WASZYNGTON, DC/BOGOTÁ – Nauka mówi jasno, że aby uniknąć najbardziej szkodliwych skutków zmiany klimatu świat musi osiągnąć zerową emisję gazów cieplarnianych netto do połowy stulecia. Oznacza to zmniejszenie emisji gazów cieplarnianych spowodowanych przez człowieka do najniższych możliwych poziomów oraz równoważenie wszelkich pozostałych emisji poprzez trwałe usuwanie takiej samej ilości gazów cieplarnianych z atmosfery. Następnie świat musi zapewnić, aby usuwanie gazów cieplarnianych przekraczało emisje.
Osiągnięcie zerowego netto będzie wymagało fundamentalnej transformacji globalnych systemów energetycznych i przemysłowych, transportu i infrastruktury, a także rolnictwa, leśnictwa i użytkowania gruntów. Kolejne 10-15 lat jest krytyczne. Chociaż świat ma wiele ambitnych długoterminowych celów klimatycznych, brakuje mu strategii, aby wprowadzić właściwe polisy i inwestycje.
Ponadto skuteczna i zrównoważona redukcja emisji powinna również przyczynić się do większego rozwoju gospodarczego, w tym poprzez ochronę pracowników, społeczności lokalnych i praw człowieka. Świat nie powinien osiągnąć zerowego netto kosztem słabszych grup, ale raczej w sposób zapewniający im sprawiedliwą transformację.
Dobrą wiadomością jest to, że wiele krajów, liderów biznesu oraz inwestorów podejmuje działania. Do czerwca tego roku 31 krajów i Unia Europejska formalniezobowiązałysię do osiągnięcia celów zerowych netto, a ponad 100 również to rozważa. Prawie 1500 dużych korporacji wyznaczyło naukowecelewzakresieemisji. A 160 banków, zarządzających aktywami i właścicieli aktywów – z łączną wartością ponad 70 bilionów dolarów – zobowiązałosię do osiągnięcia zerowej emisji netto do 2050 roku.
Wyzwaniem jest teraz wypełnienie zobowiązań zerowych netto z konkretnymi ścieżkami i weryfikowalnymi celami pośrednimi. Skuteczna strategia, taka jak ta zalecana przez Grupę Zadaniową Koalicji Liderów ds. Cen Węglowych Banku Światowego ds. Net Zero – reprezentująca rządy krajowe, sektor prywatny i społeczeństwo obywatelskie, a której współprzewodniczymy – musi obejmować solidne zabezpieczenia w celu zapewnienia rozliczalności i transparentności.
Grupa zadaniowa podkreśla, w jaki sposób ustalanie cen emisji dwutlenku węgla może pomóc w zapewnieniu wysiłkom sektora publicznego i prywatnego poziomu ambicji niezbędnego do osiągnięcia zera netto. Chociaż ceny emisji dwutlenku węgla – w tym poprzez systemy handlu uprawnieniami do emisji (ETS), podatki węglowe i międzynarodowe rynki emisji dwutlenku węgla – mogą być potężnym narzędziem w promowaniu zielonej transformacji.
Nasz panel zidentyfikował kilka czynników, które mogą promować skuteczne wysiłki na rzecz osiągnięcia celów zerowych netto. Pierwszym z nich jest planowanie i transparentność. Potrzebne są jasno określone cele krótko- i średnioterminowe (5-15 lat), aby zidentyfikować i nadać priorytet konkretnym wymaganym przekształceniom sektorowym i technologicznym oraz stymulować natychmiastowe działania i inwestycje. Rządy i sektor prywatny powinny również przyjąć odrębne cele w zakresie redukcji i usuwania emisji. Wzmocniłoby to odpowiedzialność poprzez umożliwienie oceny każdego komponentu, podczas gdy mieszana miara postępu mogłaby ukryć niewystarczające wysiłki na rzecz redukcji emisji.
Drugim czynnikiem jest odpowiednie umieszczenie cen emisji dwutlenku węgla w szerszym zestawie narzędzi do zielonego rozwoju. Nawet jeśli przyjęcie wyraźnych cen emisji jest trudne, rządy i firmy powinny promować wewnętrzne lub ukryte ceny emisji podczas oceny decyzji inwestycyjnych. To narzędzie ma kluczowe znaczenie dla wspierania właściwych wyborów inwestycyjnych i infrastrukturalnych podczas wdrażania ogólnych i sektorowych strategii zerowych netto.
