PEKIN – Chiny dążą do powstrzymania wzrostu emisji dwutlenku węgla przed 2030 r. i osiągnięcia neutralności węglowej przed 2060 r. Jeśli to się powiedzie, za mniej niż 40 lat kraj ten nie będzie już największym emitentem CO2 na świecie.
Chiny nie są jedynym - choć są największym - krajem, który zadeklarował zamiar osiągnięcia zerowej emisji CO2 netto w tym czasie; ponad 120 krajów dyskutuje o osiągnięciu tego celu jeszcze wcześniej, do 2050 roku. W rzeczywistości zapowiedź prezydenta Xi Jinpinga o zobowiązaniu Chin do 2060 r. na niedawnym Zgromadzeniu Ogólnym ONZ była podwójnie znacząca, biorąc pod uwagę, że porozumienie klimatyczne z Paryża z 2015 r. jest kwestionowane przez przywódców głównych rządów i podważane poprzez bezczynność w innych krajach, częściowo z powodu pandemii COVID-19.
Ale czy ambicja Chin jest wiarygodna? Chociaż Xi nie wyjaśnił w swoim przemówieniu, w jaki sposób zostanie osiągnięty cel zerowej emisji dwutlenku węgla, Chiny mają doświadczenie w realizacji głównych inicjatyw w obszarach takich jak efektywnośćenergetyczna, odnawialneźródłaenergii, redukcja zanieczyszczenia i walka z ubóstwem. Jednak zobowiązanie Xi do neutralności węglowej ma zupełnie inną skalę i musi zostać wypełnione w innym kontekście globalnym.
Niedawny raport Grupy Trzydziestu - międzynarodowego stowarzyszenia wiodących światowych myślicieli - ma na celu pomóc krajom w przyspieszeniu ich przejścia do gospodarki zerowej netto. Grupa G30 podkreśla, że osiągnięcie neutralności pod względem emisji dwutlenku węgla wymaga szerokiej współpracy pomiędzy rządami a sektorem prywatnym, której podstawą jest polityka publiczna. Odwołując się do ostatnich innowacji w polityce fiskalnej i monetarnej, w raporcie argumentuje się, że skuteczna komunikacja i tak zwane “wytyczne naprzód” mogą uczynić ramy polityki bardziej przewidywalnymi.
W szczególności raport wzywa rządy do stopniowego wycofywania jawnych i niejawnych dotacji na paliwa kopalne oraz opowiada się za podatkami dostosowawczymi na granicach, aby uniemożliwić krajom i firmom uwzględnianie kosztów emisji dwutlenku węgla w ich cenach. Chociaż nie jest jasne, jak szeroko stosowane będą te opłaty, część dochodów powinna trafiać do krajów o niskich dochodach, aby pomóc im uzyskać dostęp do możliwości oferowanych przez przejście na neutralność węglową. Tworzenie miejsc pracy wynikające z zielonego i zrównoważonego wzrostu również musi przynosić korzyści.
Ponadto korporacje muszą mieć jasne plany zielonej transformacji i muszą regularnie publikować raporty z postępów podlegające ciągłym przeglądom przez radę danej korporacji. Potrzebne są znaczące inwestycje, aby wzmocnić zdolność instytucji finansowych do oceny wpływu inwestycji na klimat i przesunięcia zasobów od tych, którzy się ociągają do przedsiębiorstw przodujących w dziedzinie transformacji niskoemisyjnej. Zarówno w firmach finansowych, jak i niefinansowych zachęty muszą odzwierciedlać cel zerowego netto.
Access every new PS commentary, our entire On Point suite of subscriber-exclusive content – including Longer Reads, Insider Interviews, Big Picture/Big Question, and Say More – and the full PS archive.
Subscribe Now
Zarządzanie jest krytyczne. Jak sugerują G30 i inni, rządy muszą zapewnić niezależne przeglądy polis poprzez ustanowienie takich mechanizmów, jak rady ds. emisji dwutlenku węgla, wzorowane na radach fiskalnych i monetarnych. Podobnie specjalne komitety zarządu mogą zapewnić, że decyzje kredytowe i inwestycyjne sektora prywatnego odpowiednio uwzględniają ryzyko klimatyczne. Przejrzystość w odniesieniu do tych zagrożeń zachęci do wzajemnej weryfikacji i pozwoli rynkom zidentyfikować liderów i tych, którzy odstają od normy. Bieżące prace nad opracowaniem odpowiednich standardów rachunkowości powinny przyczynić się do podniesienia jakości, a tym samym wartości ujawnień.
