia kraju z jego sukcesem w ochronie lub wzmacnianiu tak zwanego kapitału naturalnego - różnorodności biologicznej ich gatunków zwierząt i roślin. Wiele dotkniętych krajów jest bogatych jeśli chodzi o różnorodność biologiczną, jednak ich kapitał naturalny jest coraz bardziej zagrożony, w tym ze względu na zmiany klimatyczne.
BLACK FRIDAY SALE: Subscribe for as little as $34.99
Subscribe now to gain access to insights and analyses from the world’s leading thinkers – starting at just $34.99 for your first year.
Subscribe Now
Inwestowanie w kapitał naturalny może wydawać się nie na miejscu. Jednak zazielenianie zadłużenia państw wschodzących i rozwijających się może złagodzić ich kryzysy gospodarcze, jednocześnie przywracając i chroniąc krytyczne zasoby różnorodności biologicznej, takie jak lasy deszczowe, tereny podmokłe, oceany i zagrożone gatunki, a także zapewniając globalne dobra publiczne i zrównoważony wzrost produktywności.
Takie postępowanie zmieniłoby również bolesną konieczność w potrójną zaletę. Po pierwsze, oferowanie niższych stóp procentowych i spłat kapitału w zamian za poprawę kapitału naturalnego krajów zadłużonych złagodziłoby natychmiastowe problemy fiskalne. Po drugie, takie ulepszenia zwiększyłyby trwały wzrost produktywności i dobrobyt tych krajów poprzez wzmocnienie ich coraz cenniejszego kapitału naturalnego. Po trzecie, zrobienie tego w czasie historycznie najniższych stóp procentowych stanowiłoby tani sposób na zabezpieczenie aktywów naturalnych, które mają kluczowe znaczenie dla globalnego bezpieczeństwa, dostaw żywności i walki ze zmianami klimatycznymi.
Krótko mówiąc, istnieje teraz wyjątkowa szansa - a wręcz pilna potrzeba - opracowania opartego na wynikach nowego podejścia do długu państwowego, które wspomaga ożywienie gospodarcze i buduje odporność dzięki lepszemu zarządzaniu bilansami krajów rozwijających się, przy jednoczesnym uwzględnieniu kapitału naturalnego i aktywów finansowych.
Zielone obligacje o wartości około 750 miliardów dolarów już stały się częścią globalnego krajobrazu zadłużenia. Instrumenty dłużne ze stopami procentowymi powiązanymi z wynikami ekologicznymi są oczywistym kolejnym krokiem. Analityka dużych zbiorów danych może teraz zapewnić solidną podstawę do dostarczania wymaganych wskaźników w czasie rzeczywistym, aby budować zaufanie i unikać gier ze wszystkich stron.
Bohaterowie są potrzebni i istnieją już kandydaci. Chiny i Unia Europejska, którzy są pionierami ekologicznymi na arenie międzynarodowej, posiadają znaczną część długu państwowego krajów rozwijających się i mają znaczny wpływ na innych posiadaczy długu. Razem mogliby przyczynić się do poprawy wyników w zakresie zielonego długu państwowego.
Wielkie gesty multilateralizmu i skoordynowane zawieranie umów nie są tym, czego potrzebujemy w tym momencie. Być może będziemy nawet musieli ich unikać, aby szybko osiągnąć produktywne oferty. W odpowiednim środowisku politycznym i przy pewnym zręcznym pośrednictwie technicznym mądrzejsze i szybsze byłoby zawarcie indywidualnych umów pomiędzy krajami zadłużonymi (bogatymi w różnorodność biologiczną) z ich wierzycielami. Uczenie się i efekty sieciowe, z pewną ilością podsycania, zrobią resztę.
Ludzie są z natury niezdolni do pracy wielozadaniowej, a neuronaukowcy zapewniają nas, że o wiele bardziej efektywne jest robienie jednej rzeczy na raz. W przypadku kierowania naszymi społeczeństwami jest odwrotnie. Działania mające na celu pomoc społecznościom i krajom w przetrwaniu kryzysu gospodarczego, przy jednoczesnej poprawie kapitału naturalnego i zapewnieniu pozytywnego długoterminowego dobrobytu gospodarczego są zarówno możliwe, jak i konieczne.
Z angielskiego przetłumaczyła Marz McNamer