NEW YORK – Toen de COVID-19-pandemie in maart 2020 uitbrak, beschikte Afghanistan over slechts driehonderd beademingsapparaten en twee intensivecare-eenheden. Vroege epidemiologische modellen voorspelden dat het land, met een bevolking van ongeveer 38 miljoen zielen, tegen het begin van de zomer een piek van 520.000 besmettingen en 3.900 sterfgevallen per dag zou bereiken. Geconfronteerd met het vooruitzicht van tien miljoen besmettingen binnen enkele maanden, zetten hulpverleners en regeringsambtenaren zich schrap voor een volksgezondheidsramp.
Om de beleidsmakers te helpen begrijpen waarop zij hun beperkte middelen moesten richten, maakten het Bureau voor de Coördinatie van Humanitaire Aangelegenheden van de Verenigde Naties (OCHA) en de Rockefeller Foundation gebruik van feitelijke gegevens voor Afghanistan, waaronder het aantal COVID-19-besmettingen en de locaties van gezondheidszorgfaciliteiten. Zo konden zij een prognose maken van het aantal besmettingen, ziekenhuisopnamen en sterfgevallen over een periode van vier weken. Deze meer realistische voorspelling hielp de functionarissen zich voor te bereiden op een piek in het aantal besmettingen en sterfgevallen, die vlakker bleek te zijn en zich later bleek voor te doen dan andere modellen voorspelden. Nauwkeurige voorspelling van de behoeften maakt een effectievere humanitaire respons mogelijk.
Maar modellen zijn slechts zo goed als de gegevens waarop zij zijn gebaseerd. Om goed voorbereid te zijn op de volgende crisis, moet de wereld betere gegevens verzamelen en delen.
Het uitgangspunt van ons model, dat wij samen met het Applied Physics Laboratory van de Johns Hopkins University hebben ontwikkeld, was het ondersteunen van de operationele besluitvorming op de korte termijn, teneinde meer levens te kunnen beschermen en redden in humanitaire crisissituaties. Naast Afghanistan hebben we het model gebruikt in de Democratische Republiek Congo, Irak, Somalië, Zuid-Soedan en Soedan. We hebben COVID-19-gerelateerde data opgenomen, gecorrigeerd voor onderrapportage, evenals gegevens over mobiliteitspatronen, de infrastructuur voor de gezondheidszorg, en onderliggende kwetsbaarheden van de bevolking als gevolg van voedselonzekerheid of medische comorbiditeit, zoals diabetes.
Onze ervaring met het bouwen van een voorspellend model, en met het gebruik ervan door volksgezondheidsfunctionarissen in deze landen, toonde aan dat deze aanpak tot betere humanitaire uitkomsten kan leiden. Maar we werden er ook aan herinnerd dat de levensvatbaarheid en de nauwkeurigheid van dergelijke modellen voor de meest kwetsbare landen ter wereld worden beperkt door aanzienlijke problemen met de data, zowel wat de leemtes als wat de kwaliteit ervan betreft. Zo waren de gegevens over de prevalentie van hart- en vaatziekten in verschillende armere landen vier tot zeven jaar oud, en al helemaal niet beschikbaar voor Soedan en Zuid-Soedan.
Wereldwijd ontbreekt nog steeds ongeveer vijftig procent van de gegevens die nodig zijn om doeltreffend te kunnen reageren in landen die te maken hebben met humanitaire noodsituaties. Het OCHA en The Rockefeller Foundation werken samen om vroegtijdig inzicht te verschaffen in crisissituaties, tijdens en na de COVID-19-pandemie. Maar de verwezenlijking van het volledige potentieel van onze aanpak hangt af van de bijdragen van anderen.
At a time of escalating global turmoil, there is an urgent need for incisive, informed analysis of the issues and questions driving the news – just what PS has always provided.
Subscribe to Digital or Digital Plus now to secure your discount.
Subscribe Now
Wanneer regeringen, ontwikkelingsbanken en grote humanitaire en ontwikkelingsorganisaties dus nadenken over het eerste jaar van de pandemiebestrijding en over de besprekingen tijdens de recente voorjaarsbijeenkomst van de Wereldbank, moeten zij erkennen dat data een cruciale rol zullen spelen bij het herstel van deze crisis en de preventie van toekomstige crises. Het opvullen van leemten in cruciale gegevens moet een topprioriteit zijn voor alle humanitaire en ontwikkelingsactoren.
Regeringen, humanitaire organisaties en regionale ontwikkelingsbanken moeten dus investeren in gegevensverzameling, infrastructuur voor gegevensuitwisseling en de mensen die deze processen beheren. Evenzo moeten deze belanghebbenden meer bedreven raken in het op verantwoorde wijze delen van hun data via open gegevensplatforms die strenge interoperabiliteitsnormen handhaven.
