ROME – In 2015 kwamen 193 landen bijeen in het kader van de Verenigde Naties. Ze beloofden om tegen 2030 een einde te maken aan de honger in de wereld, als onderdeel van de Agenda voor Duurzame Ontwikkeling. Met nog geen tien jaar te gaan tot die datum lijken de vooruitzichten om dit doel te bereiken somber. Om die vooruitzichten te verbeteren zullen regeringen en de particuliere sector de wereldwijde voedsel- en milieucrisis tegelijkertijd moeten aanpakken.
De voedselonzekerheid is de afgelopen jaren toegenomen, als gevolg van conflicten en klimaatverandering, maar ook door de COVID-19-pandemie en de daarmee gepaard gaande wereldwijde economische crisis. Vandaag lijden tot wel 811 miljoen mensen honger, waaronder 132 miljoen mensen extra, die tijdens de pandemie als ondervoed werden geclassificeerd. Nog eens drie miljard mensen zijn te arm om zich gezonde voeding te kunnen veroorloven.
De inspanningen om de honger te bestrijden zijn van oudsher gericht op het produceren van meer voedsel – maar dit gaat gepaard met hoge milieukosten. De landbouw verbruikt 70 procent van het zoet water en 40 procent van het land in de wereld, en heeft bijgedragen aan het bijna-uitsterven van ongeveer een miljoen soorten. De voedselproductie veroorzaakt 30 procent van de wereldwijde uitstoot van broeikasgassen en is de belangrijkste oorzaak van ontbossing in het Amazonegebied.
ROME – In 2015 kwamen 193 landen bijeen in het kader van de Verenigde Naties. Ze beloofden om tegen 2030 een einde te maken aan de honger in de wereld, als onderdeel van de Agenda voor Duurzame Ontwikkeling. Met nog geen tien jaar te gaan tot die datum lijken de vooruitzichten om dit doel te bereiken somber. Om die vooruitzichten te verbeteren zullen regeringen en de particuliere sector de wereldwijde voedsel- en milieucrisis tegelijkertijd moeten aanpakken.
De voedselonzekerheid is de afgelopen jaren toegenomen, als gevolg van conflicten en klimaatverandering, maar ook door de COVID-19-pandemie en de daarmee gepaard gaande wereldwijde economische crisis. Vandaag lijden tot wel 811 miljoen mensen honger, waaronder 132 miljoen mensen extra, die tijdens de pandemie als ondervoed werden geclassificeerd. Nog eens drie miljard mensen zijn te arm om zich gezonde voeding te kunnen veroorloven.
De inspanningen om de honger te bestrijden zijn van oudsher gericht op het produceren van meer voedsel – maar dit gaat gepaard met hoge milieukosten. De landbouw verbruikt 70 procent van het zoet water en 40 procent van het land in de wereld, en heeft bijgedragen aan het bijna-uitsterven van ongeveer een miljoen soorten. De voedselproductie veroorzaakt 30 procent van de wereldwijde uitstoot van broeikasgassen en is de belangrijkste oorzaak van ontbossing in het Amazonegebied.