WASZYNGTON, DC – Rosyjska wojna na Ukrainie to katastrofa humanitarna, która narusza postanowienia Karty Narodów Zjednoczonych i międzynarodowego prawa humanitarnego oraz zaostrza kryzysy społeczno-ekonomiczne i środowiskowe na całym świecie. Jest to również najnowszy przejaw globalnego systemu, który nie przyczynia się do poprawy warunków życia człowieka. Nasze niedoskonałe reakcje na zmiany klimatyczne, utratę bioróżnorodności, pandemię COVID-19, rosnące koszty żywności i energii oraz wojny ujawniają, że systemy międzynarodowe wymagają gruntownej przebudowy.
Model ekonomiczny oparty na dążeniu do niekończącej się produkcji i konsumpcji doprowadził do załamania klimatu i ekosystemu. Najnowsze raporty Międzyrządowego Zespołu ds. Zmian Klimatu podkreślają powagę kryzysu klimatycznego i zmniejszające się możliwości rozwoju bardziej odpornego na zmiany klimatu.
Rządy muszą wywiązać się z obietnic dotyczących dostosowania wsparcia publicznego dla inwestycji w czystą energię i jej wdrażania oraz stopniowego wycofywania dotacji dla paliw kopalnych. Wojna na Ukrainie zwiększa jednak presję na władze fiskalne, aby utrzymać, a nawet zwiększyć wsparcie dla paliw kopalnych i intensywnego, protekcjonistycznego rolnictwa. Politycy muszą uznać, że obecny kryzys jest okazją do inwestowania w szybsze przejście na czystą energię i odporne rolnictwo - a wszystko to przyczyni się do tworzenia zielonych miejsc pracy.
Finansowanie działań związanych z klimatem powinno koncentrować się na tych, którzy są najbardziej dotknięci zmianami klimatycznymi i mają najmniejszą możliwość przeciwdziałania. Rosnące ceny żywności i energii już przed wojną powodowały trudności w biedniejszych krajach. A obecnie jeszcze wyższe ceny grożą kryzysem bezpieczeństwa żywnościowego, z którym Światowy Program Żywnościowy może mieć trudności, biorąc pod uwagę, że w przeszłości ponad połowa pszenicy była dostarczana z Ukrainy.
Pokój jest niezbędny, aby zapewnić rozwój wszystkich społeczeństw oraz przyrody. Jednak pokój i długotrwały dobrobyt zależą od naszej zdolności do stworzenia sprawiedliwej i pozytywnej dla przyrody gospodarki światowej. W tym tygodniu oraz w nadchodzących miesiącach rządy i organizacje wielostronne, jak Bank Światowy i Międzynarodowy Fundusz Walutowy, będą miały okazję położyć fundamenty pod realizację tej wizji.
Proponowany przez MFW fundusz powierniczy na rzecz odporności i zrównoważonego rozwoju może przyczynić się do tego, że przyznane ostatnio 650 miliardów dolarów w specjalnych prawach (aktywa rezerwowe Funduszu) skieruje bardziej opłacalne, elastyczne finansowanie do krajów najbardziej narażonych. Jednocześnie zwiększone finansowanie rozwoju może pomóc w zwiększeniu skali ekologicznego uprzemysłowienia i zatrudnienia, wspierając jednocześnie te kraje, które odchodzą od przemysłu emitującego duże ilości dwutlenku węgla.
Ze swojej strony Bank Światowy musi wykorzystać swoją dźwignię finansową do sfinansowania szybszego i bardziej sprawiedliwego przejścia na czystą energię. Powinien wspierać kraje dotknięte pandemią, fizycznymi skutkami zmian klimatycznych oraz wstrząsami gospodarczymi wywołanymi wojną poprzez większe zaangażowanie w finansowanie adaptacji, ułatwianie udzielania kredytów na preferencyjnych warunkach oraz stosowanie narzędzi ograniczających ryzyko, aby pomóc w uzyskaniu większego finansowania ze źródeł prywatnych.
Oprócz wspierania sprawiedliwej transformacji, przekształcanie światowego systemu gospodarczego i finansowego oznacza zmianę "zasad gry." Zasoby naturalne i usługi przyrodnicze muszą być odpowiednio wycenione, a efekty zewnętrzne odpowiednio ujawnione, wycenione i włączone do rynków finansowych.
