KAIR - Różnica między zasobami niezbędnymi do osiągnięcia zerowej emisji gazów cieplarnianych netto do 2050 r. a zasobami, które są obecnie dostępne, wynosi biliony dolarów - i wciąż rośnie. Ponieważ wiele gospodarek rozwijających się i wschodzących traci grunt pod nogami w następstwie pandemii, należy zmobilizować kapitał publiczny i prywatny, aby przyspieszyć działania łagodzące i adaptacyjne. Wymaga to jednak od rządów opracowania wiarygodnych planów osiągnięcia globalnych celów w zakresie zrównoważonego rozwoju, samodzielnego opracowania i wdrożenia tych polityk oraz zapewnienia sprawiedliwego podziału kosztów i korzyści wynikających z ich strategii.
Konferencja Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu, która odbyła się w listopadzie ubiegłego roku w Egipcie (COP27), nazwana "wdrożeniową konferencją COP," położyła podwaliny pod bardziej sprawiedliwy i solidny system finansowania działań związanych z klimatem. W "przewodniku" z konferencji wezwano społeczność międzynarodową do realizacji programu transformacji, który uwzględnia krajowe priorytety krajów rozwijających się i zapewnia sprawiedliwy dostęp do zasobów finansowych i technicznych. W definicji sprawiedliwości klimatycznej zawarto "sprawiedliwy dostęp do jakościowego i ilościowego finansowania klimatycznego," który uwzględnia "historyczną odpowiedzialność za zmiany klimatu" i "wspiera odporne ścieżki rozwoju, nie pozostawiając nikogo w tyle."
Mając to na uwadze, Egipt uruchomił program inwestycyjny Nexus of Water, Food, and Energy podczas COP27, zapewniając praktyczny i możliwy do powielenia model zapewnienia sprawiedliwej transformacji netto-zero poprzez koncepcję "platform krajowych" NWFE. Platformy te mają pomóc krajom w budowaniu zdolności państwowych i podkreślają znaczenie agencji krajów rozwijających się (lub "własności" w żargonie).
NWFE (wymawiane jako "nuafiy," co po arabsku oznacza "wypełnianie zobowiązań") opiera się na zobowiązaniach Egiptu w ramach porozumienia klimatycznego z Paryża z 2015 r. i ma na celu przyciągnięcie wsparcia finansowego dla programu rozwoju kraju przy jednoczesnym przyspieszeniu działań na rzecz klimatu. Zainteresowane strony obejmują wielostronne banki rozwoju (MDBs), takie jak Europejski Bank Odbudowy i Rozwoju, Afrykański Bank Rozwoju, Europejski Bank Inwestycyjny i Azjatycki Bank Inwestycji Infrastrukturalnych.
Platforma NWFE obejmuje kilka priorytetowych projektów dotyczących wody, żywności i energii - wszystkie wybrane przez rząd egipski - o łącznej wartości 14,7 mld USD. Projekty te mają na celu zastąpienie istniejących nieefektywnych elektrowni cieplnych energią odnawialną; zwiększenie adaptacji drobnych rolników do zagrożeń klimatycznych; modernizację praktyk rolniczych w celu zwiększenia wydajności nawadniania i zwiększenia plonów; wzmocnienie odporności wrażliwych regionów; stworzenie zdolności odsalania wody; oraz ustanowienie systemów wczesnego ostrzegania.
Wykorzystując innowacyjne mechanizmy finansowania w celu mobilizacji funduszy publicznych, pomocy technicznej i inwestycji prywatnych, Egipt stara się wykorzystać swoje partnerstwa z międzynarodowymi bankami rozwoju i innymi zainteresowanymi stronami w celu przyspieszenia realizacji programu klimatycznego. Wsparłoby to zieloną transformację kraju i pokazało, że działania na rzecz klimatu i rozwój gospodarczy mogą iść w parze. Egipt może również polegać na tych partnerstwach, aby pomóc mu w stopniowym wycofywaniu "brązowej" ropy, gazu i aktywów mineralnych. Przykładowo, częściowe wsparcie finansowe ze strony Stanów Zjednoczonych umożliwi temu krajowi przekwalifikowanie (lub przejście na emeryturę) pracowników zatrudnionych przy wydobyciu paliw kopalnych.
Jednak najbardziej innowacyjnym instrumentem mogą być zamiany długu na klimat, w ramach których Egipt otrzymuje częściowe umorzenie długu na przykład od Niemiec, w zamian za zobowiązania do ograniczenia emisji gazów cieplarnianych. Tego rodzaju instrumenty finansowe powiązane z wynikami mogłyby zapewnić wielu krajom rozwijającym się i wschodzącym możliwość zmniejszenia ich zadłużenia lub uzyskania tanich funduszy. Wiążąc pomoc rozwojową z postępami w realizacji wspólnego globalnego celu, takie wymiany mogłyby również okazać się znaczące w łagodzeniu najgorszych skutków zmian klimatu.
