SZTOKHOLM – Na ostatnim szczycie G7 w Kornwalii Sir David Attenborough opisałdecyzje, przed którymi stoją obecnie najbogatsze kraje świata, jako „najważniejsze w historii ludzkości.” Ma on rację. Szczyt odbył się w kontekście kryzysów, w tym: pandemii, zmian klimatycznych, utraty bioróżnorodności, rosnących nierówności i „infodemii” dezinformacji.
Wyzwania te sprawiły, że jest to decydująca dekada dla globalnych działań. Chociaż z zadowoleniem przyjmujemy nowe zobowiązanie G7 do zmniejszenia o połowę emisji dwutlenku węgla i stania się „pozytywnym przyrodniczo” poprzez odwrócenie utraty różnorodności biologicznej do 2030 r., kroki te stanowią minimum tego, czego wymaga się od najbogatszych krajów.
Jak zauważa 126 laureatów Nagrody Nobla w niedawnym wezwaniudodziałania: „Przyszłość wszelkiego życia na tej planecie, w tym ludzi i naszych społeczeństw, wymaga, abyśmy stali się skutecznymi zarządcami globalnych dóbr wspólnych.” Ten konsensus wyłonił się podczas pierwszego w historii Szczytu Nagrody Nobla, „Nasza Planeta, Nasza Przyszłość,” którego współgospodarzami były nasze organizacje pod koniec kwietnia. Laureaci Nagrody Nobla i inni eksperci z całego świata zebrali się, aby ocenić zagrożenia, jakie stwarza nasz świat. W epoce charakteryzującej się przyspieszeniem, skalą i wstrząsami systemowymi zbadaliśmy, co można osiągnąć teraz i w nadchodzących latach, aby skierować świat na bardziej zrównoważoną ścieżkę.
Wyzwanie jest zarówno trudne, jak i proste. Jeśli nie podejmiemy działań transformacyjnych w tej dekadzie, podejmiemy kolosalne ryzyko dla przyszłości ludzkości. Łącznie nie doceniamy wartości odporności społecznej i środowiskowej, pozwalając na nieodwracalne zmiany na dużą skalę w biosferze Ziemi. Biorąc pod uwagę stawkę oraz ambicje, które rządy wnoszą na listopadową konferencję ONZ w sprawie zmian klimatu (COP26) w Glasgow, muszą być współmierne do skali i pilności wyzwania.
Pędzimy w kierunku niebezpiecznych punktów krytycznych. Wiemy to nie tylko z teorii naukowych i skomplikowanych równań popartych modelami komputerowymi, ale z tego, co możemy zobaczyć na własne oczy. Topnieją główne części lądolodu Antarktydy i Grenlandii. Główne zapasywęgla w korzeniach, pniach i glebach lasów deszczowych Amazonii oraz w regionach wiecznej zmarzliny słabną i potencjalnie się destabilizują. Cyrkulacja atlantycka (tzw. AMOC - The Atlantic Meridional Overturning Circulation), która rozprowadza ciepło na całym świecie, zwalnia.
Jednocześnie polityka wielu krajów jest destabilizowana przez wysoki poziom nierówności społecznych i ekonomicznych oraz zwiększone rozprzestrzenianie się dezinformacji. Ponieważ proces ten został w pełni uprzemysłowiony przez technologie i platformy cyfrowe, infodemia zagraża naszej zdolności do skutecznego reagowania na globalne kryzysy.
It is not too late to watch our AI Action Summit event.
Click the link to watch world leaders, tech experts, and other distinguished speakers – including Justin Trudeau, Petr Pavel, Daron Acemoglu, Reid Hoffman, Marianna Mazzucato, James Manyiga, Audrey Tang, Sylvain Duranton, Celina Lee, Patrick Pouyanné, and others – discuss some of the most important questions raised by the rise of artificial intelligence.
Watch Now
Spotkanie Nasza Planeta, Nasza Przyszłość podkreśliło potrzebę większych inwestycji w naukę, abyśmy mogli zrozumieć świat i napędzać innowacje korzystne dla społeczeństwa Szczepionki COVID-19 zostały opracowane w rekordowym czasie, ponieważ zainwestowaliśmy już w ponad dekadę podstawowych badań nad informacyjnym RNA i immunogenami. Rządy G7 zobowiązały się teraz do bliższej współpracy międzynarodowej w zakresie badań i rozwoju. Ale będziemy też musieli zbadać nowe modele biznesowe, aby przyspieszyć dzielenie się wiedzą naukową i inwestycje w podstawowe badania.
Większe inwestycje będą również potrzebne dla międzynarodowych sieci instytucji naukowych. Uniwersytety powinny włączyć koncepcje zarządzania planetarnego do swoich programów nauczania. A edukacja w każdym wieku powinna kłaść silny nacisk na charakter dowodów i metody naukowe, aby pomóc budować odporność na dezinformację rozpowszechnianą przez grupy specjalnego zainteresowania i media partyjne.
