LONDEN – Nu de uitrol van het COVID-19-vaccin aan vaart wint, hebben de wereldleiders de kans zich meer te richten op de toekomst van de volksgezondheid. Zowel in eigen land als via multilaterale organisaties als de G20, de G7 en de G77 moet ernaar worden gestreefd de structuren te versterken die zo essentieel zijn gebleken bij het beheersen van de pandemie.
De Wereldgezondheidsorganisatie heeft bijvoorbeeld een cruciale rol gespeeld door de verschillende belanghebbenden achter een gemeenschappelijk doel te scharen. Via samenwerkingsverbanden zoals de baanbrekende Access to COVID-19 Tools (ACT) Accelerator hebben regeringen, multilaterale organisaties, bedrijven en filantropen geholpen vaccins, therapeutica en diagnostica te leveren aan delen van de wereld die daar gebrek aan hadden.
We zijn tijdens de pandemie getuige geweest van een ongekende mate van internationale, publiek-private en privaat-private samenwerking. Toen er dringend behoefte was aan apps voor het navolgen van contacten, hebben grote concurrenten op technologisch gebied hun rivaliteit opzij gezet om samen met de volksgezondheidsdiensten aan een oplossing te werken. Het snelle ontwikkelen, testen en produceren van vaccins is een bedrijfstakoverschrijdende onderneming geweest, waarbij overheden, wetenschappelijke instellingen, startende ondernemingen en grote farmaceutische bedrijven betrokken waren. Hetzelfde geldt voor het verzamelen van gegevens en het voorspellen van ziekten, waarbij een mix van de academische wereld, de technologiesector en overheidsinstanties betrokken was.
Het negeren van de traditionele bureaucratische en sectorale verkokering heeft indrukwekkende resultaten opgeleverd die ons ertoe moeten aanzetten onze ambities op het gebied van de mondiale volksgezondheid te verhogen. Het waarborgen van universele, gelijkwaardige en betaalbare toegang tot goede gezondheidszorg is van cruciaal belang voor de welvaart op de langere termijn. Maar de huidige gezondheidsorganisaties kunnen in hun eentje niet de digitale en economische instrumenten produceren die we nodig hebben om dergelijke doelen te bereiken. Veel van deze instrumenten vinden hun oorsprong buiten de gezondheidssector en vergen financiering, innovatie en knowhow uit een breed scala van bronnen om effectief te kunnen worden ingezet.
Daarom werken wij drieën nu samen met een breed scala van partners om voort te bouwen op de samenwerkingsdynamiek die door de pandemie is gegenereerd. De onmiddellijke taak bestaat erin specifieke ideeën en oplossingen te identificeren die direct moeten worden geïmplementeerd als onderdeel van het herstel na de crisis.
Veel van onze aandacht gaat uit naar technologie. Krachtige nieuwe digitale en analytische instrumenten stellen ons nu in staat sneller dan ooit noodsituaties op gezondheidsgebied te onderkennen, te beheersen en te boven te komen. Dergelijke instrumenten stuiten echter vaak op sociale en culturele belemmeringen, zoals een gebrek aan vertrouwen tussen het publiek en de houders van gepatenteerde gegevens, of tussen overheids-, wetenschappelijke en commerciële organisaties. En het gebruik van nieuwe instrumenten is nóg moeilijker wanneer gegevensverzamelingen versnipperd en gevestigde praktijken diep geworteld zijn. Maar, nogmaals, de pandemie heeft ons laten zien dat oude gewoonten en verkokering kunnen worden doorbroken wanneer de situatie daarom vraagt.
At a time of escalating global turmoil, there is an urgent need for incisive, informed analysis of the issues and questions driving the news – just what PS has always provided.
Subscribe to Digital or Digital Plus now to secure your discount.
