BRUSSEL – In een tijdperk van geavanceerde technologie kan gemakkelijk vergeten worden dat de mens – en het leven zelf – volledig afhankelijk zijn van fragiele planetaire omstandigheden. Nu we met een toenemend aantal ernstige – zo niet existentiële – bedreigingen geconfronteerd worden, is dit een basiswaarheid die we nog eens goed tot onszelf zouden moeten laten doordringen. De klimaatverandering, cruciale tekorten in de aanbodketen, het verlies van biodiversiteit en verwoestende pandemieën leggen de kwetsbaarheid van onze samenlevingen als nooit tevoren bloot.
Geen enkel land kan hopen aan deze uitdagingen te kunnen ontsnappen of ze op eigen houtje aan te kunnen pakken. Hoewel multilaterale samenwerking in goede tijden moeilijk kan zijn, is het heel belangrijk in zware tijden. Juist in tijden van crisis moeten we onze bekrompen belangen overwinnen en ons richten op samenwerking, het bundelen van onze middelen en het verbeteren van de manier waarop we collectieve besluiten nemen en uitvoeren.
De G20-bijeenkomsten in Indonesië van deze maand komen op een van die momenten. Door de oorlog van Rusland in Oekraïne, droogte en andere factoren worden miljoenen mensen over de hele wereld bedreigd door cruciale tekorten aan voedsel en energie, die samenvallen met hittegolven van recordhoogte in Europa, China, Zuid-Azië en andere delen van de wereld. Zonder een gecoördineerd wereldwijd optreden zouden deze crises gemakkelijk kunnen escaleren tot grootschalige humanitaire rampen.
De leden van de G20 vertegenwoordigen 85 procent van het mondiale bbp, 75 procent van de internationale handel en tweederde van de wereldbevolking. Als zij als één man kunnen optreden, kunnen zij helpen deze uitdagingen het hoofd te bieden en een koers uitzetten die anderen kunnen volgen. Degenen die samenwerking en het algemeen welzijn de rug toekeren, moeten ter verantwoording worden geroepen, net zoals degenen die tijd en energie verspillen aan geweld en oorlog moeten worden veroordeeld en afgeschrikt.
Maar staten en regeringen zijn niet de enige actoren in dit mondiale drama. Om de crises van vandaag te beheersen, moeten we ook de particuliere sector ten tonele voeren. Staten beschikken eenvoudigweg niet over de middelen of de deskundigheid om in hun eentje tekorten in de energievoorziening op te lossen, het gebruik van schone energie op te voeren of zelfstandig vaccins en therapeutica te ontwikkelen. Hun kracht ligt veeleer in het inschakelen en mobiliseren van de volledige kracht en vindingrijkheid van de particuliere sector. Dat zal bepalen of, en hoe snel, de mensheid de opwarming van de aarde kan tegengaan, kan zorgen voor voldoende voedsel en schoon water – zowel voor de huidige als de toekomstige generaties – en toekomstige pandemieën kan overleven.
Internationale fora en instellingen hebben een cruciale rol te spelen in dergelijke mobilisaties. Multilaterale financiële instellingen, bijvoorbeeld, kunnen het effect van overheidsmiddelen vele malen vergroten door leningen te garanderen om gewenste investeringen te helpen financieren en de risicoʼs voor particuliere beleggers te beperken.
Secure your copy of PS Quarterly: The Climate Crucible
The newest issue of our magazine, PS Quarterly: The Climate Crucible, is here. To gain digital access to all of the magazine’s content, and receive your print copy, subscribe to PS Premium now.
Subscribe Now
Zij kunnen ook adviezen van onschatbare waarde geven bij de planning, structurering en uitvoering van projecten, dankzij hun technische deskundigheid en ervaring met het werken over de hele wereld. De ontwikkelingsafdeling van de Europese Investeringsbank, EIB Global, kan bijvoorbeeld gebruik maken van ruim zestig jaar ervaring in meer dan 150 landen. Als onderdeel van Team Europe helpt zij de EU-instellingen en de lidstaten bij het bevorderen van de Global Gateway van de Europese Unie.
De Global Gateway is een EU-initiatief om tot 300 miljard euro (305 miljard dollar) aan investeringen in de beperking van en aanpassing aan de klimaatverandering, digitale technologie, duurzaam vervoer, gezondheidszorgsystemen, onderwijs en onderzoek in partnerlanden overal ter wereld te stimuleren. De Gateway werd eind 2021 gelanceerd en maakt nu deel uit van het Partnership for Global Infrastructure and Investment, dat de G7 vorige maand onthulde met het doel 600 miljard dollar voor dezelfde doeleinden uit te trekken.
De COVID-19-crisis heeft de dreiging van pandemieën onderstreept, die nog waarschijnlijker zullen worden als gevolg van de klimaatverandering en het verlies van habitats. Internationale samenwerking ter bevordering van investeringen in basisinfrastructuur, eerstelijnsgezondheidszorg en goed opgeleid medisch personeel is hard nodig om ons voor te bereiden op toekomstige uitbraken van ziekten, zodat we kunnen voorkomen dat deze pandemieën worden.
