EDINBURGH – In augustus hebben veertien van de armste landen van Afrika, samen met internationale organisaties en particuliere bedrijven, ruim 45 miljoen dollar toegezegd voor de nieuwe investeringsronde van de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO), die 7,1 miljard dollar aan vrijwillige bijdragen wil inzamelen om het huidige financieringstekort voor de komende vier jaar te dichten, de eerstelijnsgezondheidszorg te verbeteren en een robuustere, beter opgeleide beroepsbevolking op het gebied van de volksgezondheid op te bouwen.
Te midden van klimaatverstoringen, pandemieën en een snelle vergrijzing van de bevolking schat de WHO dat haar fondsenwerving de komende vier jaar nog eens veertig miljoen levens zou kunnen redden. De Afrikaanse Ontwikkelingsbank heeft 10 miljoen dollar toegezegd, terwijl landen als Ethiopië en Niger elk 2 miljoen dollar hebben toegezegd. Eerder deze maand hebben landen en partnerorganisaties uit de regio Zuidoost-Azië van de WHO – waaronder India, Indonesië, Noord-Korea en Sri Lanka – 345 miljoen dollar toegezegd.
Dit roept een belangrijke vraag op: als lage-inkomenslanden zoals Tsjaad en lagere-middeninkomenslanden zoals Ivoorkust een eerlijke bijdrage kunnen leveren, zullen hun rijkere tegenhangers dan ook bijspringen?
De WHO, die cruciale hulp biedt aan ongeveer 166 miljoen mensen in conflictgebieden zoals Oekraïne, Afghanistan, Jemen, Syrië, Zuid-Soedan en de Democratische Republiek Congo, heeft dringend behoefte aan meer consistente en voorspelbare financiering. Anders zal haar vermogen om te reageren op gezondheidscrises, veroorzaakt door oorlogen, ziekte-uitbraken, hongersnoden, droogtes en overstromingen, ernstig worden beperkt, waardoor miljoenen mensen niet de medische noodhulp kunnen krijgen die ze nodig hebben. De WHO moet ook haar lopende inspanningen in arme landen voortzetten, waar miljarden mensen geen reguliere toegang tot de gezondheidszorg hebben. Als antwoord op deze veranderende behoeften vraagt de nieuwe investeringsronde slechts 0,1 procent van de negen biljoen dollar die jaarlijks aan gezondheidszorg wordt uitgegeven.
Toen de WHO na de Tweede Wereldoorlog werd opgericht, zorgden de lidstaten voor een flexibele financiering die langetermijnplanning mogelijk maakte. Maar tegenwoordig heeft de organisatie slechts zekerheid over twintig procent van haar budget en is ze voor de rest afhankelijk van vrijwillige, vaak geoormerkte, bijdragen, wat haar doeltreffendheid beperkt. Zelfs nu er institutionele hervormingen gaande zijn, is de huidige investeringsronde van vitaal belang om de flexibele financiering veilig te stellen die nodig is om de strategie van de organisatie de komende vier jaar uit te voeren.
Als COVID-19 ons iets heeft geleerd, dan is het wel dat noodsituaties op gezondheidsgebied geen grenzen kennen en dat een nieuwe pandemie geen kwestie is van of, maar van wanneer. Het is alarmerend dat naarmate de wereldwijde bedreigingen voor de gezondheid frequenter en ernstiger worden, het aantal niet-gevaccineerde kinderen voor het eerst in de moderne geschiedenis stijgt, waardoor ze opnieuw worden blootgesteld aan dodelijke ziekten. Bovendien zijn besmettelijke ziekten opnieuw de belangrijkste oorzaak van vroegtijdige sterfte.
At a time when democracy is under threat, there is an urgent need for incisive, informed analysis of the issues and questions driving the news – just what PS has always provided. Subscribe now and save $50 on a new subscription.
Subscribe Now
Ook de klimaatcrisis is onmiskenbaar een escalerende gezondheidscrisis, met naar verwachting miljoenen extra sterfgevallen door ondervoeding, kanker, malaria, luchtvervuiling en extreme weersomstandigheden. Ondertussen dreigt de stille pandemie van antimicrobiële resistentie, die bijdraagt aan vijf miljoen sterfgevallen per jaar, een eeuw van medische vooruitgang terug te draaien.
