MOSKOU – President Alexander Loekasjenko heeft Wit-Rusland sinds 1994 met ijzeren vuist geregeerd. Maar zijn greep op het land is de afgelopen maanden aanzienlijk verzwakt, en het zou na de presidentsverkiezingen van 9 augustus wel eens afgelopen kunnen zijn met zijn heerschappij. Een dergelijke uitkomst zou niet alleen Wit-Rusland opschudden; het zou ook een serieuze bron van zorg zijn voor de Russische president Vladimir Poetin.
Begin 2020 leek Loekasjenko onverslaanbaar. De meeste Wit-Russen dachten dat hun autoritaire leider een zesde ambtstermijn in de wacht zou slepen, op dezelfde corrupte manier waarop hij zijn eerdere overwinningen had veiliggesteld. En zelfs de tegenstanders van Loekasjenko vielen stil toen hij de Wit-Russische soevereiniteit verdedigde tegenover Poetins plan om de twee post-Sovjet-staten te ʻintegreren.ʼ
Maar COVID-19 heeft alles veranderd. Toen Loekasjenko verklaarde dat de pandemie ʻnonsensʼ was en stelselmatig loog over de omvang ervan en het aantal slachtoffers, begonnen gewone mensen die door de crisis waren getroffen zich tegen hem te keren. Ze waren vooral boos over de druk die de autoriteiten op hen uitoefenden om de herdenkingsplechtigheden op 9 mei van het einde van de Tweede Wereldoorlog bij te wonen, zonder mondkapjes of beschermende handschoenen, en om een petitie te ondertekenen ten gunste van de herverkiezing van Loekasjenko.
MOSKOU – President Alexander Loekasjenko heeft Wit-Rusland sinds 1994 met ijzeren vuist geregeerd. Maar zijn greep op het land is de afgelopen maanden aanzienlijk verzwakt, en het zou na de presidentsverkiezingen van 9 augustus wel eens afgelopen kunnen zijn met zijn heerschappij. Een dergelijke uitkomst zou niet alleen Wit-Rusland opschudden; het zou ook een serieuze bron van zorg zijn voor de Russische president Vladimir Poetin.
Begin 2020 leek Loekasjenko onverslaanbaar. De meeste Wit-Russen dachten dat hun autoritaire leider een zesde ambtstermijn in de wacht zou slepen, op dezelfde corrupte manier waarop hij zijn eerdere overwinningen had veiliggesteld. En zelfs de tegenstanders van Loekasjenko vielen stil toen hij de Wit-Russische soevereiniteit verdedigde tegenover Poetins plan om de twee post-Sovjet-staten te ʻintegreren.ʼ
Maar COVID-19 heeft alles veranderd. Toen Loekasjenko verklaarde dat de pandemie ʻnonsensʼ was en stelselmatig loog over de omvang ervan en het aantal slachtoffers, begonnen gewone mensen die door de crisis waren getroffen zich tegen hem te keren. Ze waren vooral boos over de druk die de autoriteiten op hen uitoefenden om de herdenkingsplechtigheden op 9 mei van het einde van de Tweede Wereldoorlog bij te wonen, zonder mondkapjes of beschermende handschoenen, en om een petitie te ondertekenen ten gunste van de herverkiezing van Loekasjenko.