Daartoe helpt de EIB bij de ontwikkeling van een financieringsstrategie die kan worden aangepast aan en toegepast op andere problemen in de wereld. Wij werken samen met de Wereldgezondheidsorganisatie, de Europese Commissie en de Afrikaanse Unie om 1 miljard euro aan investeringen vrij te maken ter versterking van de eerstelijnsgezondheidszorg in Afrika bezuiden de Sahara, onder meer door de toegang tot vaccins te verruimen.
De EIB zal ten minste 500 miljoen euro beschikbaar stellen om deze landen te helpen de duurzame-ontwikkelingsdoelstellingen op gezondheidsgebied te verwezenlijken. Deze investering zal naar verwachting aanvullende financiering uit de publieke sector aantrekken om de toegang tot essentiële gezondheidsdiensten te herstellen, uit te breiden en in stand te houden; de financiële risicobescherming te verhogen; de beschikbaarheid van vaccins, geneesmiddelen, diagnostica, apparatuur en andere gezondheidsproducten te verbeteren; innovatieve modellen voor de verstrekking van eerstelijnsgezondheidszorg op te schalen; en in gezondheidswerkers te investeren. Dergelijke partnerschappen zijn van cruciaal belang voor de totstandbrenging van ecosystemen die bevorderlijk zijn voor de betrokkenheid van de particuliere sector, met name wanneer het gaat om de ontwikkeling van vaardigheden en investeringen in gespecialiseerd menselijk kapitaal.
Mondiale uitdagingen die te groot en te complex zijn voor een land om alleen aan te pakken, vergen wereldwijde samenwerking – niet alleen tussen staten, maar ook tussen regeringen en de particuliere sector – en dat is de sleutel tot succes. Multilaterale financiële instellingen zijn opgezet om die samenwerking te vergemakkelijken. In een tijd waarin middelpuntvliedende mondiale krachten ons uit elkaar dreigen te trekken, kunnen en moeten zij helpen bruggen te bouwen – zowel letterlijk als figuurlijk – om mensen dichter bij elkaar te brengen.
To have unlimited access to our content including in-depth commentaries, book reviews, exclusive interviews, PS OnPoint and PS The Big Picture, please subscribe
China has built substantial production capacity in green-tech sectors like electric vehicles and solar panels, but has faced rising trade barriers in developed markets whose governments worry about anti-competitive "overcapacity." Fortunately, one hears no such complaints from the Global South.
shows how Chinese industry and capital can accelerate the green transition in developing countries.
While even the world’s poorest economies have become richer in recent decades, they have continued to lag far behind their higher-income counterparts – and the gap is not getting any smaller. According to this year’s Nobel Prize-winning economists, institutions are a key reason why. From Ukraine’s reconstruction to the regulation of artificial intelligence, the implications are as consequential as they are far-reaching.
BRUSSEL – In een tijdperk van geavanceerde technologie kan gemakkelijk vergeten worden dat de mens – en het leven zelf – volledig afhankelijk zijn van fragiele planetaire omstandigheden. Nu we met een toenemend aantal ernstige – zo niet existentiële – bedreigingen geconfronteerd worden, is dit een basiswaarheid die we nog eens goed tot onszelf zouden moeten laten doordringen. De klimaatverandering, cruciale tekorten in de aanbodketen, het verlies van biodiversiteit en verwoestende pandemieën leggen de kwetsbaarheid van onze samenlevingen als nooit tevoren bloot.
Geen enkel land kan hopen aan deze uitdagingen te kunnen ontsnappen of ze op eigen houtje aan te kunnen pakken. Hoewel multilaterale samenwerking in goede tijden moeilijk kan zijn, is het heel belangrijk in zware tijden. Juist in tijden van crisis moeten we onze bekrompen belangen overwinnen en ons richten op samenwerking, het bundelen van onze middelen en het verbeteren van de manier waarop we collectieve besluiten nemen en uitvoeren.
De G20-bijeenkomsten in Indonesië van deze maand komen op een van die momenten. Door de oorlog van Rusland in Oekraïne, droogte en andere factoren worden miljoenen mensen over de hele wereld bedreigd door cruciale tekorten aan voedsel en energie, die samenvallen met hittegolven van recordhoogte in Europa, China, Zuid-Azië en andere delen van de wereld. Zonder een gecoördineerd wereldwijd optreden zouden deze crises gemakkelijk kunnen escaleren tot grootschalige humanitaire rampen.
De leden van de G20 vertegenwoordigen 85 procent van het mondiale bbp, 75 procent van de internationale handel en tweederde van de wereldbevolking. Als zij als één man kunnen optreden, kunnen zij helpen deze uitdagingen het hoofd te bieden en een koers uitzetten die anderen kunnen volgen. Degenen die samenwerking en het algemeen welzijn de rug toekeren, moeten ter verantwoording worden geroepen, net zoals degenen die tijd en energie verspillen aan geweld en oorlog moeten worden veroordeeld en afgeschrikt.