Subscribe Now
Bij het opsporen en beheersen van uitbraken van infectieziekten weten we uit de recente crises met Ebola, Zika en COVID-19 dat sommige indicatoren meer voorspellend vermogen hebben dan andere. Door het monitoren van rioolwater, sociale media, mobiliteitsgegevens of via crowdsourcing verkregen gegevens kunnen we bedreigingen veel sneller opsporen dan met het traditionele microbiologische surveillancesysteem het geval was. (En sommige groepen onderzoeken zelfs of routinematige gegevens over bloedonderzoek voorspellend kunnen werken).
Deze nieuwe digitale instrumenten zijn relatief goedkoop, makkelijk te gebruiken en zeer geschikt om persoonlijke gegevens te beschermen of te anonimiseren. Maar er zal veel meer moeten worden geïnvesteerd om ze wereldwijd ingang te doen vinden voordat de volgende potentiële pandemie zich aandient.
Net zoals particuliere beleggers zoeken naar mogelijkheden om besparingen op de langere termijn te genereren als een manier om hun rendement te verhogen, zouden ook degenen die beslissingen nemen over overheidsinvesteringen dat moeten doen. Iedereen erkent dat overheidsinvesteringen in infrastructuur of het verwerven van vaardigheden nodig zijn om de productiviteit op de langere termijn te verhogen. In veel landen blijven de overheidsmiddelen in deze richting stromen, zelfs in tijden van bezuinigingen. Maar wat de gezondheidszorg betreft, lijken de meeste landen maar al te graag bereid om eerst ziekten te laten ontstaan en pas later de rekening te betalen voor dure behandelingen.
In de gezondheidszorg van vrijwel alle ontwikkelde landen worden diagnostische instrumenten en instrumenten voor risicobeoordeling ondergewaardeerd en te laag geprijsd. Van de 40 miljard dollar die de wereld jaarlijks uitgeeft aan ontwikkelingshulp voor de gezondheidszorg, gaat slechts een schamele 374 miljoen dollar naar paraatheid voor een pandemie. Door vandaag meer te betalen voor preventie, kunnen we in de toekomst kosten voorkomen die ordes van grootte hoger liggen.
Blijvende financiering voor mondiale collectieve voorzieningen zoals vaccins, diagnostiek, sanitaire voorzieningen, toezicht en modelleringsinstrumenten moet een van de beleidserfenissen van de pandemie zijn. De baten van deze investeringen overtreffen ruimschoots de individuele kosten. Zij vertegenwoordigen een kapitaalinvestering in gezondheid die op de langere termijn verreikende productiviteitswinsten zal opleveren.
Voor een echte verandering zijn echte hervormingen nodig om deze investeringslogica in alle gezondheidsuitgaven te verankeren. Zo moeten bijvoorbeeld de fiscale boekhoudregels worden herzien om een duidelijk onderscheid te maken tussen gezondheidsinvesteringen en consumptieve bestedingen.
Op internationaal niveau moeten regeringen het model van de Financial Stability Board van na 2008 volgen en een Public Goods Stability Board lanceren dat zich richt op de mondiale volksgezondheid en klimaatverandering, en meer middelen bestemmen voor activa die de veerkracht en de welvaart op de langere termijn bevorderen. Ten slotte is het tijd om de statuten van het Internationale Monetaire Fonds aan te passen, zodat gezondheid een vast onderdeel wordt van de gebruikelijke economische toezichtsfunctie van deze organisatie.
Wij werken binnen onze respectieve organisaties aan deze ideeën, en wij nodigen anderen uit hetzelfde te doen. Uiteindelijk zullen de juiste oplossingen komen van vernieuwers van heinde en verre. Hoe meer denkers wij bij elkaar kunnen brengen, des te groter onze kans zal zijn om de volgende crisis te voorkomen.
To have unlimited access to our content including in-depth commentaries, book reviews, exclusive interviews, PS OnPoint and PS The Big Picture, please subscribe
Less than two months into his second presidency, Donald Trump has imposed sweeping tariffs on America’s three largest trading partners, with much more to come. This strategy not only lacks any credible theoretical foundations; it is putting the US on a path toward irrevocable economic and geopolitical decline.
