NEW YORK/WASHINGTON, DC – De giftige cocktail van klimaatverandering, conflicten en COVID-19 doet zich het sterkst voelen in de armste en meest kwetsbare landen ter wereld. Als gevolg daarvan zal in 2021 wereldwijd een recordaantal van 235 miljoen mensenhumanitaire hulp en bescherming nodig hebben – een stijging met 40 procent ten opzichte van vorig jaar.
Het kan moeilijk zijn om zulke cijfers tot je door te laten dringen. Maar achter de statistieken gaan individuele mensenlevens schuil. Voor de meest kwetsbare mensen zullen de secundaire effecten van de pandemie – niet het coronavirus zelf – de meeste schade aanrichten. En de hongerpandemie die door COVID-19 op gang is gebracht, dreigt de grootste moordenaar te worden.
Het aantal chronisch hongerigen is vorig jaar met naar schatting 130 miljoen mensengestegen naar ruim 800 miljoen – ongeveer acht maal het totale aantal COVID-19-gevallen tot nu toe. Landen die getroffen zijn door conflicten en klimaatverandering zijn bijzonder kwetsbaar voor voedselonzekerheid. Lege magen kunnen hele generaties op achterstand zetten.
Bovendien doemt het spookbeeld van meerdere hongersnoden op, net nu de overheidsbegrotingen onder druk staan door de inspanningen om bevolkingen en economieën tegen de pandemie te beschermen. Internationale solidariteit om dergelijke rampen te helpen voorkomen lijkt op dit moment misschien moeilijk te verkopen. Maar het voorkomen van hongersnood en voedselonzekerheid is een slimme investering voor iedereen.
Toch moeten we ervoor zorgen dat we uit elke dollar die we uitgeven het maximale halen. Daarom investeren de Verenigde Naties en de Wereldbank steeds meer in een anticiperende aanpak van humanitaire nood. Het wordt steeds duidelijker dat vroegtijdig handelen om humanitaire noden aan te pakken voordat een crisis uitbreekt doeltreffender, waardiger en kostenefficiënter is dan wachten tot de ramp al heeft toegeslagen. Een dergelijke strategie beschermt ook moeizaam bereikte ontwikkelingswinsten.
In Bangladesh bijvoorbeeld hebben de Verenigde Naties en het Rode Kruis/de Rode Halve Maan vorig jaar kwetsbare mensen geld gegeven, zodat zij zichzelf en hun vee buiten gevaar konden brengen voordat de verwoestende overstromingen toesloegen. Deze inspanning kostte de helft minder dan achteraf de brokken oprapen, en er werden meer mensen mee geholpen.
At a time of escalating global turmoil, there is an urgent need for incisive, informed analysis of the issues and questions driving the news – just what PS has always provided.
Subscribe to Digital or Digital Plus now to secure your discount.
Subscribe Now
We passen een soortgelijke anticiperende aanpak toe op de toenemende hongerpandemie, door actie te ondernemen voordat noodsituaties op voedselgebied uitgroeien tot hongersnoden. Dit betekent dat we de oorzaken van de voedselonzekerheid op de langere termijn moeten aanpakken – waaronder de kwetsbaarheid voor extreme weersomstandigheden en plagen, lage inkomens, kwetsbare waardeketens en conflicten – om nieuwe crises in de toekomst te voorkomen.
In overeenstemming met dit doel heeft de Internationale Ontwikkelingsassociatie (IDA, het fonds van de Wereldbank voor de armste landen) in de zes maanden tussen april en oktober 2020 5,3 miljard dollar voor voedselzekerheid uitgetrokken. Dit bedrag bestond uit een mix van kortetermijnmaatregelen in het kader van COVID-19 en investeringen om de langetermijnoorzaken van de voedselonzekerheid aan te pakken.
In Bangladesh heeft de Wereldbank middelen van een bestaand project overgeheveld om onder meer geld over te kunnen maken naar 620.000 kwetsbare kleinschalige huishoudens in de melkvee- en pluimveehouderij. In Haïti, waar de geldtransfers vanuit het buitenland naar verwachting zouden afnemen als gevolg van de pandemie, voorzag de IDA de boeren van zaden en kunstmest om toekomstige oogsten veilig te stellen, en steunde zij kleine irrigatiewerken die de veerkracht op de langere termijn zullen vergroten. De IDA heeft ook haar crisisresponsfaciliteit uitgebreid met 500 miljoen dollar aan financiering om tijdig te kunnen reageren in de vroege stadia van traag verlopende voedselveiligheidscrises en ziekte-uitbraken.