Koniec ery paliw kopalnych pociąga za sobą monumentalną transformację gospodarczą, która już jest w toku. Ale bez dynamizmu gospodarczego nie dokonamy postępu, którego potrzebujemy. Chociaż kraje G7 zasygnalizowały zamiar wycofania węgla, większość nie określiła jeszcze konkretnej daty oraz strategii. Przy gwałtownie malejącym budżecie węgla, takie roztrząsanie nie jest zgodne z utrzymaniem stabilności klimatu na poziomie ocieplenia o 1,5 stopnia Celsjusza lub niższym w stosunku do poziomów sprzed epoki przemysłowej.
Wszystkie kraje powinny uznać, że rosnące rozbieżności między bogatymi i biednymi pobudzają niechęć i nieufność, jednocześnie podważając umowy społeczne, które są potrzebne do trudnych, długoterminowych wspólnych decyzji. Aby złagodzić te zagrożenia, powinniśmy uzupełnić PKB innymi wskaźnikami, które lepiej oddają dobrostan ludzi i przyrody. Dzisiejsi przywódcy muszą odważnie służyć ostatecznemu wyrazowi sprawiedliwości: prawu przyszłych pokoleń do życia w biosferze.
Długoterminowe przetrwanie ludzkości zależy od decyzji, które podejmujemy w tej chwili. Światowi przywódcy zgromadzeni na tegorocznych szczytach G7, G20 oraz na szczytach bioróżnorodności i klimatu muszą myśleć w kategoriach wieków i pokoleń, a nie lat czy miesięcy. Podobnie jak w przypadku Nagrody Nobla, powinniśmy kierować się jednym pytaniem: Co jest największą korzyścią dla ludzkości?
Carl Folke, dyrektor naukowy StockholmResilienceCenter i dyrektor Beijer Institute of Ecological Economics KrólewskiejSzwedzkiejAkademiiNauk, oraz Richard J. Roberts, laureat Nagrody Nobla i dyrektor naukowy New England Biolabs, również przyczynili się do powstania tego komentarza.
To have unlimited access to our content including in-depth commentaries, book reviews, exclusive interviews, PS OnPoint and PS The Big Picture, please subscribe
Despite its ongoing economic stagnation and aging population, Germany’s outlook is far from hopeless. But to restore its growth momentum, it must embrace the realities of the twenty-first century, invest in high-potential emerging sectors, and adapt to an increasingly volatile geopolitical landscape.
urge policymakers to pursue bold structural reforms, rather than clinging to an outdated growth model.
SZTOKHOLM – Na ostatnim szczycie G7 w Kornwalii Sir David Attenborough opisałdecyzje, przed którymi stoją obecnie najbogatsze kraje świata, jako „najważniejsze w historii ludzkości.” Ma on rację. Szczyt odbył się w kontekście kryzysów, w tym: pandemii, zmian klimatycznych, utraty bioróżnorodności, rosnących nierówności i „infodemii” dezinformacji.
Wyzwania te sprawiły, że jest to decydująca dekada dla globalnych działań. Chociaż z zadowoleniem przyjmujemy nowe zobowiązanie G7 do zmniejszenia o połowę emisji dwutlenku węgla i stania się „pozytywnym przyrodniczo” poprzez odwrócenie utraty różnorodności biologicznej do 2030 r., kroki te stanowią minimum tego, czego wymaga się od najbogatszych krajów.
Jak zauważa 126 laureatów Nagrody Nobla w niedawnym wezwaniudodziałania: „Przyszłość wszelkiego życia na tej planecie, w tym ludzi i naszych społeczeństw, wymaga, abyśmy stali się skutecznymi zarządcami globalnych dóbr wspólnych.” Ten konsensus wyłonił się podczas pierwszego w historii Szczytu Nagrody Nobla, „Nasza Planeta, Nasza Przyszłość,” którego współgospodarzami były nasze organizacje pod koniec kwietnia. Laureaci Nagrody Nobla i inni eksperci z całego świata zebrali się, aby ocenić zagrożenia, jakie stwarza nasz świat. W epoce charakteryzującej się przyspieszeniem, skalą i wstrząsami systemowymi zbadaliśmy, co można osiągnąć teraz i w nadchodzących latach, aby skierować świat na bardziej zrównoważoną ścieżkę.
Wyzwanie jest zarówno trudne, jak i proste. Jeśli nie podejmiemy działań transformacyjnych w tej dekadzie, podejmiemy kolosalne ryzyko dla przyszłości ludzkości. Łącznie nie doceniamy wartości odporności społecznej i środowiskowej, pozwalając na nieodwracalne zmiany na dużą skalę w biosferze Ziemi. Biorąc pod uwagę stawkę oraz ambicje, które rządy wnoszą na listopadową konferencję ONZ w sprawie zmian klimatu (COP26) w Glasgow, muszą być współmierne do skali i pilności wyzwania.