Musimy również zmienić sposób mierzenia postępu, ponieważ PKB nie spełnia już swojej roli. Zamiast pomagać nam w rozwiązywaniu naszych największych problemów, przyczynia się do ich powstawania, zachęcając do nadmiernej konsumpcji. Zastąpienie PKB nowym miernikiem, który zmierzyłby dobrobyt i zamożność na przestrzeni pokoleń, zachęciłoby do inwestowania w kapitał naturalny i społeczny, a także do przejścia na globalną gospodarkę przyjazną naturze, która szanuje ograniczenia biosfery i działa w ich granicach. Miały temu służyć Cele Zrównoważonego Rozwoju ONZ-tu, ale do tej pory nie udało nam się połączyć tych zobowiązań z działaniami.
Wypracowanie konsensusu w sprawie nowych zasad będzie wymagało powołania nowej globalnej komisji ds. gospodarki i przyrody - nowego Bretton Woods, w którym wezmą udział przedstawiciele rządów, biznesu, finansów, środowisk akademickich i społeczeństwa obywatelskiego. Musimy uznać, że nasze gospodarki są zależne od przyrody i w niej osadzone. Musimy też uaktualnić struktury zarządzania w MFW i Banku Światowym, aby uznać siłę gospodarczą rynków wschodzących, dając większy głos (i więcej głosów) krajom niedostatecznie reprezentowanym.
Aby przekonać przedsiębiorstwa i inwestorów do przesunięcia kapitału w kierunku działań niskoemisyjnych, sprzyjających włączeniu społecznemu i pozytywnych dla przyrody, rządy muszą włączyć systemy naturalne i społeczne do procesu podejmowania decyzji. Jest to jedyny sposób na dostosowanie polityki fiskalnej i innych polityk gospodarczych do międzynarodowych celów w zakresie klimatu, przyrody oraz rozwoju. Proces ten powinien obejmować publikowanie w rocznych sprawozdaniach budżetowych informacji o zasobach kapitału naturalnego i związanym z nim ryzyku, zobowiązaniach i wymaganiach inwestycyjnych. Sprawozdawczość korporacyjna dotycząca ryzyka związanego z klimatem i przyrodą (oparta na zaleceniach Grupy Zadaniowej ds. Ujawniania Informacji Finansowych Związanych z Klimatem oraz, docelowo, Grupy Zadaniowej ds. Ujawniania Informacji Finansowych Związanych z Przyrodą) musi zostać ustandaryzowana i stać się obowiązkowa dla przedsiębiorstw i instytucji finansowych.
Należy zwiększyć inwestycje w działania o zerowym bilansie netto, korzystne dla przyrody, a także wyeliminować szkodliwe dla środowiska dotacje. Odwrócenie strat dla przyrody będzie kosztować 700 miliardów dolarów rocznie, ale to tylko ułamek kosztów subsydiów na paliwa kopalne, wynoszących 5,9 biliona dolarów. W walce ze zmianami klimatu i utratą bioróżnorodności należy zastosować ten sam rodzaj odważnej interwencji gospodarczej, który został wykorzystany do opanowania pandemii. Ponieważ wiele krajów zwiększa ilość zaciąganych kredytów w celu przezwyciężenia pandemii, nadszedł czas, aby rozszerzyć globalną sieć bezpieczeństwa finansowego, rozwijać rynki ekologicznych obligacji państwowych oraz promować nowe instrumenty finansowe, takie jak obligacje o wysokiej jakości przyrodniczej.
Zmniejszając koszty kapitału dla tych, którzy inwestują w odporność, możemy również napędzać szersze reformy gospodarcze, aby przyspieszyć postęp w kierunku bardziej ekologicznego i sprzyjającego włączeniu społecznemu dobrobytu. W sytuacji, gdy ponad 44 biliony dolarów wartości ekonomicznej jest zagrożone utratą przyrody, a przejście na zerową emisję netto wymaga inwestycji w rozwiązania oparte na przyrodzie, zainicjowanie reform na rzecz bardziej sprawiedliwego i ekologicznego świata musi być najważniejszym priorytetem.
Ministrowie finansów i prezesi banków centralnych na wiosennych spotkaniach MFW i Banku Światowego muszą zająć się najpilniejszymi problemami związanymi z żywnością i energią, ale muszą też utorować drogę dla długoterminowych reform. W ten sposób światowi przywódcy, którzy w czerwcu tego roku spotkają się w Sztokholmie na konferencji Stockholm+50 oraz w Kunming na konferencji COP15 poświęconej różnorodności biologicznej, będą mieli solidne podstawy do rozpoczęcia budowy sprawiedliwej, zerowej netto i pozytywnej dla przyrody gospodarki światowej jakiej potrzebujemy.
