PARIJS – Op 10 december 1948 nam de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens aan, waardoor het inzicht werd gevestigd dat “de wil van het volk” – de democratie – de basis zou moeten vormen van iedere regering. Maar zeventig jaar later verkeren de democratieën van de wereld in gevaar. Na een verviervoudiging van het aantal democratieën tussen het einde van de Tweede Wereldoorlog en het jaar 2000 bevinden we ons nu in een periode van voortdurende politieke achteruitgang. Samenlevingen die ooit een open structuur hadden bewegen zich in de richting van de dictatuur, en in veel landen worden de despotische tendensen steeds sterker.
Deze trends kunnen nog worden gekeerd, maar uitsluitend als we het eens worden over de oorzaken van de democratische neergang en onze oplossingen dienovereenkomstig vormgeven.
Dat is makkelijker gezegd dan gedaan. In haar uit 1967 stammende essay “Truth and Politics” merkte filosofe Hannah Arendt op dat “vrijheid van meningsuiting een farce is tenzij feitelijke informatie gegarandeerd is en de feiten zelf niet worden betwist.” Helaas is de farce waar Arendt het over had realiteit geworden.
Iedere democratie die betekenisvol wil zijn zal er voor moeten zorgen dat haar burgers toegang hebben tot betrouwbare informatie die is geproduceerd in een vrije en pluralistische omgeving. Maar deze fundamentele voorwaarde wordt nu als nooit tevoren op de proef gesteld. Over de hele wereld kopen oligarchen mediakanalen op om hun belangen te bevorderen en hun invloed te vergroten, terwijl journalisten die verslag doen over zaken als discriminatie en corruptie te maken krijgen met intimidatie, geweld en moord. Hoe kunnen we de vrijheid van meningsuiting onder zulke omstandigheden nog garanderen?
Informatie- en communicatietechnologieën werden verondersteld ons meer vrijheid en niet minder te zullen brengen. Het vroege internet democratiseerde het nieuws, en maakte een einde aan de dominantie van traditionele uitgevers en conglomeraten die op de hand van de regering waren. Maar de aanvankelijke beloften hebben plaatsgemaakt voor een “informatiejungle,” waarin roofzuchtige entiteiten met diepe zakken een achteloos publiek om de tuin leiden. Vandaag de dag voeren overheden informatieoorlogen, gebruiken politici de sociale media om leugens rond te bazuinen en distribueren lobbyisten voor het bedrijfsleven met uiterst gemak misleidende inhoud. Uit een onderzoek van het Massachusetts Institute of Technology is onlangs gebleken dat fake news zich online sneller verspreidt dan echt nieuws – en vaak zelfs aanzienlijk sneller.
Eenvoudig gezegd: de mondialisering van de informatie heeft de balans doen omslaan ten faveure van diegenen die valsheid zien als een controle-instrument. Dictators exporteren hun ideeën met gemak naar open samenlevingen, terwijl inhoud die is geproduceerd onder omstandigheden van vrijheid zich zelden in de tegenovergestelde richting begeeft. Dit probleem is nog groter geworden door de groei van multinationale technologiebedrijven, die de architectuur van de publieke ruimte zijn gaan dicteren.
At a time of escalating global turmoil, there is an urgent need for incisive, informed analysis of the issues and questions driving the news – just what PS has always provided.
Subscribe to Digital or Digital Plus now to secure your discount.
Subscribe Now
In de geschiedenis van de democratie hebben zich mechanismen ontwikkeld ter verbetering van de nauwkeurigheid en de ethiek van de journalistiek. Hoewel imperfect en dikwijls onzichtbaar hebben deze beschermingsmaatregelen veel voordelen met zich meegebracht voor zowel gebruikers als producenten. Maar het tempo van de veranderingen in de mediasector – bijvoorbeeld tussen televisie en drukwerk, of tussen nieuws en reclame – heeft de duidelijke verschillen waarop deze maatregelen oorspronkelijk gebaseerd waren doen vervagen.