Firmy przodujące będą ponosić koszty zanim konkurenci wprowadzą ceny emisji dwutlenku węgla i ceny alternatywnych źródeł paliw spadną. Ale korzyści są większe. Wielu inwestorów instytucjonalnych już teraz odczuwa presję, aby uwzględnić klimat i inne cele w zakresie zrównoważonego rozwoju w swoich kryteriach inwestycyjnych, podczas gdy organy regulacyjne w coraz większym stopniu uwzględniają ryzyko związane ze zmianą klimatu. Na tych trendach mogą skorzystać przodujący w tej dziedzinie.
Ta sama zasada dotyczy państw. Z biegiem czasu presja ze strony innych krajów, aby osiągnąć zerową emisję netto CO2 wzrośnie, a strategie w poszczególnych krajach będą musiały się do tego dostosować. Osoby dokonujące wczesnych zmian mogą rozłożyć swoje zmiany na dłuższy okres i uniknąć kosztów uciążliwych zmian wprowadzanych w ostatniej chwili. Ale wszystkie podmioty gospodarcze muszą działać razem, a rządy będą potrzebować wsparcia sektora prywatnego w tej transformacji. Każdy dzień zwłoki będzie powiększał ostateczny zasób „osieroconych aktywów,” gdy ceny uprawnień do emisji zostaną w pełni skorygowane.
Wielostronne banki rozwoju (MDB) powinny stać na czele tych zmian. Wiele z nich daje już przykład. Niedawne oświadczenie prezesa Asian Infrastructure Investment Bank, JinLiqun, że nie będzie rozważał projektów związanych z energetyką węglową, było ważnym sygnałem w regionie, w którym emisja CO2 wciąż rośnie. Bank wyznaczył również cel osiągnięcia lub przekroczenia 50% udziału finansowania klimatycznego w swoich inwestycjach do 2025 r. Wszystkie MDB mogą jeszcze bardziej wykorzystać swój wspólny kapitał i siłę, aby zmniejszyć ryzyko, zapewnić wykorzystanie najnowocześniejszych technologii ekologicznych i przyspieszyć zmianę polityki w kierunku łagodzenia zmiany klimatu i przystosowania się do niej.
Nadal nie znamy najbardziej opłacalnej i sprawiedliwej drogi prowadzącej do gospodarki o zerowej emisji dwutlenku węgla, ale nie brakuje potencjalnych rozwiązań. Xi zapoczątkował jedną z najważniejszych inicjatyw politycznych ostatnich 40 lat. Jego podejście odzwierciedla kluczową cechę chińskich reform od lat 70-tych XX wieku: ogłosić śmiałą wizję, a następnie wymyślić, jak ją zrealizować poprzez zorganizowane eksperymenty i ostrożne iteracje - lub, jak powiedział słynny Deng Xiaoping, „przekroczenie rzeki, czując kamienie.”
Lecz, jak doskonale zdają sobie z tego sprawę przywódcy Chin, zmiany klimatu już zalewają chińskie rzeki i wyrywają kamienie, podczas gdy inne kraje, w tym Stany Zjednoczone, walczą z historycznymi pożarami i to podczas pandemii. Aby zmniejszyć ryzyko dalszych spustoszeń, nie ma alternatywy: Chiny i cały świat muszą pilnie dokonać przejścia na neutralność węglową.
To have unlimited access to our content including in-depth commentaries, book reviews, exclusive interviews, PS OnPoint and PS The Big Picture, please subscribe
When comparing Ukraine’s situation in 2024 to Europe’s in 1941, Russia’s defeat seems entirely possible. But it will require the West, and the US in particular, to put aside domestic political squabbles and muster the political will to provide Ukraine with consistent and robust military and financial assistance.
compare Russia's full-scale invasion to World War II and see reason to hope – as long as aid keeps flowing.