Today's profound global uncertainty is not some accident of history or consequence of values-free technologies. Rather, it reflects the will of rival great powers that continue to ignore the seminal economic and social changes underway in other parts of the world.
explains how Malaysia and other middle powers are navigating increasingly uncertain geopolitical terrain.
LONDEN – Nu de uitrol van het COVID-19-vaccin aan vaart wint, hebben de wereldleiders de kans zich meer te richten op de toekomst van de volksgezondheid. Zowel in eigen land als via multilaterale organisaties als de G20, de G7 en de G77 moet ernaar worden gestreefd de structuren te versterken die zo essentieel zijn gebleken bij het beheersen van de pandemie.
De Wereldgezondheidsorganisatie heeft bijvoorbeeld een cruciale rol gespeeld door de verschillende belanghebbenden achter een gemeenschappelijk doel te scharen. Via samenwerkingsverbanden zoals de baanbrekende Access to COVID-19 Tools (ACT) Accelerator hebben regeringen, multilaterale organisaties, bedrijven en filantropen geholpen vaccins, therapeutica en diagnostica te leveren aan delen van de wereld die daar gebrek aan hadden.
We zijn tijdens de pandemie getuige geweest van een ongekende mate van internationale, publiek-private en privaat-private samenwerking. Toen er dringend behoefte was aan apps voor het navolgen van contacten, hebben grote concurrenten op technologisch gebied hun rivaliteit opzij gezet om samen met de volksgezondheidsdiensten aan een oplossing te werken. Het snelle ontwikkelen, testen en produceren van vaccins is een bedrijfstakoverschrijdende onderneming geweest, waarbij overheden, wetenschappelijke instellingen, startende ondernemingen en grote farmaceutische bedrijven betrokken waren. Hetzelfde geldt voor het verzamelen van gegevens en het voorspellen van ziekten, waarbij een mix van de academische wereld, de technologiesector en overheidsinstanties betrokken was.
Het negeren van de traditionele bureaucratische en sectorale verkokering heeft indrukwekkende resultaten opgeleverd die ons ertoe moeten aanzetten onze ambities op het gebied van de mondiale volksgezondheid te verhogen. Het waarborgen van universele, gelijkwaardige en betaalbare toegang tot goede gezondheidszorg is van cruciaal belang voor de welvaart op de langere termijn. Maar de huidige gezondheidsorganisaties kunnen in hun eentje niet de digitale en economische instrumenten produceren die we nodig hebben om dergelijke doelen te bereiken. Veel van deze instrumenten vinden hun oorsprong buiten de gezondheidssector en vergen financiering, innovatie en knowhow uit een breed scala van bronnen om effectief te kunnen worden ingezet.
Daarom werken wij drieën nu samen met een breed scala van partners om voort te bouwen op de samenwerkingsdynamiek die door de pandemie is gegenereerd. De onmiddellijke taak bestaat erin specifieke ideeën en oplossingen te identificeren die direct moeten worden geïmplementeerd als onderdeel van het herstel na de crisis.
Veel van onze aandacht gaat uit naar technologie. Krachtige nieuwe digitale en analytische instrumenten stellen ons nu in staat sneller dan ooit noodsituaties op gezondheidsgebied te onderkennen, te beheersen en te boven te komen. Dergelijke instrumenten stuiten echter vaak op sociale en culturele belemmeringen, zoals een gebrek aan vertrouwen tussen het publiek en de houders van gepatenteerde gegevens, of tussen overheids-, wetenschappelijke en commerciële organisaties. En het gebruik van nieuwe instrumenten is nóg moeilijker wanneer gegevensverzamelingen versnipperd en gevestigde praktijken diep geworteld zijn. Maar, nogmaals, de pandemie heeft ons laten zien dat oude gewoonten en verkokering kunnen worden doorbroken wanneer de situatie daarom vraagt.
Winter Sale: Save 40% on a new PS subscription
At a time of escalating global turmoil, there is an urgent need for incisive, informed analysis of the issues and questions driving the news – just what PS has always provided.
