JOHANNESBURG – Afrika bevindt zich middenin een onderwijscrisis. Ondanks beloftes om de toegang tot onderwijs voor alle kinderen in 2030 te verbeteren, slagen veel Afrikaanse regeringen er niet in dit ambitieuze onderdeel van de UN Sustainable Development Goals (Duurzame Ontwikkelingsdoelstellingen ofwel SDGs van de VN) te financieren. Er is nog steeds tijd om het financieringsgat te vullen, maar alleen als nieuwe investeringsstrategieën krachtdadig worden omarmd.
Vandaag de dag krijgt ongeveer de helft van de jongeren in de wereld, inclusief zo'n 400 miljoen meisjes, geen onderwijs waarmee ze kunnen slagen op de arbeidsmarkt van de toekomst. Dit probleem is het grootst in Afrika; hoewel 75% van de meisjes in het ten zuiden van de Sahara gelegen deel van Afrika met school beginnen, voltooit slechts 8% het middelbaar onderwijs. Dit deel van Afrika is de enige regio waar vrouwen nog steeds niet in dezelfde mate als mannen universitair onderwijs gaan volgen of een universitaire graad behalen.
Deze problemen zijn bekend, maar worden niet altijd adequaat aangepakt. Minder goed begrepen zijn de tegenstrijdige gevolgen die de toekomstige groei van Afrika zal hebben op de beschikbaarheid van onderwijsfinanciering.
Naar verwachting zullen in 2030 bijna 30 Afrikaanse landen de lagere middeninkomensstatus bereiken, door de Wereldbank gedefinieerd als een bruto nationaal inkomen (GNI) per hoofd van de bevolking tussen de $1,026 en $4,035. Wanneer landen dit ontwikkelingsniveau bereiken, zullen nieuwe investeringen nodig zijn om voor verbeteringen op het gebied van de volksgezondheid en het onderwijs te betalen, en zal het mobiliseren van de binnenlandse belastinginkomsten een cruciaal onderdeel worden van begrotingsstrategieën.
Maar op dit moment zullen de geschatte belastinginkomsten in de meeste landen ontoereikend zijn om de kosten te dekken die verband houden met het verbeteren van de onderwijsresultaten. Als gevolg daarvan dreigt een onderwijsfinancieringscrisis de hoop op duurzame snelle groei en blijvende welvaart de kop in te drukken.
Traditionele vormen van internationale hulp zullen een rol blijven spelen in de ontwikkeling van de Afrikaanse onderwijssector. En toch zullen, als gevolg van de verwachte toename van het GNI, de meeste lagere middeninkomenslanden niet langer in aanmerking komen voor de subsidies of leningen met (ultra-)lage rente die momenteel beschikbaar zijn. Daardoor zullen miljoenen jonge Afrikanen te kampen krijgen met de effecten van een paradox in de internationale ontwikkeling: landen zullen te welvarend zijn om in aanmerking te komen voor de beste financieringsopties, maar te arm om zelfstandig in de onderwijsbehoeften van hun burgers te kunnen voorzien.
At a time of escalating global turmoil, there is an urgent need for incisive, informed analysis of the issues and questions driving the news – just what PS has always provided.
Subscribe to Digital or Digital Plus now to secure your discount.
Door $2 mrd aan donorgaranties vrij te maken hopen we zo'n $10 mrd aan onderwijssubsidies te kunnen binnenhalen voor de landen die dat het hardst nodig hebben. Maar er is een probleem: overheden die toegang willen verkrijgen tot deze fondsen moeten eerst blijk geven van hun belangstelling voor en hun vermogen tot onderwijshervormingen op de langere termijn.
Deze aanpak is bedoeld om de effectiviteit van subsidies te verbeteren en landen in staat te stellen hun economische weerbaarheid te versterken met een beter opgeleide beroepsbevolking. Uit onderzoek blijkt dat iedere dollar die in de lagere middeninkomenslanden aan onderwijs wordt uitgegeven de koopkracht van de afgestudeerden met vier dollar stijgt. Met andere woorden: ons langetermijndoel is breder dan het bouwen van scholen of het geven van onderricht in wiskunde; het is het scheppen van de juiste voorwaarden voor duurzame sociale en economische verandering.