Jednak same ceny emisji dwutlenku węgla nie załatwią sprawy i potrzebne są uzupełniające polisy, aby zmniejszyć emisje w niektórych sektorach. Normy wydajności – dotyczące na przykład energii w budynkach lub paliwa w pojazdach – mogą być bardziej skuteczne w obniżaniu emisji w branżach, które nie reagują na sygnały cen węgla lub w których monitorowanie i kontrolowanie źródeł emisji jest trudne. Krótkoterminowe dotacje rządowe lub inwestycje w badania i rozwój mogą być odpowiednie do wspierania transformacji technologicznej w sektorach, w których opcje redukcji emisji nie są dostępne lub są wyjątkowo drogie.
Rządy mogą również stosować podejście uzupełniające w celu zmniejszenia negatywnych skutków ustalania cen emisji dwutlenku węgla na poszczególne grupy oraz w celu sprawiedliwej dystrybucji inwestycji i korzyści związanych z klimatem. Dochody z podatków od emisji dwutlenku węgla lub aukcji uprawnień do emisji mogą finansować inwestycje klimatyczne we wrażliwych społecznościach, szkolenia zawodowe lub transfery pieniężne w celu zrównoważenia wzrostu cen energii, produktów i usług.
Po trzecie, ceny emisji dwutlenku węgla będą musiały być ustalane na znacznie wyższym poziomie niż obecnie, aby doprowadzić do redukcji i usuwania wymaganego do osiągnięcia zerowego netto. Dotyczy to stosowania wewnętrznych cen emisji dwutlenku węgla do podejmowania decyzji, a także cen emisji dwutlenku węgla w ramach podatku lub ETS w krajach, które korzystają z tych systemów.
Po czwarte, w świecie, w którym wszystkie kraje dążą do osiągnięcia zerowego netto, międzynarodowe rynki kredytów węglowych mogą odegrać kluczową rolę w zwiększaniu ambicji zarówno kupujących, jak i sprzedających. Jednak rządy i przedsiębiorstwa powinny agresywnie ograniczać własne emisje zanim zainwestują w redukcję i usuwanie w innych miejscach. Wszelkie inwestycje w kredyty węglowe powinny uzupełniać – a nie zastępować – ich wysiłki na rzecz redukcji emisji.
Międzynarodowe rynki kredytowe mogą również wspierać inwestycje w transformacyjne technologie redukcji i usuwania emisji w krajach rozwijających się. Inwestycje w kredyty powinny pomóc chronić lokalne środowiska i uzyskać poparcie społeczności dotkniętych i wrażliwych na zagrożenia.
Zaczynają pojawiać się nowe modele dla międzynarodowych rynków emisji, które uwzględniają te szersze cele. Jednym z takich przykładów jest koalicja LEAF (ang. LoweringEmissionsbyAcceleratingForestfinance). Koalicja ta – wspierana przez wiele rządów i firm – zapewnia konwencjonalnym rynkom emisji dwutlenku węgla dodatkowe bariery ochronne po stronie popytu i podaży, także w celu ochrony lokalnych społeczności.
Rygorystyczne pomiary, raportowanie i śledzenie redukcji oraz usuwania emisji mają kluczowe znaczenie dla zapewnienia zarówno odpowiedzialności za zobowiązania, jak i rzeczywistych korzyści dla atmosfery. Zasady zaliczania redukcji i usuwania finansowane za pośrednictwem międzynarodowych rynków emisji na poczet zobowiązań netto dla kupujących muszą zapobiegać podwójnemu liczeniu. Te same emisje nie mogą wliczać się do zobowiązań zerowych netto zarówno kupujących, jak i sprzedających.
Ożywienie po pandemii stanowi rzadką okazję do przyspieszenia działań na rzecz klimatu. Świat może odbudować się w sposób, który nie tylko szybko przekształci i zdekarbonizuje globalną gospodarkę, ale także będzie promował dobrobyt, odporność i znacznie większą sprawiedliwość.