Het beschermen van de democratische idealen in deze moeilijke omstandigheden is een cruciale en historische taak. Dat is de reden dat Reporters Without Borders (RSF) samen met Nobelprijswinnaars, technologiespecialisten, journalisten en mensenrechtenactivisten de Information and Democracy Commission heeft opgericht. Als mede-voorzitters van dit onafhankelijke initiatief is het ons doel de mondiale aandacht te verschuiven naar de waarde van “een vrije en pluralistische publieke ruimte,” en om oplossingen te bieden die journalisten de gelegenheid geven zonder angst voor represailles te werken en het publiek in staat stellen met gemak accurate informatie te vinden.
De komende weken zullen we een International Declaration on Information and Democracy (Internationale Verklaring over Informatie en Democratie) opstellen, en in samenwerking met de leiders van diverse democratische landen werken aan het veiligstellen van de steun van regeringen over de hele wereld. Onze inspanningen zullen halverwege een versnelling ondergaan als de wereldleiders in Parijs bijeenkomen ter gelegenheid van de honderdste verjaardag van Wapenstilstandsdag en om deel te nemen aan het Peace Forum en het Internet Governance Forum.
De democratie, met haar wortels in de Verlichtingsidealen van de vrijheid en de rede, moet worden verdedigd. Democratische overheden en burgers mogen geen slachtoffer worden van fake news, “trollen,” en de grillen van despoten. De International Declaration on Information and Democracy is bedoeld om het vermogen van open samenlevingen te versterken om zich tegen autoritaire krachten te weren.
We hebben allemaal het geluk te leven in een periode van buitengewone technologische mogelijkheden. En toch hebben we ook de verantwoordelijkheid om ervoor te zorgen dat nieuwe manieren om informatie te delen niet veranderen in instrumenten van onderdrukking. Zoals de mission statement van onze commissie het kort en bondig samenvat: “De overleving van de democratie staat op het spel, omdat de democratie niet kan overleven zonder een geïnformeerd en dynamisch publiek debat.”
To have unlimited access to our content including in-depth commentaries, book reviews, exclusive interviews, PS OnPoint and PS The Big Picture, please subscribe
US President Donald Trump’s import tariffs have triggered a wave of retaliatory measures, setting off a trade war with key partners and raising fears of a global downturn. But while Trump’s protectionism and erratic policy shifts could have far-reaching implications, the greatest victim is likely to be the United States itself.
warns that the new administration’s protectionism resembles the strategy many developing countries once tried.
It took a pandemic and the threat of war to get Germany to dispense with the two taboos – against debt and monetary financing of budgets – that have strangled its governments for decades. Now, it must join the rest of Europe in offering a positive vision of self-sufficiency and an “anti-fascist economic policy.”
welcomes the apparent departure from two policy taboos that have strangled the country's investment.
PARIJS – Op 10 december 1948 nam de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens aan, waardoor het inzicht werd gevestigd dat “de wil van het volk” – de democratie – de basis zou moeten vormen van iedere regering. Maar zeventig jaar later verkeren de democratieën van de wereld in gevaar. Na een verviervoudiging van het aantal democratieën tussen het einde van de Tweede Wereldoorlog en het jaar 2000 bevinden we ons nu in een periode van voortdurende politieke achteruitgang. Samenlevingen die ooit een open structuur hadden bewegen zich in de richting van de dictatuur, en in veel landen worden de despotische tendensen steeds sterker.
Deze trends kunnen nog worden gekeerd, maar uitsluitend als we het eens worden over de oorzaken van de democratische neergang en onze oplossingen dienovereenkomstig vormgeven.
Dat is makkelijker gezegd dan gedaan. In haar uit 1967 stammende essay “Truth and Politics” merkte filosofe Hannah Arendt op dat “vrijheid van meningsuiting een farce is tenzij feitelijke informatie gegarandeerd is en de feiten zelf niet worden betwist.” Helaas is de farce waar Arendt het over had realiteit geworden.
Iedere democratie die betekenisvol wil zijn zal er voor moeten zorgen dat haar burgers toegang hebben tot betrouwbare informatie die is geproduceerd in een vrije en pluralistische omgeving. Maar deze fundamentele voorwaarde wordt nu als nooit tevoren op de proef gesteld. Over de hele wereld kopen oligarchen mediakanalen op om hun belangen te bevorderen en hun invloed te vergroten, terwijl journalisten die verslag doen over zaken als discriminatie en corruptie te maken krijgen met intimidatie, geweld en moord. Hoe kunnen we de vrijheid van meningsuiting onder zulke omstandigheden nog garanderen?