Op dezelfde manier heeft het Central Emergency Response Fund van de VN in juni 2020 financiering verstrekt om een voedselcrisis in Somalië te helpen afwenden. Door te anticiperen op de drievoudige dreiging van sprinkhanen, overstromingen en COVID-19 werd het risico op ziekte-uitbraken verminderd. Door in een vroeg stadium boorputten te verbeteren, konden de VN geschillen over waterbronnen voorkomen, de veestapel gezonder houden, de financiën van huishoudens een impuls geven, de geestelijke gezondheid bevorderen en grootschalige verplaatsing van bevolkingsgroepen voorkomen.
De ontwikkeling van effectieve COVID-19-vaccins betekent dat de wereld binnenkort misschien het licht aan het eind van de pandemische tunnel zal gaan zien. Maar voor veel van de meest kwetsbare landen zal de crisis diepe en langdurige nawerkingen hebben – op de inkomens, de gezondheid, de voeding, het onderwijs en de hele economie.
Snel handelen kan de kater minder pijnlijk maken. We moeten ons vandaag concentreren op het monitoren van de risicoʼs en de factoren die deze in de hand werken, en de nadruk leggen op effectieve vroegtijdige actie en langetermijninvesteringen om veel hogere kosten in de toekomst te vermijden.
Nú handelen naar aanleiding van de gevaarsignalen is een slimme, ethische en kosteneffectieve strategie. Door samen te werken om levens te redden en te veranderen, kunnen we de meest kwetsbare mensen ter wereld bevrijden van verlammende honger en onzekerheid, en de basis leggen voor een betere toekomst voor iedereen.
To have unlimited access to our content including in-depth commentaries, book reviews, exclusive interviews, PS OnPoint and PS The Big Picture, please subscribe
Recent actions by the United States may foreshadow its withdrawal from the world’s foremost multilateral institution. Paradoxically, however, the breakdown of the multilateral order the US helped establish nearly eight decades ago could serve as a catalyst for greater international cooperation.
thinks the paradigm shift in US foreign policy could end up strengthening global solidarity.
US President Donald Trump’s own words are sufficient evidence that his latest tariffs are unlawful, since they are not responses to his declared “emergency” at the southern border. But US courts are unlikely to do anything about it, further underscoring how weak America’s constitutional order has become.
sees an unlawful trade war as a window into America’s crumbling constitutional order.
By choosing to side with the aggressor in the Ukraine war, President Donald Trump’s administration has effectively driven the final nail into the coffin of US global leadership. Unless Europe fills the void – first and foremost by supporting Ukraine – it faces the prospect of more chaos and conflict in the years to come.
Log in/Register
Please log in or register to continue. Registration is free.
NEW YORK/WASHINGTON, DC – De giftige cocktail van klimaatverandering, conflicten en COVID-19 doet zich het sterkst voelen in de armste en meest kwetsbare landen ter wereld. Als gevolg daarvan zal in 2021 wereldwijd een recordaantal van 235 miljoen mensenhumanitaire hulp en bescherming nodig hebben – een stijging met 40 procent ten opzichte van vorig jaar.
Het kan moeilijk zijn om zulke cijfers tot je door te laten dringen. Maar achter de statistieken gaan individuele mensenlevens schuil. Voor de meest kwetsbare mensen zullen de secundaire effecten van de pandemie – niet het coronavirus zelf – de meeste schade aanrichten. En de hongerpandemie die door COVID-19 op gang is gebracht, dreigt de grootste moordenaar te worden.
Het aantal chronisch hongerigen is vorig jaar met naar schatting 130 miljoen mensengestegen naar ruim 800 miljoen – ongeveer acht maal het totale aantal COVID-19-gevallen tot nu toe. Landen die getroffen zijn door conflicten en klimaatverandering zijn bijzonder kwetsbaar voor voedselonzekerheid. Lege magen kunnen hele generaties op achterstand zetten.
Bovendien doemt het spookbeeld van meerdere hongersnoden op, net nu de overheidsbegrotingen onder druk staan door de inspanningen om bevolkingen en economieën tegen de pandemie te beschermen. Internationale solidariteit om dergelijke rampen te helpen voorkomen lijkt op dit moment misschien moeilijk te verkopen. Maar het voorkomen van hongersnood en voedselonzekerheid is een slimme investering voor iedereen.