Tegen deze achtergrond worstelt de wereld met een diepe crisis op het gebied van de geestelijke gezondheid. Naarmate ons begrip van geestelijke gezondheidsproblemen is verdiept, zien we nu in dat ze veel vaker voorkomen dan eerder werd gedacht. Zo sterven er wereldwijd jaarlijks ruim zevenhonderdduizend mensen door zelfmoord.
Hoewel gezondheid als mensenrecht is vastgelegd in de grondwet van honderdveertig landen, hebben ruim vier miljard mensen geen toegang tot basiszorg, waardoor ze zó kwetsbaar zijn dat ze het zich niet kunnen veroorloven om ziek te worden. Investeren in gezondheidszorg is dus de beste verzekeringspolis die we kunnen hebben. De resultaten spreken voor zich: elke dollar die in de WHO wordt geïnvesteerd, levert een opmerkelijk rendement van 35 dollar op in de vorm van verbeterde gezondheidsresultaten. Maar de 194 lidstaten van de organisatie dragen momenteel slechts 0,30 dollar per persoon per jaar bij om de organisatie overeind te houden.
Het dichten van het financieringstekort is cruciaal om de WHO in staat te stellen snel en effectief te reageren op de volgende pandemie. Van de 7,1 miljard dollar die de WHO wil inzamelen, zal 1,6 miljard dollar worden gebruikt voor het uitbreiden van de gezondheidszorg in de lage- en middeninkomenslanden – gelijk aan slechts 0,13 dollar per jaar voor elk van de drie miljard mensen in de wereldwijde middenklasse.
Met voldoende financiële middelen voor de komende vier jaar kan de WHO de gezondheidsverschillen tussen mannen en vrouwen aanpakken, die verantwoordelijk zijn voor 75 miljoen verloren levensjaren per jaar, door problemen het hoofd te bieden zoals bloedingen na de bevalling, de belangrijkste oorzaak van moedersterfte. Deze fondsen zullen ook de implementatie versnellen van de wereldwijde strategie om baarmoederhalskanker sneller uit te bannen. En ze zullen bijdragen aan de financiering van het Special Initiative for Mental Health van de organisatie, waarmee de steun voor de één miljard mensen met geestelijke gezondheidsproblemen wordt vergroot.
Al met al kan de volledige financiering van het werkprogramma van de WHO voor de komende vier jaar veertig miljoen sterfgevallen voorkomen, waaronder 7,5 miljoen sterfgevallen door klimaatgerelateerde oorzaken, 6,5 miljoen door niet-overdraagbare ziekten en vijf miljoen door infectieziekten. Bovendien zou het de gezondheidsresultaten voor zes miljard mensen kunnen verbeteren en toegang tot gezondheidszorg kunnen bieden aan vijf miljard mensen die te kampen hebben met financiële problemen als gevolg van kosten die niet vergoed worden.
De afgelopen decennia hebben laten zien wat internationale samenwerking, onder leiding van de WHO, kan bereiken. Gecoördineerde wereldwijde inspanningen hebben de pokken met succes uitgeroeid, de strijd tegen tuberculose vooruitgeholpen en het aantal HIV-doden binnen twintig jaar met zeventig procent teruggebracht. Ik schat dat alleen al de afgelopen vijf jaar 25 landen ten minste één tropische ziekte hebben uitgeroeid, waardoor de WHO haar inspanningen heeft kunnen uitbreiden om dertig overdraagbare ziekten uit te bannen.
Stel je eens voor wat we de komende vier jaar kunnen bereiken. Een volledig gefinancierde WHO zou de wereld kunnen beschermen tegen noodsituaties op gezondheidsgebied, de ongelijkheid tussen mannen en vrouwen kunnen verminderen, nog veel meer ziekten kunnen uitroeien, de kloof op het gebied van behandelingen in de geestelijke gezondheidszorg kunnen overbruggen, antimicrobiële resistentie kunnen bestrijden en ervoor kunnen zorgen dat ontheemden over de hele wereld toegang hebben tot essentiële medische diensten.
Hoewel ik hoopvol blijf, hangt het bereiken van deze doelen af van het dichten van de huidige financieringskloof. In het licht van wat Martin Luther King Jr. de ‘dringende noodzaak van het nu’ noemde, kunnen we het ons niet veroorloven om te wachten.
To have unlimited access to our content including in-depth commentaries, book reviews, exclusive interviews, PS OnPoint and PS The Big Picture, please subscribe
At the end of a year of domestic and international upheaval, Project Syndicate commentators share their favorite books from the past 12 months. Covering a wide array of genres and disciplines, this year’s picks provide fresh perspectives on the defining challenges of our time and how to confront them.
ask Project Syndicate contributors to select the books that resonated with them the most over the past year.