Soortgelijke financieringsstrategieën zijn al succesvol gebleken in de volksgezondheidssector. De International Finance Facility for Immunization werd bijvoorbeeld in het leven geroepen om financiering te bieden voor GAVI, the Vaccine Alliance. Uiteindelijk werden miljarden dollars aan nieuwe financiering gemobiliseerd om ruim 640 miljoen kinderen te helpen inenten en ruim negen miljoen levens te helpen redden. De economische opbrengst was eveneens dramatisch; uit een onderzoek naar de resultaten in 73 landen bleek dat iedere dollar die aan inentingen werd besteed zich vertaalde in $18 aan met de volksgezondheid samenhangende besparingen. De onderwijsfinancieringsfaciliteit heeft het potentieel een soortgelijke impact teweeg te brengen.
Miljoenen jongeren in de hele wereld, en vooral jonge meisjes in Afrika, slagen er niet in te excelleren, omdat hen de toegang tot kwaliteitsonderwijs ontzegd blijft worden. Nu er nog maar twaalf jaar resteren om de SDGs te verwezenlijken, moet de onderwijscrisis in Afrika naar de top van de ontwikkelingsagenda worden verplaatst. Regeringsleiders blijven betogen dat kinderen de toekomst zijn. Als ze daar echt in geloven, moet aan programma's als de International Finance Facility for Education de prioriteit worden verleend die zij verdienen.
To have unlimited access to our content including in-depth commentaries, book reviews, exclusive interviews, PS OnPoint and PS The Big Picture, please subscribe
According to the incoming chair of US President Donald Trump’s Council of Economic Advisers, America runs large trade deficits and struggles to compete in manufacturing because foreign demand for US financial assets has made the dollar too strong. It’s an argument that manages to be both logically incoherent and historically wrong.
is unpersuaded by the argument made by presidential advisers for unilaterally restructuring global trade.
By launching new trade wars and ordering the creation of a Bitcoin reserve, Donald Trump is assuming that US trade partners will pay any price to maintain access to the American market. But if he is wrong about that, the dominance of the US dollar, and all the advantages it confers, could be lost indefinitely.
doubts the US administration can preserve the greenback’s status while pursuing its trade and crypto policies.
Diane Coyle
suggests ways to account for “free” digital services in economic frameworks, considers how to prevent the emergence of AI monopolies, warns that cutting funding for basic research is tantamount to destroying the US economy’s foundations, and more.
JOHANNESBURG – Afrika bevindt zich middenin een onderwijscrisis. Ondanks beloftes om de toegang tot onderwijs voor alle kinderen in 2030 te verbeteren, slagen veel Afrikaanse regeringen er niet in dit ambitieuze onderdeel van de UN Sustainable Development Goals (Duurzame Ontwikkelingsdoelstellingen ofwel SDGs van de VN) te financieren. Er is nog steeds tijd om het financieringsgat te vullen, maar alleen als nieuwe investeringsstrategieën krachtdadig worden omarmd.
Vandaag de dag krijgt ongeveer de helft van de jongeren in de wereld, inclusief zo'n 400 miljoen meisjes, geen onderwijs waarmee ze kunnen slagen op de arbeidsmarkt van de toekomst. Dit probleem is het grootst in Afrika; hoewel 75% van de meisjes in het ten zuiden van de Sahara gelegen deel van Afrika met school beginnen, voltooit slechts 8% het middelbaar onderwijs. Dit deel van Afrika is de enige regio waar vrouwen nog steeds niet in dezelfde mate als mannen universitair onderwijs gaan volgen of een universitaire graad behalen.
Deze problemen zijn bekend, maar worden niet altijd adequaat aangepakt. Minder goed begrepen zijn de tegenstrijdige gevolgen die de toekomstige groei van Afrika zal hebben op de beschikbaarheid van onderwijsfinanciering.
Naar verwachting zullen in 2030 bijna 30 Afrikaanse landen de lagere middeninkomensstatus bereiken, door de Wereldbank gedefinieerd als een bruto nationaal inkomen (GNI) per hoofd van de bevolking tussen de $1,026 en $4,035. Wanneer landen dit ontwikkelingsniveau bereiken, zullen nieuwe investeringen nodig zijn om voor verbeteringen op het gebied van de volksgezondheid en het onderwijs te betalen, en zal het mobiliseren van de binnenlandse belastinginkomsten een cruciaal onderdeel worden van begrotingsstrategieën.