Current debates about Israeli policy are rife with double standards, leading to absurd decisions like Germany’s recent cancellation of a pro-Palestinian gathering. By quashing legitimate speech and assembly, an Israel-aligned establishment risks inciting precisely the kind of anti-Semitism that it wants to prevent.
worries that the double standards applied on Israel’s behalf will lead to an anti-Semitic backlash.
PEKIN – Chiny dążą do powstrzymania wzrostu emisji dwutlenku węgla przed 2030 r. i osiągnięcia neutralności węglowej przed 2060 r. Jeśli to się powiedzie, za mniej niż 40 lat kraj ten nie będzie już największym emitentem CO2 na świecie.
Chiny nie są jedynym - choć są największym - krajem, który zadeklarował zamiar osiągnięcia zerowej emisji CO2 netto w tym czasie; ponad 120 krajów dyskutuje o osiągnięciu tego celu jeszcze wcześniej, do 2050 roku. W rzeczywistości zapowiedź prezydenta Xi Jinpinga o zobowiązaniu Chin do 2060 r. na niedawnym Zgromadzeniu Ogólnym ONZ była podwójnie znacząca, biorąc pod uwagę, że porozumienie klimatyczne z Paryża z 2015 r. jest kwestionowane przez przywódców głównych rządów i podważane poprzez bezczynność w innych krajach, częściowo z powodu pandemii COVID-19.
Ale czy ambicja Chin jest wiarygodna? Chociaż Xi nie wyjaśnił w swoim przemówieniu, w jaki sposób zostanie osiągnięty cel zerowej emisji dwutlenku węgla, Chiny mają doświadczenie w realizacji głównych inicjatyw w obszarach takich jak efektywnośćenergetyczna, odnawialneźródłaenergii, redukcja zanieczyszczenia i walka z ubóstwem. Jednak zobowiązanie Xi do neutralności węglowej ma zupełnie inną skalę i musi zostać wypełnione w innym kontekście globalnym.
Niedawny raport Grupy Trzydziestu - międzynarodowego stowarzyszenia wiodących światowych myślicieli - ma na celu pomóc krajom w przyspieszeniu ich przejścia do gospodarki zerowej netto. Grupa G30 podkreśla, że osiągnięcie neutralności pod względem emisji dwutlenku węgla wymaga szerokiej współpracy pomiędzy rządami a sektorem prywatnym, której podstawą jest polityka publiczna. Odwołując się do ostatnich innowacji w polityce fiskalnej i monetarnej, w raporcie argumentuje się, że skuteczna komunikacja i tak zwane “wytyczne naprzód” mogą uczynić ramy polityki bardziej przewidywalnymi.
W szczególności raport wzywa rządy do stopniowego wycofywania jawnych i niejawnych dotacji na paliwa kopalne oraz opowiada się za podatkami dostosowawczymi na granicach, aby uniemożliwić krajom i firmom uwzględnianie kosztów emisji dwutlenku węgla w ich cenach. Chociaż nie jest jasne, jak szeroko stosowane będą te opłaty, część dochodów powinna trafiać do krajów o niskich dochodach, aby pomóc im uzyskać dostęp do możliwości oferowanych przez przejście na neutralność węglową. Tworzenie miejsc pracy wynikające z zielonego i zrównoważonego wzrostu również musi przynosić korzyści.
Ponadto korporacje muszą mieć jasne plany zielonej transformacji i muszą regularnie publikować raporty z postępów podlegające ciągłym przeglądom przez radę danej korporacji. Potrzebne są znaczące inwestycje, aby wzmocnić zdolność instytucji finansowych do oceny wpływu inwestycji na klimat i przesunięcia zasobów od tych, którzy się ociągają do przedsiębiorstw przodujących w dziedzinie transformacji niskoemisyjnej. Zarówno w firmach finansowych, jak i niefinansowych zachęty muszą odzwierciedlać cel zerowego netto.
Subscribe to PS Digital
Access every new PS commentary, our entire On Point suite of subscriber-exclusive content – including Longer Reads, Insider Interviews, Big Picture/Big Question, and Say More – and the full PS archive.