Maar staten en regeringen zijn niet de enige actoren in dit mondiale drama. Om de crises van vandaag te beheersen, moeten we ook de particuliere sector ten tonele voeren. Staten beschikken eenvoudigweg niet over de middelen of de deskundigheid om in hun eentje tekorten in de energievoorziening op te lossen, het gebruik van schone energie op te voeren of zelfstandig vaccins en therapeutica te ontwikkelen. Hun kracht ligt veeleer in het inschakelen en mobiliseren van de volledige kracht en vindingrijkheid van de particuliere sector. Dat zal bepalen of, en hoe snel, de mensheid de opwarming van de aarde kan tegengaan, kan zorgen voor voldoende voedsel en schoon water – zowel voor de huidige als de toekomstige generaties – en toekomstige pandemieën kan overleven.
Internationale fora en instellingen hebben een cruciale rol te spelen in dergelijke mobilisaties. Multilaterale financiële instellingen, bijvoorbeeld, kunnen het effect van overheidsmiddelen vele malen vergroten door leningen te garanderen om gewenste investeringen te helpen financieren en de risicoʼs voor particuliere beleggers te beperken.
Secure your copy of PS Quarterly: The Climate Crucible
The newest issue of our magazine, PS Quarterly: The Climate Crucible, is here. To gain digital access to all of the magazine’s content, and receive your print copy, subscribe to PS Premium now.
Subscribe Now
Zij kunnen ook adviezen van onschatbare waarde geven bij de planning, structurering en uitvoering van projecten, dankzij hun technische deskundigheid en ervaring met het werken over de hele wereld. De ontwikkelingsafdeling van de Europese Investeringsbank, EIB Global, kan bijvoorbeeld gebruik maken van ruim zestig jaar ervaring in meer dan 150 landen. Als onderdeel van Team Europe helpt zij de EU-instellingen en de lidstaten bij het bevorderen van de Global Gateway van de Europese Unie.
De Global Gateway is een EU-initiatief om tot 300 miljard euro (305 miljard dollar) aan investeringen in de beperking van en aanpassing aan de klimaatverandering, digitale technologie, duurzaam vervoer, gezondheidszorgsystemen, onderwijs en onderzoek in partnerlanden overal ter wereld te stimuleren. De Gateway werd eind 2021 gelanceerd en maakt nu deel uit van het Partnership for Global Infrastructure and Investment, dat de G7 vorige maand onthulde met het doel 600 miljard dollar voor dezelfde doeleinden uit te trekken.
De COVID-19-crisis heeft de dreiging van pandemieën onderstreept, die nog waarschijnlijker zullen worden als gevolg van de klimaatverandering en het verlies van habitats. Internationale samenwerking ter bevordering van investeringen in basisinfrastructuur, eerstelijnsgezondheidszorg en goed opgeleid medisch personeel is hard nodig om ons voor te bereiden op toekomstige uitbraken van ziekten, zodat we kunnen voorkomen dat deze pandemieën worden.
Daartoe helpt de EIB bij de ontwikkeling van een financieringsstrategie die kan worden aangepast aan en toegepast op andere problemen in de wereld. Wij werken samen met de Wereldgezondheidsorganisatie, de Europese Commissie en de Afrikaanse Unie om 1 miljard euro aan investeringen vrij te maken ter versterking van de eerstelijnsgezondheidszorg in Afrika bezuiden de Sahara, onder meer door de toegang tot vaccins te verruimen.
De EIB zal ten minste 500 miljoen euro beschikbaar stellen om deze landen te helpen de duurzame-ontwikkelingsdoelstellingen op gezondheidsgebied te verwezenlijken. Deze investering zal naar verwachting aanvullende financiering uit de publieke sector aantrekken om de toegang tot essentiële gezondheidsdiensten te herstellen, uit te breiden en in stand te houden; de financiële risicobescherming te verhogen; de beschikbaarheid van vaccins, geneesmiddelen, diagnostica, apparatuur en andere gezondheidsproducten te verbeteren; innovatieve modellen voor de verstrekking van eerstelijnsgezondheidszorg op te schalen; en in gezondheidswerkers te investeren. Dergelijke partnerschappen zijn van cruciaal belang voor de totstandbrenging van ecosystemen die bevorderlijk zijn voor de betrokkenheid van de particuliere sector, met name wanneer het gaat om de ontwikkeling van vaardigheden en investeringen in gespecialiseerd menselijk kapitaal.
Mondiale uitdagingen die te groot en te complex zijn voor een land om alleen aan te pakken, vergen wereldwijde samenwerking – niet alleen tussen staten, maar ook tussen regeringen en de particuliere sector – en dat is de sleutel tot succes. Multilaterale financiële instellingen zijn opgezet om die samenwerking te vergemakkelijken. In een tijd waarin middelpuntvliedende mondiale krachten ons uit elkaar dreigen te trekken, kunnen en moeten zij helpen bruggen te bouwen – zowel letterlijk als figuurlijk – om mensen dichter bij elkaar te brengen.
Vertaling: Menno Grootveld