Z angielskiego przetłumaczyła Marz McNamer
WASZYNGTON, DC/BOGOTÁ – Nauka mówi jasno, że aby uniknąć najbardziej szkodliwych skutków zmiany klimatu świat musi osiągnąć zerową emisję gazów cieplarnianych netto do połowy stulecia. Oznacza to zmniejszenie emisji gazów cieplarnianych spowodowanych przez człowieka do najniższych możliwych poziomów oraz równoważenie wszelkich pozostałych emisji poprzez trwałe usuwanie takiej samej ilości gazów cieplarnianych z atmosfery. Następnie świat musi zapewnić, aby usuwanie gazów cieplarnianych przekraczało emisje.
Osiągnięcie zerowego netto będzie wymagało fundamentalnej transformacji globalnych systemów energetycznych i przemysłowych, transportu i infrastruktury, a także rolnictwa, leśnictwa i użytkowania gruntów. Kolejne 10-15 lat jest krytyczne. Chociaż świat ma wiele ambitnych długoterminowych celów klimatycznych, brakuje mu strategii, aby wprowadzić właściwe polisy i inwestycje.
Ponadto skuteczna i zrównoważona redukcja emisji powinna również przyczynić się do większego rozwoju gospodarczego, w tym poprzez ochronę pracowników, społeczności lokalnych i praw człowieka. Świat nie powinien osiągnąć zerowego netto kosztem słabszych grup, ale raczej w sposób zapewniający im sprawiedliwą transformację.
Dobrą wiadomością jest to, że wiele krajów, liderów biznesu oraz inwestorów podejmuje działania. Do czerwca tego roku 31 krajów i Unia Europejska formalniezobowiązałysię do osiągnięcia celów zerowych netto, a ponad 100 również to rozważa. Prawie 1500 dużych korporacji wyznaczyło naukowecelewzakresieemisji. A 160 banków, zarządzających aktywami i właścicieli aktywów – z łączną wartością ponad 70 bilionów dolarów – zobowiązałosię do osiągnięcia zerowej emisji netto do 2050 roku.
Wyzwaniem jest teraz wypełnienie zobowiązań zerowych netto z konkretnymi ścieżkami i weryfikowalnymi celami pośrednimi. Skuteczna strategia, taka jak ta zalecana przez Grupę Zadaniową Koalicji Liderów ds. Cen Węglowych Banku Światowego ds. Net Zero – reprezentująca rządy krajowe, sektor prywatny i społeczeństwo obywatelskie, a której współprzewodniczymy – musi obejmować solidne zabezpieczenia w celu zapewnienia rozliczalności i transparentności.
Grupa zadaniowa podkreśla, w jaki sposób ustalanie cen emisji dwutlenku węgla może pomóc w zapewnieniu wysiłkom sektora publicznego i prywatnego poziomu ambicji niezbędnego do osiągnięcia zera netto. Chociaż ceny emisji dwutlenku węgla – w tym poprzez systemy handlu uprawnieniami do emisji (ETS), podatki węglowe i międzynarodowe rynki emisji dwutlenku węgla – mogą być potężnym narzędziem w promowaniu zielonej transformacji.
BLACK FRIDAY SALE: Subscribe for as little as $34.99
Subscribe now to gain access to insights and analyses from the world’s leading thinkers – starting at just $34.99 for your first year.
Subscribe Now
Nasz panel zidentyfikował kilka czynników, które mogą promować skuteczne wysiłki na rzecz osiągnięcia celów zerowych netto. Pierwszym z nich jest planowanie i transparentność. Potrzebne są jasno określone cele krótko- i średnioterminowe (5-15 lat), aby zidentyfikować i nadać priorytet konkretnym wymaganym przekształceniom sektorowym i technologicznym oraz stymulować natychmiastowe działania i inwestycje. Rządy i sektor prywatny powinny również przyjąć odrębne cele w zakresie redukcji i usuwania emisji. Wzmocniłoby to odpowiedzialność poprzez umożliwienie oceny każdego komponentu, podczas gdy mieszana miara postępu mogłaby ukryć niewystarczające wysiłki na rzecz redukcji emisji.
Drugim czynnikiem jest odpowiednie umieszczenie cen emisji dwutlenku węgla w szerszym zestawie narzędzi do zielonego rozwoju. Nawet jeśli przyjęcie wyraźnych cen emisji jest trudne, rządy i firmy powinny promować wewnętrzne lub ukryte ceny emisji podczas oceny decyzji inwestycyjnych. To narzędzie ma kluczowe znaczenie dla wspierania właściwych wyborów inwestycyjnych i infrastrukturalnych podczas wdrażania ogólnych i sektorowych strategii zerowych netto.