EDINBURGH – In augustus hebben veertien van de armste landen van Afrika, samen met internationale organisaties en particuliere bedrijven, ruim 45 miljoen dollar toegezegd voor de nieuwe investeringsronde van de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO), die 7,1 miljard dollar aan vrijwillige bijdragen wil inzamelen om het huidige financieringstekort voor de komende vier jaar te dichten, de eerstelijnsgezondheidszorg te verbeteren en een robuustere, beter opgeleide beroepsbevolking op het gebied van de volksgezondheid op te bouwen.
Te midden van klimaatverstoringen, pandemieën en een snelle vergrijzing van de bevolking schat de WHO dat haar fondsenwerving de komende vier jaar nog eens veertig miljoen levens zou kunnen redden. De Afrikaanse Ontwikkelingsbank heeft 10 miljoen dollar toegezegd, terwijl landen als Ethiopië en Niger elk 2 miljoen dollar hebben toegezegd. Eerder deze maand hebben landen en partnerorganisaties uit de regio Zuidoost-Azië van de WHO – waaronder India, Indonesië, Noord-Korea en Sri Lanka – 345 miljoen dollar toegezegd.
Dit roept een belangrijke vraag op: als lage-inkomenslanden zoals Tsjaad en lagere-middeninkomenslanden zoals Ivoorkust een eerlijke bijdrage kunnen leveren, zullen hun rijkere tegenhangers dan ook bijspringen?
De WHO, die cruciale hulp biedt aan ongeveer 166 miljoen mensen in conflictgebieden zoals Oekraïne, Afghanistan, Jemen, Syrië, Zuid-Soedan en de Democratische Republiek Congo, heeft dringend behoefte aan meer consistente en voorspelbare financiering. Anders zal haar vermogen om te reageren op gezondheidscrises, veroorzaakt door oorlogen, ziekte-uitbraken, hongersnoden, droogtes en overstromingen, ernstig worden beperkt, waardoor miljoenen mensen niet de medische noodhulp kunnen krijgen die ze nodig hebben. De WHO moet ook haar lopende inspanningen in arme landen voortzetten, waar miljarden mensen geen reguliere toegang tot de gezondheidszorg hebben. Als antwoord op deze veranderende behoeften vraagt de nieuwe investeringsronde slechts 0,1 procent van de negen biljoen dollar die jaarlijks aan gezondheidszorg wordt uitgegeven.
Toen de WHO na de Tweede Wereldoorlog werd opgericht, zorgden de lidstaten voor een flexibele financiering die langetermijnplanning mogelijk maakte. Maar tegenwoordig heeft de organisatie slechts zekerheid over twintig procent van haar budget en is ze voor de rest afhankelijk van vrijwillige, vaak geoormerkte, bijdragen, wat haar doeltreffendheid beperkt. Zelfs nu er institutionele hervormingen gaande zijn, is de huidige investeringsronde van vitaal belang om de flexibele financiering veilig te stellen die nodig is om de strategie van de organisatie de komende vier jaar uit te voeren.
Als COVID-19 ons iets heeft geleerd, dan is het wel dat noodsituaties op gezondheidsgebied geen grenzen kennen en dat een nieuwe pandemie geen kwestie is van of, maar van wanneer. Het is alarmerend dat naarmate de wereldwijde bedreigingen voor de gezondheid frequenter en ernstiger worden, het aantal niet-gevaccineerde kinderen voor het eerst in de moderne geschiedenis stijgt, waardoor ze opnieuw worden blootgesteld aan dodelijke ziekten. Bovendien zijn besmettelijke ziekten opnieuw de belangrijkste oorzaak van vroegtijdige sterfte.
HOLIDAY SALE: PS for less than $0.7 per week
At a time when democracy is under threat, there is an urgent need for incisive, informed analysis of the issues and questions driving the news – just what PS has always provided. Subscribe now and save $50 on a new subscription.
Subscribe Now
Ook de klimaatcrisis is onmiskenbaar een escalerende gezondheidscrisis, met naar verwachting miljoenen extra sterfgevallen door ondervoeding, kanker, malaria, luchtvervuiling en extreme weersomstandigheden. Ondertussen dreigt de stille pandemie van antimicrobiële resistentie, die bijdraagt aan vijf miljoen sterfgevallen per jaar, een eeuw van medische vooruitgang terug te draaien.