Informatie- en communicatietechnologieën werden verondersteld ons meer vrijheid en niet minder te zullen brengen. Het vroege internet democratiseerde het nieuws, en maakte een einde aan de dominantie van traditionele uitgevers en conglomeraten die op de hand van de regering waren. Maar de aanvankelijke beloften hebben plaatsgemaakt voor een “informatiejungle,” waarin roofzuchtige entiteiten met diepe zakken een achteloos publiek om de tuin leiden. Vandaag de dag voeren overheden informatieoorlogen, gebruiken politici de sociale media om leugens rond te bazuinen en distribueren lobbyisten voor het bedrijfsleven met uiterst gemak misleidende inhoud. Uit een onderzoek van het Massachusetts Institute of Technology is onlangs gebleken dat fake news zich online sneller verspreidt dan echt nieuws – en vaak zelfs aanzienlijk sneller.
Eenvoudig gezegd: de mondialisering van de informatie heeft de balans doen omslaan ten faveure van diegenen die valsheid zien als een controle-instrument. Dictators exporteren hun ideeën met gemak naar open samenlevingen, terwijl inhoud die is geproduceerd onder omstandigheden van vrijheid zich zelden in de tegenovergestelde richting begeeft. Dit probleem is nog groter geworden door de groei van multinationale technologiebedrijven, die de architectuur van de publieke ruimte zijn gaan dicteren.
Winter Sale: Save 40% on a new PS subscription
At a time of escalating global turmoil, there is an urgent need for incisive, informed analysis of the issues and questions driving the news – just what PS has always provided.
Subscribe to Digital or Digital Plus now to secure your discount.
Subscribe Now
In de geschiedenis van de democratie hebben zich mechanismen ontwikkeld ter verbetering van de nauwkeurigheid en de ethiek van de journalistiek. Hoewel imperfect en dikwijls onzichtbaar hebben deze beschermingsmaatregelen veel voordelen met zich meegebracht voor zowel gebruikers als producenten. Maar het tempo van de veranderingen in de mediasector – bijvoorbeeld tussen televisie en drukwerk, of tussen nieuws en reclame – heeft de duidelijke verschillen waarop deze maatregelen oorspronkelijk gebaseerd waren doen vervagen.
Het beschermen van de democratische idealen in deze moeilijke omstandigheden is een cruciale en historische taak. Dat is de reden dat Reporters Without Borders (RSF) samen met Nobelprijswinnaars, technologiespecialisten, journalisten en mensenrechtenactivisten de Information and Democracy Commission heeft opgericht. Als mede-voorzitters van dit onafhankelijke initiatief is het ons doel de mondiale aandacht te verschuiven naar de waarde van “een vrije en pluralistische publieke ruimte,” en om oplossingen te bieden die journalisten de gelegenheid geven zonder angst voor represailles te werken en het publiek in staat stellen met gemak accurate informatie te vinden.
De komende weken zullen we een International Declaration on Information and Democracy (Internationale Verklaring over Informatie en Democratie) opstellen, en in samenwerking met de leiders van diverse democratische landen werken aan het veiligstellen van de steun van regeringen over de hele wereld. Onze inspanningen zullen halverwege een versnelling ondergaan als de wereldleiders in Parijs bijeenkomen ter gelegenheid van de honderdste verjaardag van Wapenstilstandsdag en om deel te nemen aan het Peace Forum en het Internet Governance Forum.
De democratie, met haar wortels in de Verlichtingsidealen van de vrijheid en de rede, moet worden verdedigd. Democratische overheden en burgers mogen geen slachtoffer worden van fake news, “trollen,” en de grillen van despoten. De International Declaration on Information and Democracy is bedoeld om het vermogen van open samenlevingen te versterken om zich tegen autoritaire krachten te weren.
We hebben allemaal het geluk te leven in een periode van buitengewone technologische mogelijkheden. En toch hebben we ook de verantwoordelijkheid om ervoor te zorgen dat nieuwe manieren om informatie te delen niet veranderen in instrumenten van onderdrukking. Zoals de mission statement van onze commissie het kort en bondig samenvat: “De overleving van de democratie staat op het spel, omdat de democratie niet kan overleven zonder een geïnformeerd en dynamisch publiek debat.”
Vertaling: Menno Grootveld