Z angielskiego przetłumaczyła Marz McNamer
WASZYNGTON, DC – Rosyjska wojna na Ukrainie to katastrofa humanitarna, która narusza postanowienia Karty Narodów Zjednoczonych i międzynarodowego prawa humanitarnego oraz zaostrza kryzysy społeczno-ekonomiczne i środowiskowe na całym świecie. Jest to również najnowszy przejaw globalnego systemu, który nie przyczynia się do poprawy warunków życia człowieka. Nasze niedoskonałe reakcje na zmiany klimatyczne, utratę bioróżnorodności, pandemię COVID-19, rosnące koszty żywności i energii oraz wojny ujawniają, że systemy międzynarodowe wymagają gruntownej przebudowy.
Model ekonomiczny oparty na dążeniu do niekończącej się produkcji i konsumpcji doprowadził do załamania klimatu i ekosystemu. Najnowsze raporty Międzyrządowego Zespołu ds. Zmian Klimatu podkreślają powagę kryzysu klimatycznego i zmniejszające się możliwości rozwoju bardziej odpornego na zmiany klimatu.
Rządy muszą wywiązać się z obietnic dotyczących dostosowania wsparcia publicznego dla inwestycji w czystą energię i jej wdrażania oraz stopniowego wycofywania dotacji dla paliw kopalnych. Wojna na Ukrainie zwiększa jednak presję na władze fiskalne, aby utrzymać, a nawet zwiększyć wsparcie dla paliw kopalnych i intensywnego, protekcjonistycznego rolnictwa. Politycy muszą uznać, że obecny kryzys jest okazją do inwestowania w szybsze przejście na czystą energię i odporne rolnictwo - a wszystko to przyczyni się do tworzenia zielonych miejsc pracy.
Finansowanie działań związanych z klimatem powinno koncentrować się na tych, którzy są najbardziej dotknięci zmianami klimatycznymi i mają najmniejszą możliwość przeciwdziałania. Rosnące ceny żywności i energii już przed wojną powodowały trudności w biedniejszych krajach. A obecnie jeszcze wyższe ceny grożą kryzysem bezpieczeństwa żywnościowego, z którym Światowy Program Żywnościowy może mieć trudności, biorąc pod uwagę, że w przeszłości ponad połowa pszenicy była dostarczana z Ukrainy.
Pokój jest niezbędny, aby zapewnić rozwój wszystkich społeczeństw oraz przyrody. Jednak pokój i długotrwały dobrobyt zależą od naszej zdolności do stworzenia sprawiedliwej i pozytywnej dla przyrody gospodarki światowej. W tym tygodniu oraz w nadchodzących miesiącach rządy i organizacje wielostronne, jak Bank Światowy i Międzynarodowy Fundusz Walutowy, będą miały okazję położyć fundamenty pod realizację tej wizji.
Proponowany przez MFW fundusz powierniczy na rzecz odporności i zrównoważonego rozwoju może przyczynić się do tego, że przyznane ostatnio 650 miliardów dolarów w specjalnych prawach (aktywa rezerwowe Funduszu) skieruje bardziej opłacalne, elastyczne finansowanie do krajów najbardziej narażonych. Jednocześnie zwiększone finansowanie rozwoju może pomóc w zwiększeniu skali ekologicznego uprzemysłowienia i zatrudnienia, wspierając jednocześnie te kraje, które odchodzą od przemysłu emitującego duże ilości dwutlenku węgla.
SPRING SALE: Save 40% on all new Digital or Digital Plus subscriptions
Subscribe now to gain greater access to Project Syndicate – including every commentary and our entire On Point suite of subscriber-exclusive content – starting at just $49.99.
Subscribe Now
Ze swojej strony Bank Światowy musi wykorzystać swoją dźwignię finansową do sfinansowania szybszego i bardziej sprawiedliwego przejścia na czystą energię. Powinien wspierać kraje dotknięte pandemią, fizycznymi skutkami zmian klimatycznych oraz wstrząsami gospodarczymi wywołanymi wojną poprzez większe zaangażowanie w finansowanie adaptacji, ułatwianie udzielania kredytów na preferencyjnych warunkach oraz stosowanie narzędzi ograniczających ryzyko, aby pomóc w uzyskaniu większego finansowania ze źródeł prywatnych.
Oprócz wspierania sprawiedliwej transformacji, przekształcanie światowego systemu gospodarczego i finansowego oznacza zmianę "zasad gry." Zasoby naturalne i usługi przyrodnicze muszą być odpowiednio wycenione, a efekty zewnętrzne odpowiednio ujawnione, wycenione i włączone do rynków finansowych.