Tegen deze achtergrond worstelt de wereld met een diepe crisis op het gebied van de geestelijke gezondheid. Naarmate ons begrip van geestelijke gezondheidsproblemen is verdiept, zien we nu in dat ze veel vaker voorkomen dan eerder werd gedacht. Zo sterven er wereldwijd jaarlijks ruim zevenhonderdduizend mensen door zelfmoord.
Hoewel gezondheid als mensenrecht is vastgelegd in de grondwet van honderdveertig landen, hebben ruim vier miljard mensen geen toegang tot basiszorg, waardoor ze zó kwetsbaar zijn dat ze het zich niet kunnen veroorloven om ziek te worden. Investeren in gezondheidszorg is dus de beste verzekeringspolis die we kunnen hebben. De resultaten spreken voor zich: elke dollar die in de WHO wordt geïnvesteerd, levert een opmerkelijk rendement van 35 dollar op in de vorm van verbeterde gezondheidsresultaten. Maar de 194 lidstaten van de organisatie dragen momenteel slechts 0,30 dollar per persoon per jaar bij om de organisatie overeind te houden.
Het dichten van het financieringstekort is cruciaal om de WHO in staat te stellen snel en effectief te reageren op de volgende pandemie. Van de 7,1 miljard dollar die de WHO wil inzamelen, zal 1,6 miljard dollar worden gebruikt voor het uitbreiden van de gezondheidszorg in de lage- en middeninkomenslanden – gelijk aan slechts 0,13 dollar per jaar voor elk van de drie miljard mensen in de wereldwijde middenklasse.
Met voldoende financiële middelen voor de komende vier jaar kan de WHO de gezondheidsverschillen tussen mannen en vrouwen aanpakken, die verantwoordelijk zijn voor 75 miljoen verloren levensjaren per jaar, door problemen het hoofd te bieden zoals bloedingen na de bevalling, de belangrijkste oorzaak van moedersterfte. Deze fondsen zullen ook de implementatie versnellen van de wereldwijde strategie om baarmoederhalskanker sneller uit te bannen. En ze zullen bijdragen aan de financiering van het Special Initiative for Mental Health van de organisatie, waarmee de steun voor de één miljard mensen met geestelijke gezondheidsproblemen wordt vergroot.
Al met al kan de volledige financiering van het werkprogramma van de WHO voor de komende vier jaar veertig miljoen sterfgevallen voorkomen, waaronder 7,5 miljoen sterfgevallen door klimaatgerelateerde oorzaken, 6,5 miljoen door niet-overdraagbare ziekten en vijf miljoen door infectieziekten. Bovendien zou het de gezondheidsresultaten voor zes miljard mensen kunnen verbeteren en toegang tot gezondheidszorg kunnen bieden aan vijf miljard mensen die te kampen hebben met financiële problemen als gevolg van kosten die niet vergoed worden.
De afgelopen decennia hebben laten zien wat internationale samenwerking, onder leiding van de WHO, kan bereiken. Gecoördineerde wereldwijde inspanningen hebben de pokken met succes uitgeroeid, de strijd tegen tuberculose vooruitgeholpen en het aantal HIV-doden binnen twintig jaar met zeventig procent teruggebracht. Ik schat dat alleen al de afgelopen vijf jaar 25 landen ten minste één tropische ziekte hebben uitgeroeid, waardoor de WHO haar inspanningen heeft kunnen uitbreiden om dertig overdraagbare ziekten uit te bannen.
Stel je eens voor wat we de komende vier jaar kunnen bereiken. Een volledig gefinancierde WHO zou de wereld kunnen beschermen tegen noodsituaties op gezondheidsgebied, de ongelijkheid tussen mannen en vrouwen kunnen verminderen, nog veel meer ziekten kunnen uitroeien, de kloof op het gebied van behandelingen in de geestelijke gezondheidszorg kunnen overbruggen, antimicrobiële resistentie kunnen bestrijden en ervoor kunnen zorgen dat ontheemden over de hele wereld toegang hebben tot essentiële medische diensten.
Hoewel ik hoopvol blijf, hangt het bereiken van deze doelen af van het dichten van de huidige financieringskloof. In het licht van wat Martin Luther King Jr. de ‘dringende noodzaak van het nu’ noemde, kunnen we het ons niet veroorloven om te wachten.
Vertaling: Menno Grootveld