KARACHI – Het is 2025. Een vrouw met diabetes in een plattelandsgebied, waar een tekort is aan gezondheidswerkers, moet haar aandoening onder controle houden. Tot wie of wat kan ze zich wenden? Tot haar smartphone. Over slechts twee jaar kan de gezondheidszorg – net als vele andere diensten – er heel anders uitzien dan nu.
Technologieën zoals kunstmatige intelligentie en het Internet of Things zouden deze vrouw in staat kunnen stellen toegang te verkrijgen tot gezondheidszorg door slechts op een paar knoppen te drukken. Een draagbare sticker zou via zweet haar bloedglucosespiegel kunnen controleren. Die gegevens zouden dan door een microchip in haar telefoon naar haar door blockchaintechnologie beveiligde elektronische gezondheidsdossier in de cloud worden gestuurd. Ze zou dan via Amazon haar insuline kunnen bestellen, die dan door een drone bij haar thuis wordt afgeleverd, of haar plaatselijke apotheek kunnen verzoeken haar metforminepillen in 3D te printen en de echtheid ervan via een sms te verifiëren.
Om te screenen op diabetische retinopathie, die het oog beschadigt en blindheid kan veroorzaken als het niet wordt behandeld, zou ze ook haar smartphone kunnen gebruiken om een selfie van haar eigen netvlies te maken. Een AI-algoritme zou het analyseren en, als de bevindingen abnormaal zijn, een afspraak met een arts kunnen maken. Het zou zelfs een Uber kunnen bestellen om haar daarheen te brengen, waarbij de kosten van haar mobiele portemonnee worden afgeschreven. Nog voordat de vrouw op het spreekuur is, kan de arts de lasertherapie testen op haar digitale tweelingzus om te bepalen welke behandeling het beste werkt.
KARACHI – Het is 2025. Een vrouw met diabetes in een plattelandsgebied, waar een tekort is aan gezondheidswerkers, moet haar aandoening onder controle houden. Tot wie of wat kan ze zich wenden? Tot haar smartphone. Over slechts twee jaar kan de gezondheidszorg – net als vele andere diensten – er heel anders uitzien dan nu.
Technologieën zoals kunstmatige intelligentie en het Internet of Things zouden deze vrouw in staat kunnen stellen toegang te verkrijgen tot gezondheidszorg door slechts op een paar knoppen te drukken. Een draagbare sticker zou via zweet haar bloedglucosespiegel kunnen controleren. Die gegevens zouden dan door een microchip in haar telefoon naar haar door blockchaintechnologie beveiligde elektronische gezondheidsdossier in de cloud worden gestuurd. Ze zou dan via Amazon haar insuline kunnen bestellen, die dan door een drone bij haar thuis wordt afgeleverd, of haar plaatselijke apotheek kunnen verzoeken haar metforminepillen in 3D te printen en de echtheid ervan via een sms te verifiëren.
Om te screenen op diabetische retinopathie, die het oog beschadigt en blindheid kan veroorzaken als het niet wordt behandeld, zou ze ook haar smartphone kunnen gebruiken om een selfie van haar eigen netvlies te maken. Een AI-algoritme zou het analyseren en, als de bevindingen abnormaal zijn, een afspraak met een arts kunnen maken. Het zou zelfs een Uber kunnen bestellen om haar daarheen te brengen, waarbij de kosten van haar mobiele portemonnee worden afgeschreven. Nog voordat de vrouw op het spreekuur is, kan de arts de lasertherapie testen op haar digitale tweelingzus om te bepalen welke behandeling het beste werkt.