Jednak same ceny emisji dwutlenku węgla nie załatwią sprawy i potrzebne są uzupełniające polisy, aby zmniejszyć emisje w niektórych sektorach. Normy wydajności – dotyczące na przykład energii w budynkach lub paliwa w pojazdach – mogą być bardziej skuteczne w obniżaniu emisji w branżach, które nie reagują na sygnały cen węgla lub w których monitorowanie i kontrolowanie źródeł emisji jest trudne. Krótkoterminowe dotacje rządowe lub inwestycje w badania i rozwój mogą być odpowiednie do wspierania transformacji technologicznej w sektorach, w których opcje redukcji emisji nie są dostępne lub są wyjątkowo drogie.
Rządy mogą również stosować podejście uzupełniające w celu zmniejszenia negatywnych skutków ustalania cen emisji dwutlenku węgla na poszczególne grupy oraz w celu sprawiedliwej dystrybucji inwestycji i korzyści związanych z klimatem. Dochody z podatków od emisji dwutlenku węgla lub aukcji uprawnień do emisji mogą finansować inwestycje klimatyczne we wrażliwych społecznościach, szkolenia zawodowe lub transfery pieniężne w celu zrównoważenia wzrostu cen energii, produktów i usług.
Po trzecie, ceny emisji dwutlenku węgla będą musiały być ustalane na znacznie wyższym poziomie niż obecnie, aby doprowadzić do redukcji i usuwania wymaganego do osiągnięcia zerowego netto. Dotyczy to stosowania wewnętrznych cen emisji dwutlenku węgla do podejmowania decyzji, a także cen emisji dwutlenku węgla w ramach podatku lub ETS w krajach, które korzystają z tych systemów.
Po czwarte, w świecie, w którym wszystkie kraje dążą do osiągnięcia zerowego netto, międzynarodowe rynki kredytów węglowych mogą odegrać kluczową rolę w zwiększaniu ambicji zarówno kupujących, jak i sprzedających. Jednak rządy i przedsiębiorstwa powinny agresywnie ograniczać własne emisje zanim zainwestują w redukcję i usuwanie w innych miejscach. Wszelkie inwestycje w kredyty węglowe powinny uzupełniać – a nie zastępować – ich wysiłki na rzecz redukcji emisji.
Międzynarodowe rynki kredytowe mogą również wspierać inwestycje w transformacyjne technologie redukcji i usuwania emisji w krajach rozwijających się. Inwestycje w kredyty powinny pomóc chronić lokalne środowiska i uzyskać poparcie społeczności dotkniętych i wrażliwych na zagrożenia.
Zaczynają pojawiać się nowe modele dla międzynarodowych rynków emisji, które uwzględniają te szersze cele. Jednym z takich przykładów jest koalicja LEAF (ang. LoweringEmissionsbyAcceleratingForestfinance). Koalicja ta – wspierana przez wiele rządów i firm – zapewnia konwencjonalnym rynkom emisji dwutlenku węgla dodatkowe bariery ochronne po stronie popytu i podaży, także w celu ochrony lokalnych społeczności.
Rygorystyczne pomiary, raportowanie i śledzenie redukcji oraz usuwania emisji mają kluczowe znaczenie dla zapewnienia zarówno odpowiedzialności za zobowiązania, jak i rzeczywistych korzyści dla atmosfery. Zasady zaliczania redukcji i usuwania finansowane za pośrednictwem międzynarodowych rynków emisji na poczet zobowiązań netto dla kupujących muszą zapobiegać podwójnemu liczeniu. Te same emisje nie mogą wliczać się do zobowiązań zerowych netto zarówno kupujących, jak i sprzedających.
Ożywienie po pandemii stanowi rzadką okazję do przyspieszenia działań na rzecz klimatu. Świat może odbudować się w sposób, który nie tylko szybko przekształci i zdekarbonizuje globalną gospodarkę, ale także będzie promował dobrobyt, odporność i znacznie większą sprawiedliwość.
Z angielskiego przetłumaczyła Marz McNamer