Maar op dit moment zullen de geschatte belastinginkomsten in de meeste landen ontoereikend zijn om de kosten te dekken die verband houden met het verbeteren van de onderwijsresultaten. Als gevolg daarvan dreigt een onderwijsfinancieringscrisis de hoop op duurzame snelle groei en blijvende welvaart de kop in te drukken.
Traditionele vormen van internationale hulp zullen een rol blijven spelen in de ontwikkeling van de Afrikaanse onderwijssector. En toch zullen, als gevolg van de verwachte toename van het GNI, de meeste lagere middeninkomenslanden niet langer in aanmerking komen voor de subsidies of leningen met (ultra-)lage rente die momenteel beschikbaar zijn. Daardoor zullen miljoenen jonge Afrikanen te kampen krijgen met de effecten van een paradox in de internationale ontwikkeling: landen zullen te welvarend zijn om in aanmerking te komen voor de beste financieringsopties, maar te arm om zelfstandig in de onderwijsbehoeften van hun burgers te kunnen voorzien.
Winter Sale: Save 40% on a new PS subscription
At a time of escalating global turmoil, there is an urgent need for incisive, informed analysis of the issues and questions driving the news – just what PS has always provided.
Subscribe to Digital or Digital Plus now to secure your discount.
Subscribe Now
Gelukkig heeft de International Commission on Financing Global Education Opportunity, waar ik deel van uitmaak, geholpen een oplossing te ontwikkelen. Deze innovatieve benadering, die de International Finance Facility for Education wordt genoemd, stelt zich ten doel de lagere middeninkomenslanden te helpen op duurzamere wijze in onderwijs te investeren – vooral in programma's voor vrouwen en meisjes.
Door $2 mrd aan donorgaranties vrij te maken hopen we zo'n $10 mrd aan onderwijssubsidies te kunnen binnenhalen voor de landen die dat het hardst nodig hebben. Maar er is een probleem: overheden die toegang willen verkrijgen tot deze fondsen moeten eerst blijk geven van hun belangstelling voor en hun vermogen tot onderwijshervormingen op de langere termijn.
Deze aanpak is bedoeld om de effectiviteit van subsidies te verbeteren en landen in staat te stellen hun economische weerbaarheid te versterken met een beter opgeleide beroepsbevolking. Uit onderzoek blijkt dat iedere dollar die in de lagere middeninkomenslanden aan onderwijs wordt uitgegeven de koopkracht van de afgestudeerden met vier dollar stijgt. Met andere woorden: ons langetermijndoel is breder dan het bouwen van scholen of het geven van onderricht in wiskunde; het is het scheppen van de juiste voorwaarden voor duurzame sociale en economische verandering.
Soortgelijke financieringsstrategieën zijn al succesvol gebleken in de volksgezondheidssector. De International Finance Facility for Immunization werd bijvoorbeeld in het leven geroepen om financiering te bieden voor GAVI, the Vaccine Alliance. Uiteindelijk werden miljarden dollars aan nieuwe financiering gemobiliseerd om ruim 640 miljoen kinderen te helpen inenten en ruim negen miljoen levens te helpen redden. De economische opbrengst was eveneens dramatisch; uit een onderzoek naar de resultaten in 73 landen bleek dat iedere dollar die aan inentingen werd besteed zich vertaalde in $18 aan met de volksgezondheid samenhangende besparingen. De onderwijsfinancieringsfaciliteit heeft het potentieel een soortgelijke impact teweeg te brengen.
Miljoenen jongeren in de hele wereld, en vooral jonge meisjes in Afrika, slagen er niet in te excelleren, omdat hen de toegang tot kwaliteitsonderwijs ontzegd blijft worden. Nu er nog maar twaalf jaar resteren om de SDGs te verwezenlijken, moet de onderwijscrisis in Afrika naar de top van de ontwikkelingsagenda worden verplaatst. Regeringsleiders blijven betogen dat kinderen de toekomst zijn. Als ze daar echt in geloven, moet aan programma's als de International Finance Facility for Education de prioriteit worden verleend die zij verdienen.
Vertaling: Menno Grootveld