Musimy również zmienić sposób mierzenia postępu, ponieważ PKB nie spełnia już swojej roli. Zamiast pomagać nam w rozwiązywaniu naszych największych problemów, przyczynia się do ich powstawania, zachęcając do nadmiernej konsumpcji. Zastąpienie PKB nowym miernikiem, który zmierzyłby dobrobyt i zamożność na przestrzeni pokoleń, zachęciłoby do inwestowania w kapitał naturalny i społeczny, a także do przejścia na globalną gospodarkę przyjazną naturze, która szanuje ograniczenia biosfery i działa w ich granicach. Miały temu służyć Cele Zrównoważonego Rozwoju ONZ-tu, ale do tej pory nie udało nam się połączyć tych zobowiązań z działaniami.
Wypracowanie konsensusu w sprawie nowych zasad będzie wymagało powołania nowej globalnej komisji ds. gospodarki i przyrody - nowego Bretton Woods, w którym wezmą udział przedstawiciele rządów, biznesu, finansów, środowisk akademickich i społeczeństwa obywatelskiego. Musimy uznać, że nasze gospodarki są zależne od przyrody i w niej osadzone. Musimy też uaktualnić struktury zarządzania w MFW i Banku Światowym, aby uznać siłę gospodarczą rynków wschodzących, dając większy głos (i więcej głosów) krajom niedostatecznie reprezentowanym.
Aby przekonać przedsiębiorstwa i inwestorów do przesunięcia kapitału w kierunku działań niskoemisyjnych, sprzyjających włączeniu społecznemu i pozytywnych dla przyrody, rządy muszą włączyć systemy naturalne i społeczne do procesu podejmowania decyzji. Jest to jedyny sposób na dostosowanie polityki fiskalnej i innych polityk gospodarczych do międzynarodowych celów w zakresie klimatu, przyrody oraz rozwoju. Proces ten powinien obejmować publikowanie w rocznych sprawozdaniach budżetowych informacji o zasobach kapitału naturalnego i związanym z nim ryzyku, zobowiązaniach i wymaganiach inwestycyjnych. Sprawozdawczość korporacyjna dotycząca ryzyka związanego z klimatem i przyrodą (oparta na zaleceniach Grupy Zadaniowej ds. Ujawniania Informacji Finansowych Związanych z Klimatem oraz, docelowo, Grupy Zadaniowej ds. Ujawniania Informacji Finansowych Związanych z Przyrodą) musi zostać ustandaryzowana i stać się obowiązkowa dla przedsiębiorstw i instytucji finansowych.
Należy zwiększyć inwestycje w działania o zerowym bilansie netto, korzystne dla przyrody, a także wyeliminować szkodliwe dla środowiska dotacje. Odwrócenie strat dla przyrody będzie kosztować 700 miliardów dolarów rocznie, ale to tylko ułamek kosztów subsydiów na paliwa kopalne, wynoszących 5,9 biliona dolarów. W walce ze zmianami klimatu i utratą bioróżnorodności należy zastosować ten sam rodzaj odważnej interwencji gospodarczej, który został wykorzystany do opanowania pandemii. Ponieważ wiele krajów zwiększa ilość zaciąganych kredytów w celu przezwyciężenia pandemii, nadszedł czas, aby rozszerzyć globalną sieć bezpieczeństwa finansowego, rozwijać rynki ekologicznych obligacji państwowych oraz promować nowe instrumenty finansowe, takie jak obligacje o wysokiej jakości przyrodniczej.
Zmniejszając koszty kapitału dla tych, którzy inwestują w odporność, możemy również napędzać szersze reformy gospodarcze, aby przyspieszyć postęp w kierunku bardziej ekologicznego i sprzyjającego włączeniu społecznemu dobrobytu. W sytuacji, gdy ponad 44 biliony dolarów wartości ekonomicznej jest zagrożone utratą przyrody, a przejście na zerową emisję netto wymaga inwestycji w rozwiązania oparte na przyrodzie, zainicjowanie reform na rzecz bardziej sprawiedliwego i ekologicznego świata musi być najważniejszym priorytetem.
Ministrowie finansów i prezesi banków centralnych na wiosennych spotkaniach MFW i Banku Światowego muszą zająć się najpilniejszymi problemami związanymi z żywnością i energią, ale muszą też utorować drogę dla długoterminowych reform. W ten sposób światowi przywódcy, którzy w czerwcu tego roku spotkają się w Sztokholmie na konferencji Stockholm+50 oraz w Kunming na konferencji COP15 poświęconej różnorodności biologicznej, będą mieli solidne podstawy do rozpoczęcia budowy sprawiedliwej, zerowej netto i pozytywnej dla przyrody gospodarki światowej jakiej potrzebujemy.
Z angielskiego przetłumaczyła Marz McNamer