WASHINGTON, DC/DEN HAAG – De COVID-19-pandemie is verantwoordelijk voor de scherpste daling van de wereldeconomie sinds de Grote Depressie. Hoewel iedereen eronder lijdt, zullen de armste landen van de wereld de hoogste prijs betalen, tenzij ze meer steun ontvangen.
Zo'n anderhalf miljard mensen leven in ontwikkelingslanden met een laag inkomen, die worstelen met een zwak gezondheidssysteem, een beperkte institutionele capaciteit en, in veel gevallen, een hoge schuldenlast. Al deze landen zijn in de crisis beland zonder te beschikken over voldoende mogelijkheden om deze te bestrijden. Zij zagen zich genoodzaakt opeens veel meer geld uit te geven, juist op het moment waarop de pandemie zorgde voor een terugval van inkomsten uit toerisme, geldoverboekingen door migranten en grondstoffenprijzen. Waar maatregelen om ondernemingen en werknemers in geavanceerde economieën te beschermen wel 20% van het BBP uitmaakten, bedroeg deze steun in lage-inkomenslanden slechts circa 2%.
Nu nog eens 115 miljoen extra mensen dit jaar het risico lopen in extreme armoede te vervallen, dreigt de sterke economische achteruitgang de winst die er de afgelopen twee decennia behaald is bij het verhogen van de levensstandaard weer teniet te doen. De nu ontstane schade zal nog vele jaren voelbaar blijven; kinderen - met name meisjes - verlaten vroegtijdig hun school, de kwaliteit van de gezondheidszorg verslechtert en de werkgelegenheid blijft onder druk staan.
WASHINGTON, DC/DEN HAAG – De COVID-19-pandemie is verantwoordelijk voor de scherpste daling van de wereldeconomie sinds de Grote Depressie. Hoewel iedereen eronder lijdt, zullen de armste landen van de wereld de hoogste prijs betalen, tenzij ze meer steun ontvangen.
Zo'n anderhalf miljard mensen leven in ontwikkelingslanden met een laag inkomen, die worstelen met een zwak gezondheidssysteem, een beperkte institutionele capaciteit en, in veel gevallen, een hoge schuldenlast. Al deze landen zijn in de crisis beland zonder te beschikken over voldoende mogelijkheden om deze te bestrijden. Zij zagen zich genoodzaakt opeens veel meer geld uit te geven, juist op het moment waarop de pandemie zorgde voor een terugval van inkomsten uit toerisme, geldoverboekingen door migranten en grondstoffenprijzen. Waar maatregelen om ondernemingen en werknemers in geavanceerde economieën te beschermen wel 20% van het BBP uitmaakten, bedroeg deze steun in lage-inkomenslanden slechts circa 2%.
Nu nog eens 115 miljoen extra mensen dit jaar het risico lopen in extreme armoede te vervallen, dreigt de sterke economische achteruitgang de winst die er de afgelopen twee decennia behaald is bij het verhogen van de levensstandaard weer teniet te doen. De nu ontstane schade zal nog vele jaren voelbaar blijven; kinderen - met name meisjes - verlaten vroegtijdig hun school, de kwaliteit van de gezondheidszorg verslechtert en de werkgelegenheid blijft onder druk staan.