Jak zauważono w raporcie z 2018 r. sporządzonym przez grupę wybitnych osobistości G20 ds. globalnego zarządzania finansowego, wspólne działania za pośrednictwem platform krajowych mogą odblokować inwestycje publiczne i prywatne w celu osiągnięcia odpornego na zmiany klimatu i zrównoważonego rozwoju. Takie platformy inwestycyjne mogą przybierać różne formy. Na przykład Partnerstwa na Rzecz Sprawiedliwej Transformacji Energetycznej (JETPs) - po raz pierwszy wprowadzone podczas COP26 w Szkocji w 2021 r. - mają na celu skierowanie kapitału prywatnego na cele dekarbonizacji w sektorze energetycznym. Od czasu uruchomienia w RPA, JETPs zostały również utworzone w Indonezji, Indiach, Wietnamie i Senegalu.
Egipska inicjatywa NWFE stanowi użyteczny model tego, w jaki sposób kraje rozwijające się i wschodzące mogą przyspieszyć wdrażanie krajowych programów klimatycznych zgodnie z globalnymi priorytetami. Zachęcając do koordynacji między krajowymi i zewnętrznymi interesariuszami, takie programy mogą pomóc w wypełnieniu luki informacyjnej, ustanowieniu wspólnych standardów i zwiększeniu liczby projektów, które mogą być finansowane przez banki.
Sukces platformy zależy jednak od krajowej agencji, przejrzystości i odpowiedzialności w zarządzaniu tymi partnerstwami. Co najważniejsze, aby zielona transformacja była zrównoważona, musi być postrzegana jako sprawiedliwa. Przewidywalność jest szczególnie ważna dla osób ubogich, a sprawiedliwość jest niezbędna do zdobycia długoterminowego poparcia społecznego dla działań na rzecz klimatu. Aby osiągnąć te cele, rządy muszą odgrywać wiodącą rolę w finansowaniu działań na rzecz klimatu. Od tego zależy przejście na zerową emisję netto.
Z angielskiego przetłumaczyła Marz McNamer
KAIR - Różnica między zasobami niezbędnymi do osiągnięcia zerowej emisji gazów cieplarnianych netto do 2050 r. a zasobami, które są obecnie dostępne, wynosi biliony dolarów - i wciąż rośnie. Ponieważ wiele gospodarek rozwijających się i wschodzących traci grunt pod nogami w następstwie pandemii, należy zmobilizować kapitał publiczny i prywatny, aby przyspieszyć działania łagodzące i adaptacyjne. Wymaga to jednak od rządów opracowania wiarygodnych planów osiągnięcia globalnych celów w zakresie zrównoważonego rozwoju, samodzielnego opracowania i wdrożenia tych polityk oraz zapewnienia sprawiedliwego podziału kosztów i korzyści wynikających z ich strategii.
Konferencja Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu, która odbyła się w listopadzie ubiegłego roku w Egipcie (COP27), nazwana "wdrożeniową konferencją COP," położyła podwaliny pod bardziej sprawiedliwy i solidny system finansowania działań związanych z klimatem. W "przewodniku" z konferencji wezwano społeczność międzynarodową do realizacji programu transformacji, który uwzględnia krajowe priorytety krajów rozwijających się i zapewnia sprawiedliwy dostęp do zasobów finansowych i technicznych. W definicji sprawiedliwości klimatycznej zawarto "sprawiedliwy dostęp do jakościowego i ilościowego finansowania klimatycznego," który uwzględnia "historyczną odpowiedzialność za zmiany klimatu" i "wspiera odporne ścieżki rozwoju, nie pozostawiając nikogo w tyle."
Mając to na uwadze, Egipt uruchomił program inwestycyjny Nexus of Water, Food, and Energy podczas COP27, zapewniając praktyczny i możliwy do powielenia model zapewnienia sprawiedliwej transformacji netto-zero poprzez koncepcję "platform krajowych" NWFE. Platformy te mają pomóc krajom w budowaniu zdolności państwowych i podkreślają znaczenie agencji krajów rozwijających się (lub "własności" w żargonie).
NWFE (wymawiane jako "nuafiy," co po arabsku oznacza "wypełnianie zobowiązań") opiera się na zobowiązaniach Egiptu w ramach porozumienia klimatycznego z Paryża z 2015 r. i ma na celu przyciągnięcie wsparcia finansowego dla programu rozwoju kraju przy jednoczesnym przyspieszeniu działań na rzecz klimatu. Zainteresowane strony obejmują wielostronne banki rozwoju (MDBs), takie jak Europejski Bank Odbudowy i Rozwoju, Afrykański Bank Rozwoju, Europejski Bank Inwestycyjny i Azjatycki Bank Inwestycji Infrastrukturalnych.