Waar geen data beschikbaar zijn, moet de particuliere sector nieuwe informatiebronnen aanboren via innovatieve methoden, zoals het gebruik van geanonimiseerde data uit de sociale media of uit telefoonbestanden, om inzicht te verkrijgen in de verplaatsingspatronen van de bevolking. Het delen van gegevens hangt uiteraard af van vertrouwen. De wereld moet daarom gehoor geven aan de recente oproep van de Wereldbank om te komen tot een nieuw sociaal contract voor data, gebaseerd op gedeelde sociale en economische waarde, billijke voordelen en het vertrouwen dat deze gegevens niet zullen worden misbruikt door degenen die ze verzamelen.
Het wereldwijde humanitaire systeem is zeer doeltreffend, maar de behoeften zijn vandaag de dag ongekend. Naar verwachting zal dit jaar een recordaantal van 235 miljoen mensen wereldwijd humanitaire hulp en bescherming nodig hebben, bijna veertig procent meer dan in 2020. De honger neemt toe, het aantal binnenlandse ontheemden is hoger dan het tientallen jaren geweest is, extreme weersomstandigheden komen steeds vaker voor en het aantal ziekte-uitbraken stijgt. Intussen wordt de kloof tussen de humanitaire behoeften en de beschikbare financiering steeds groter.
Dankzij kwalitatief hoogwaardige data kunnen beleidsmakers die met crises worden geconfronteerd de beperkte middelen afstemmen op de voornaamste behoeften, en de COVID-19-pandemie heeft duidelijk gemaakt dat er meer van dergelijke gegevens nodig zijn. De wereld moet deze les ter harte nemen door te investeren in de data-infrastructuur en in de menselijke capaciteit die nodig is om crises voor te zijn, toekomstige behoeften te voorspellen en eerder te reageren. Het rendement in termen van geredde levens zou enorm zijn.
To have unlimited access to our content including in-depth commentaries, book reviews, exclusive interviews, PS OnPoint and PS The Big Picture, please subscribe
US President Donald Trump’s own words are sufficient evidence that his latest tariffs are unlawful, since they are not responses to his declared “emergency” at the southern border. But US courts are unlikely to do anything about it, further underscoring how weak America’s constitutional order has become.
sees an unlawful trade war as a window into America’s crumbling constitutional order.
Afghan women have long had to find imaginative ways to resist and circumvent harsh repression. Rather than simply admire their courage or sympathize with their plight, the international community must offer them support, safety, and a seat at the table.
urge the international community to support some of the world's most repressed yet tenacious people.
By choosing to side with the aggressor in the Ukraine war, President Donald Trump’s administration has effectively driven the final nail into the coffin of US global leadership. Unless Europe fills the void – first and foremost by supporting Ukraine – it faces the prospect of more chaos and conflict in the years to come.
NEW YORK – Toen de COVID-19-pandemie in maart 2020 uitbrak, beschikte Afghanistan over slechts driehonderd beademingsapparaten en twee intensivecare-eenheden. Vroege epidemiologische modellen voorspelden dat het land, met een bevolking van ongeveer 38 miljoen zielen, tegen het begin van de zomer een piek van 520.000 besmettingen en 3.900 sterfgevallen per dag zou bereiken. Geconfronteerd met het vooruitzicht van tien miljoen besmettingen binnen enkele maanden, zetten hulpverleners en regeringsambtenaren zich schrap voor een volksgezondheidsramp.
Om de beleidsmakers te helpen begrijpen waarop zij hun beperkte middelen moesten richten, maakten het Bureau voor de Coördinatie van Humanitaire Aangelegenheden van de Verenigde Naties (OCHA) en de Rockefeller Foundation gebruik van feitelijke gegevens voor Afghanistan, waaronder het aantal COVID-19-besmettingen en de locaties van gezondheidszorgfaciliteiten. Zo konden zij een prognose maken van het aantal besmettingen, ziekenhuisopnamen en sterfgevallen over een periode van vier weken. Deze meer realistische voorspelling hielp de functionarissen zich voor te bereiden op een piek in het aantal besmettingen en sterfgevallen, die vlakker bleek te zijn en zich later bleek voor te doen dan andere modellen voorspelden. Nauwkeurige voorspelling van de behoeften maakt een effectievere humanitaire respons mogelijk.
Maar modellen zijn slechts zo goed als de gegevens waarop zij zijn gebaseerd. Om goed voorbereid te zijn op de volgende crisis, moet de wereld betere gegevens verzamelen en delen.