Subscribe to Digital or Digital Plus now to secure your discount.
Subscribe Now
Bij het opsporen en beheersen van uitbraken van infectieziekten weten we uit de recente crises met Ebola, Zika en COVID-19 dat sommige indicatoren meer voorspellend vermogen hebben dan andere. Door het monitoren van rioolwater, sociale media, mobiliteitsgegevens of via crowdsourcing verkregen gegevens kunnen we bedreigingen veel sneller opsporen dan met het traditionele microbiologische surveillancesysteem het geval was. (En sommige groepen onderzoeken zelfs of routinematige gegevens over bloedonderzoek voorspellend kunnen werken).
Deze nieuwe digitale instrumenten zijn relatief goedkoop, makkelijk te gebruiken en zeer geschikt om persoonlijke gegevens te beschermen of te anonimiseren. Maar er zal veel meer moeten worden geïnvesteerd om ze wereldwijd ingang te doen vinden voordat de volgende potentiële pandemie zich aandient.
Net zoals particuliere beleggers zoeken naar mogelijkheden om besparingen op de langere termijn te genereren als een manier om hun rendement te verhogen, zouden ook degenen die beslissingen nemen over overheidsinvesteringen dat moeten doen. Iedereen erkent dat overheidsinvesteringen in infrastructuur of het verwerven van vaardigheden nodig zijn om de productiviteit op de langere termijn te verhogen. In veel landen blijven de overheidsmiddelen in deze richting stromen, zelfs in tijden van bezuinigingen. Maar wat de gezondheidszorg betreft, lijken de meeste landen maar al te graag bereid om eerst ziekten te laten ontstaan en pas later de rekening te betalen voor dure behandelingen.
In de gezondheidszorg van vrijwel alle ontwikkelde landen worden diagnostische instrumenten en instrumenten voor risicobeoordeling ondergewaardeerd en te laag geprijsd. Van de 40 miljard dollar die de wereld jaarlijks uitgeeft aan ontwikkelingshulp voor de gezondheidszorg, gaat slechts een schamele 374 miljoen dollar naar paraatheid voor een pandemie. Door vandaag meer te betalen voor preventie, kunnen we in de toekomst kosten voorkomen die ordes van grootte hoger liggen.
Blijvende financiering voor mondiale collectieve voorzieningen zoals vaccins, diagnostiek, sanitaire voorzieningen, toezicht en modelleringsinstrumenten moet een van de beleidserfenissen van de pandemie zijn. De baten van deze investeringen overtreffen ruimschoots de individuele kosten. Zij vertegenwoordigen een kapitaalinvestering in gezondheid die op de langere termijn verreikende productiviteitswinsten zal opleveren.
Voor een echte verandering zijn echte hervormingen nodig om deze investeringslogica in alle gezondheidsuitgaven te verankeren. Zo moeten bijvoorbeeld de fiscale boekhoudregels worden herzien om een duidelijk onderscheid te maken tussen gezondheidsinvesteringen en consumptieve bestedingen.
Op internationaal niveau moeten regeringen het model van de Financial Stability Board van na 2008 volgen en een Public Goods Stability Board lanceren dat zich richt op de mondiale volksgezondheid en klimaatverandering, en meer middelen bestemmen voor activa die de veerkracht en de welvaart op de langere termijn bevorderen. Ten slotte is het tijd om de statuten van het Internationale Monetaire Fonds aan te passen, zodat gezondheid een vast onderdeel wordt van de gebruikelijke economische toezichtsfunctie van deze organisatie.
Wij werken binnen onze respectieve organisaties aan deze ideeën, en wij nodigen anderen uit hetzelfde te doen. Uiteindelijk zullen de juiste oplossingen komen van vernieuwers van heinde en verre. Hoe meer denkers wij bij elkaar kunnen brengen, des te groter onze kans zal zijn om de volgende crisis te voorkomen.
Vertaling: Menno Grootveld