Platforma NWFE obejmuje kilka priorytetowych projektów dotyczących wody, żywności i energii - wszystkie wybrane przez rząd egipski - o łącznej wartości 14,7 mld USD. Projekty te mają na celu zastąpienie istniejących nieefektywnych elektrowni cieplnych energią odnawialną; zwiększenie adaptacji drobnych rolników do zagrożeń klimatycznych; modernizację praktyk rolniczych w celu zwiększenia wydajności nawadniania i zwiększenia plonów; wzmocnienie odporności wrażliwych regionów; stworzenie zdolności odsalania wody; oraz ustanowienie systemów wczesnego ostrzegania.
Wykorzystując innowacyjne mechanizmy finansowania w celu mobilizacji funduszy publicznych, pomocy technicznej i inwestycji prywatnych, Egipt stara się wykorzystać swoje partnerstwa z międzynarodowymi bankami rozwoju i innymi zainteresowanymi stronami w celu przyspieszenia realizacji programu klimatycznego. Wsparłoby to zieloną transformację kraju i pokazało, że działania na rzecz klimatu i rozwój gospodarczy mogą iść w parze. Egipt może również polegać na tych partnerstwach, aby pomóc mu w stopniowym wycofywaniu "brązowej" ropy, gazu i aktywów mineralnych. Przykładowo, częściowe wsparcie finansowe ze strony Stanów Zjednoczonych umożliwi temu krajowi przekwalifikowanie (lub przejście na emeryturę) pracowników zatrudnionych przy wydobyciu paliw kopalnych.
BLACK FRIDAY SALE: Subscribe for as little as $34.99
Subscribe now to gain access to insights and analyses from the world’s leading thinkers – starting at just $34.99 for your first year.
Subscribe Now
Jednak najbardziej innowacyjnym instrumentem mogą być zamiany długu na klimat, w ramach których Egipt otrzymuje częściowe umorzenie długu na przykład od Niemiec, w zamian za zobowiązania do ograniczenia emisji gazów cieplarnianych. Tego rodzaju instrumenty finansowe powiązane z wynikami mogłyby zapewnić wielu krajom rozwijającym się i wschodzącym możliwość zmniejszenia ich zadłużenia lub uzyskania tanich funduszy. Wiążąc pomoc rozwojową z postępami w realizacji wspólnego globalnego celu, takie wymiany mogłyby również okazać się znaczące w łagodzeniu najgorszych skutków zmian klimatu.
Jak zauważono w raporcie z 2018 r. sporządzonym przez grupę wybitnych osobistości G20 ds. globalnego zarządzania finansowego, wspólne działania za pośrednictwem platform krajowych mogą odblokować inwestycje publiczne i prywatne w celu osiągnięcia odpornego na zmiany klimatu i zrównoważonego rozwoju. Takie platformy inwestycyjne mogą przybierać różne formy. Na przykład Partnerstwa na Rzecz Sprawiedliwej Transformacji Energetycznej (JETPs) - po raz pierwszy wprowadzone podczas COP26 w Szkocji w 2021 r. - mają na celu skierowanie kapitału prywatnego na cele dekarbonizacji w sektorze energetycznym. Od czasu uruchomienia w RPA, JETPs zostały również utworzone w Indonezji, Indiach, Wietnamie i Senegalu.
Egipska inicjatywa NWFE stanowi użyteczny model tego, w jaki sposób kraje rozwijające się i wschodzące mogą przyspieszyć wdrażanie krajowych programów klimatycznych zgodnie z globalnymi priorytetami. Zachęcając do koordynacji między krajowymi i zewnętrznymi interesariuszami, takie programy mogą pomóc w wypełnieniu luki informacyjnej, ustanowieniu wspólnych standardów i zwiększeniu liczby projektów, które mogą być finansowane przez banki.
Sukces platformy zależy jednak od krajowej agencji, przejrzystości i odpowiedzialności w zarządzaniu tymi partnerstwami. Co najważniejsze, aby zielona transformacja była zrównoważona, musi być postrzegana jako sprawiedliwa. Przewidywalność jest szczególnie ważna dla osób ubogich, a sprawiedliwość jest niezbędna do zdobycia długoterminowego poparcia społecznego dla działań na rzecz klimatu. Aby osiągnąć te cele, rządy muszą odgrywać wiodącą rolę w finansowaniu działań na rzecz klimatu. Od tego zależy przejście na zerową emisję netto.
Z angielskiego przetłumaczyła Marz McNamer