Het uitgangspunt van ons model, dat wij samen met het Applied Physics Laboratory van de Johns Hopkins University hebben ontwikkeld, was het ondersteunen van de operationele besluitvorming op de korte termijn, teneinde meer levens te kunnen beschermen en redden in humanitaire crisissituaties. Naast Afghanistan hebben we het model gebruikt in de Democratische Republiek Congo, Irak, Somalië, Zuid-Soedan en Soedan. We hebben COVID-19-gerelateerde data opgenomen, gecorrigeerd voor onderrapportage, evenals gegevens over mobiliteitspatronen, de infrastructuur voor de gezondheidszorg, en onderliggende kwetsbaarheden van de bevolking als gevolg van voedselonzekerheid of medische comorbiditeit, zoals diabetes.
Onze ervaring met het bouwen van een voorspellend model, en met het gebruik ervan door volksgezondheidsfunctionarissen in deze landen, toonde aan dat deze aanpak tot betere humanitaire uitkomsten kan leiden. Maar we werden er ook aan herinnerd dat de levensvatbaarheid en de nauwkeurigheid van dergelijke modellen voor de meest kwetsbare landen ter wereld worden beperkt door aanzienlijke problemen met de data, zowel wat de leemtes als wat de kwaliteit ervan betreft. Zo waren de gegevens over de prevalentie van hart- en vaatziekten in verschillende armere landen vier tot zeven jaar oud, en al helemaal niet beschikbaar voor Soedan en Zuid-Soedan.
Wereldwijd ontbreekt nog steeds ongeveer vijftig procent van de gegevens die nodig zijn om doeltreffend te kunnen reageren in landen die te maken hebben met humanitaire noodsituaties. Het OCHA en The Rockefeller Foundation werken samen om vroegtijdig inzicht te verschaffen in crisissituaties, tijdens en na de COVID-19-pandemie. Maar de verwezenlijking van het volledige potentieel van onze aanpak hangt af van de bijdragen van anderen.
Winter Sale: Save 40% on a new PS subscription
At a time of escalating global turmoil, there is an urgent need for incisive, informed analysis of the issues and questions driving the news – just what PS has always provided.
Subscribe to Digital or Digital Plus now to secure your discount.
Subscribe Now
Wanneer regeringen, ontwikkelingsbanken en grote humanitaire en ontwikkelingsorganisaties dus nadenken over het eerste jaar van de pandemiebestrijding en over de besprekingen tijdens de recente voorjaarsbijeenkomst van de Wereldbank, moeten zij erkennen dat data een cruciale rol zullen spelen bij het herstel van deze crisis en de preventie van toekomstige crises. Het opvullen van leemten in cruciale gegevens moet een topprioriteit zijn voor alle humanitaire en ontwikkelingsactoren.
Regeringen, humanitaire organisaties en regionale ontwikkelingsbanken moeten dus investeren in gegevensverzameling, infrastructuur voor gegevensuitwisseling en de mensen die deze processen beheren. Evenzo moeten deze belanghebbenden meer bedreven raken in het op verantwoorde wijze delen van hun data via open gegevensplatforms die strenge interoperabiliteitsnormen handhaven.
Waar geen data beschikbaar zijn, moet de particuliere sector nieuwe informatiebronnen aanboren via innovatieve methoden, zoals het gebruik van geanonimiseerde data uit de sociale media of uit telefoonbestanden, om inzicht te verkrijgen in de verplaatsingspatronen van de bevolking. Het delen van gegevens hangt uiteraard af van vertrouwen. De wereld moet daarom gehoor geven aan de recente oproep van de Wereldbank om te komen tot een nieuw sociaal contract voor data, gebaseerd op gedeelde sociale en economische waarde, billijke voordelen en het vertrouwen dat deze gegevens niet zullen worden misbruikt door degenen die ze verzamelen.
Het wereldwijde humanitaire systeem is zeer doeltreffend, maar de behoeften zijn vandaag de dag ongekend. Naar verwachting zal dit jaar een recordaantal van 235 miljoen mensen wereldwijd humanitaire hulp en bescherming nodig hebben, bijna veertig procent meer dan in 2020. De honger neemt toe, het aantal binnenlandse ontheemden is hoger dan het tientallen jaren geweest is, extreme weersomstandigheden komen steeds vaker voor en het aantal ziekte-uitbraken stijgt. Intussen wordt de kloof tussen de humanitaire behoeften en de beschikbare financiering steeds groter.
Dankzij kwalitatief hoogwaardige data kunnen beleidsmakers die met crises worden geconfronteerd de beperkte middelen afstemmen op de voornaamste behoeften, en de COVID-19-pandemie heeft duidelijk gemaakt dat er meer van dergelijke gegevens nodig zijn. De wereld moet deze les ter harte nemen door te investeren in de data-infrastructuur en in de menselijke capaciteit die nodig is om crises voor te zijn, toekomstige behoeften te voorspellen en eerder te reageren. Het rendement in termen van geredde levens zou enorm zijn.
Vertaling: Menno Grootveld