Pędzimy w kierunku niebezpiecznych punktów krytycznych. Wiemy to nie tylko z teorii naukowych i skomplikowanych równań popartych modelami komputerowymi, ale z tego, co możemy zobaczyć na własne oczy. Topnieją główne części lądolodu Antarktydy i Grenlandii. Główne zapasywęgla w korzeniach, pniach i glebach lasów deszczowych Amazonii oraz w regionach wiecznej zmarzliny słabną i potencjalnie się destabilizują. Cyrkulacja atlantycka (tzw. AMOC - The Atlantic Meridional Overturning Circulation), która rozprowadza ciepło na całym świecie, zwalnia.
Jednocześnie polityka wielu krajów jest destabilizowana przez wysoki poziom nierówności społecznych i ekonomicznych oraz zwiększone rozprzestrzenianie się dezinformacji. Ponieważ proces ten został w pełni uprzemysłowiony przez technologie i platformy cyfrowe, infodemia zagraża naszej zdolności do skutecznego reagowania na globalne kryzysy.
PS Events: AI Action Summit 2025
It is not too late to watch our AI Action Summit event.
Click the link to watch world leaders, tech experts, and other distinguished speakers – including Justin Trudeau, Petr Pavel, Daron Acemoglu, Reid Hoffman, Marianna Mazzucato, James Manyiga, Audrey Tang, Sylvain Duranton, Celina Lee, Patrick Pouyanné, and others – discuss some of the most important questions raised by the rise of artificial intelligence.
Watch Now
Spotkanie Nasza Planeta, Nasza Przyszłość podkreśliło potrzebę większych inwestycji w naukę, abyśmy mogli zrozumieć świat i napędzać innowacje korzystne dla społeczeństwa Szczepionki COVID-19 zostały opracowane w rekordowym czasie, ponieważ zainwestowaliśmy już w ponad dekadę podstawowych badań nad informacyjnym RNA i immunogenami. Rządy G7 zobowiązały się teraz do bliższej współpracy międzynarodowej w zakresie badań i rozwoju. Ale będziemy też musieli zbadać nowe modele biznesowe, aby przyspieszyć dzielenie się wiedzą naukową i inwestycje w podstawowe badania.
Większe inwestycje będą również potrzebne dla międzynarodowych sieci instytucji naukowych. Uniwersytety powinny włączyć koncepcje zarządzania planetarnego do swoich programów nauczania. A edukacja w każdym wieku powinna kłaść silny nacisk na charakter dowodów i metody naukowe, aby pomóc budować odporność na dezinformację rozpowszechnianą przez grupy specjalnego zainteresowania i media partyjne.
Koniec ery paliw kopalnych pociąga za sobą monumentalną transformację gospodarczą, która już jest w toku. Ale bez dynamizmu gospodarczego nie dokonamy postępu, którego potrzebujemy. Chociaż kraje G7 zasygnalizowały zamiar wycofania węgla, większość nie określiła jeszcze konkretnej daty oraz strategii. Przy gwałtownie malejącym budżecie węgla, takie roztrząsanie nie jest zgodne z utrzymaniem stabilności klimatu na poziomie ocieplenia o 1,5 stopnia Celsjusza lub niższym w stosunku do poziomów sprzed epoki przemysłowej.
Wszystkie kraje powinny uznać, że rosnące rozbieżności między bogatymi i biednymi pobudzają niechęć i nieufność, jednocześnie podważając umowy społeczne, które są potrzebne do trudnych, długoterminowych wspólnych decyzji. Aby złagodzić te zagrożenia, powinniśmy uzupełnić PKB innymi wskaźnikami, które lepiej oddają dobrostan ludzi i przyrody. Dzisiejsi przywódcy muszą odważnie służyć ostatecznemu wyrazowi sprawiedliwości: prawu przyszłych pokoleń do życia w biosferze.
Długoterminowe przetrwanie ludzkości zależy od decyzji, które podejmujemy w tej chwili. Światowi przywódcy zgromadzeni na tegorocznych szczytach G7, G20 oraz na szczytach bioróżnorodności i klimatu muszą myśleć w kategoriach wieków i pokoleń, a nie lat czy miesięcy. Podobnie jak w przypadku Nagrody Nobla, powinniśmy kierować się jednym pytaniem: Co jest największą korzyścią dla ludzkości?
Carl Folke, dyrektor naukowy StockholmResilienceCenter i dyrektor Beijer Institute of Ecological Economics KrólewskiejSzwedzkiejAkademiiNauk, oraz Richard J. Roberts, laureat Nagrody Nobla i dyrektor naukowy New England Biolabs, również przyczynili się do powstania tego komentarza.
Z angielskiego przetłumaczyła Marz McNamer