Toch moeten we ervoor zorgen dat we uit elke dollar die we uitgeven het maximale halen. Daarom investeren de Verenigde Naties en de Wereldbank steeds meer in een anticiperende aanpak van humanitaire nood. Het wordt steeds duidelijker dat vroegtijdig handelen om humanitaire noden aan te pakken voordat een crisis uitbreekt doeltreffender, waardiger en kostenefficiënter is dan wachten tot de ramp al heeft toegeslagen. Een dergelijke strategie beschermt ook moeizaam bereikte ontwikkelingswinsten.
In Bangladesh bijvoorbeeld hebben de Verenigde Naties en het Rode Kruis/de Rode Halve Maan vorig jaar kwetsbare mensen geld gegeven, zodat zij zichzelf en hun vee buiten gevaar konden brengen voordat de verwoestende overstromingen toesloegen. Deze inspanning kostte de helft minder dan achteraf de brokken oprapen, en er werden meer mensen mee geholpen.
Winter Sale: Save 40% on a new PS subscription
At a time of escalating global turmoil, there is an urgent need for incisive, informed analysis of the issues and questions driving the news – just what PS has always provided.
Subscribe to Digital or Digital Plus now to secure your discount.
Subscribe Now
We passen een soortgelijke anticiperende aanpak toe op de toenemende hongerpandemie, door actie te ondernemen voordat noodsituaties op voedselgebied uitgroeien tot hongersnoden. Dit betekent dat we de oorzaken van de voedselonzekerheid op de langere termijn moeten aanpakken – waaronder de kwetsbaarheid voor extreme weersomstandigheden en plagen, lage inkomens, kwetsbare waardeketens en conflicten – om nieuwe crises in de toekomst te voorkomen.
In overeenstemming met dit doel heeft de Internationale Ontwikkelingsassociatie (IDA, het fonds van de Wereldbank voor de armste landen) in de zes maanden tussen april en oktober 2020 5,3 miljard dollar voor voedselzekerheid uitgetrokken. Dit bedrag bestond uit een mix van kortetermijnmaatregelen in het kader van COVID-19 en investeringen om de langetermijnoorzaken van de voedselonzekerheid aan te pakken.
In Bangladesh heeft de Wereldbank middelen van een bestaand project overgeheveld om onder meer geld over te kunnen maken naar 620.000 kwetsbare kleinschalige huishoudens in de melkvee- en pluimveehouderij. In Haïti, waar de geldtransfers vanuit het buitenland naar verwachting zouden afnemen als gevolg van de pandemie, voorzag de IDA de boeren van zaden en kunstmest om toekomstige oogsten veilig te stellen, en steunde zij kleine irrigatiewerken die de veerkracht op de langere termijn zullen vergroten. De IDA heeft ook haar crisisresponsfaciliteit uitgebreid met 500 miljoen dollar aan financiering om tijdig te kunnen reageren in de vroege stadia van traag verlopende voedselveiligheidscrises en ziekte-uitbraken.
Op dezelfde manier heeft het Central Emergency Response Fund van de VN in juni 2020 financiering verstrekt om een voedselcrisis in Somalië te helpen afwenden. Door te anticiperen op de drievoudige dreiging van sprinkhanen, overstromingen en COVID-19 werd het risico op ziekte-uitbraken verminderd. Door in een vroeg stadium boorputten te verbeteren, konden de VN geschillen over waterbronnen voorkomen, de veestapel gezonder houden, de financiën van huishoudens een impuls geven, de geestelijke gezondheid bevorderen en grootschalige verplaatsing van bevolkingsgroepen voorkomen.
De ontwikkeling van effectieve COVID-19-vaccins betekent dat de wereld binnenkort misschien het licht aan het eind van de pandemische tunnel zal gaan zien. Maar voor veel van de meest kwetsbare landen zal de crisis diepe en langdurige nawerkingen hebben – op de inkomens, de gezondheid, de voeding, het onderwijs en de hele economie.
Snel handelen kan de kater minder pijnlijk maken. We moeten ons vandaag concentreren op het monitoren van de risicoʼs en de factoren die deze in de hand werken, en de nadruk leggen op effectieve vroegtijdige actie en langetermijninvesteringen om veel hogere kosten in de toekomst te vermijden.
Nú handelen naar aanleiding van de gevaarsignalen is een slimme, ethische en kosteneffectieve strategie. Door samen te werken om levens te redden en te veranderen, kunnen we de meest kwetsbare mensen ter wereld bevrijden van verlammende honger en onzekerheid, en de basis leggen voor een betere toekomst voor iedereen.
Vertaling: Menno Grootveld