Subscribe Now
Zarządzanie jest krytyczne. Jak sugerują G30 i inni, rządy muszą zapewnić niezależne przeglądy polis poprzez ustanowienie takich mechanizmów, jak rady ds. emisji dwutlenku węgla, wzorowane na radach fiskalnych i monetarnych. Podobnie specjalne komitety zarządu mogą zapewnić, że decyzje kredytowe i inwestycyjne sektora prywatnego odpowiednio uwzględniają ryzyko klimatyczne. Przejrzystość w odniesieniu do tych zagrożeń zachęci do wzajemnej weryfikacji i pozwoli rynkom zidentyfikować liderów i tych, którzy odstają od normy. Bieżące prace nad opracowaniem odpowiednich standardów rachunkowości powinny przyczynić się do podniesienia jakości, a tym samym wartości ujawnień.
Firmy przodujące będą ponosić koszty zanim konkurenci wprowadzą ceny emisji dwutlenku węgla i ceny alternatywnych źródeł paliw spadną. Ale korzyści są większe. Wielu inwestorów instytucjonalnych już teraz odczuwa presję, aby uwzględnić klimat i inne cele w zakresie zrównoważonego rozwoju w swoich kryteriach inwestycyjnych, podczas gdy organy regulacyjne w coraz większym stopniu uwzględniają ryzyko związane ze zmianą klimatu. Na tych trendach mogą skorzystać przodujący w tej dziedzinie.
Ta sama zasada dotyczy państw. Z biegiem czasu presja ze strony innych krajów, aby osiągnąć zerową emisję netto CO2 wzrośnie, a strategie w poszczególnych krajach będą musiały się do tego dostosować. Osoby dokonujące wczesnych zmian mogą rozłożyć swoje zmiany na dłuższy okres i uniknąć kosztów uciążliwych zmian wprowadzanych w ostatniej chwili. Ale wszystkie podmioty gospodarcze muszą działać razem, a rządy będą potrzebować wsparcia sektora prywatnego w tej transformacji. Każdy dzień zwłoki będzie powiększał ostateczny zasób „osieroconych aktywów,” gdy ceny uprawnień do emisji zostaną w pełni skorygowane.
Wielostronne banki rozwoju (MDB) powinny stać na czele tych zmian. Wiele z nich daje już przykład. Niedawne oświadczenie prezesa Asian Infrastructure Investment Bank, JinLiqun, że nie będzie rozważał projektów związanych z energetyką węglową, było ważnym sygnałem w regionie, w którym emisja CO2 wciąż rośnie. Bank wyznaczył również cel osiągnięcia lub przekroczenia 50% udziału finansowania klimatycznego w swoich inwestycjach do 2025 r. Wszystkie MDB mogą jeszcze bardziej wykorzystać swój wspólny kapitał i siłę, aby zmniejszyć ryzyko, zapewnić wykorzystanie najnowocześniejszych technologii ekologicznych i przyspieszyć zmianę polityki w kierunku łagodzenia zmiany klimatu i przystosowania się do niej.
Nadal nie znamy najbardziej opłacalnej i sprawiedliwej drogi prowadzącej do gospodarki o zerowej emisji dwutlenku węgla, ale nie brakuje potencjalnych rozwiązań. Xi zapoczątkował jedną z najważniejszych inicjatyw politycznych ostatnich 40 lat. Jego podejście odzwierciedla kluczową cechę chińskich reform od lat 70-tych XX wieku: ogłosić śmiałą wizję, a następnie wymyślić, jak ją zrealizować poprzez zorganizowane eksperymenty i ostrożne iteracje - lub, jak powiedział słynny Deng Xiaoping, „przekroczenie rzeki, czując kamienie.”
Lecz, jak doskonale zdają sobie z tego sprawę przywódcy Chin, zmiany klimatu już zalewają chińskie rzeki i wyrywają kamienie, podczas gdy inne kraje, w tym Stany Zjednoczone, walczą z historycznymi pożarami i to podczas pandemii. Aby zmniejszyć ryzyko dalszych spustoszeń, nie ma alternatywy: Chiny i cały świat muszą pilnie dokonać przejścia na neutralność węglową.
Z angielskiego przetłumaczyła Marz McNamer