LONDEN – De nieuwe minister van Financiën van Groot-Brittannië, Rishi Sunak, heeft gedaan wat premier Boris Johnson wilde dat hij deed na het gedwongen ontslag van de voorganger van Sunak, Sajid Javid, in februari. In zijn begroting van 11 maart heeft Sunak de geldkraan wijd open gezet door een stimuleringspakket ter waarde van £200 mrd over een periode van vijf jaar bekend te maken.
“Het was een begroting waar […] J.M. Keynes zijn goedkeuring aan zou hebben gehecht,” schreef politiek commentator Matthew Parris in The Times. En er was zelfs nog méér lof voor de bekendmaking van Sunak op 17 maart van nog eens £350 mrd aan steun voor het Britse bedrijfsleven als gevolg van de coronavirus-pandemie. Het lijkt erop dat het Britse begrotingsbeleid na jaren van bezuinigingen eindelijk zijn juiste rol heeft teruggekregen.
Maar ik ben sceptisch over deze jongste “terugkeer van Keynes”-verhalen. Dit komt deels doordat er geen sprake is van een principiële afwijzing van het eerdere bezuinigingsbeleid, en deels doordat de meeste nieuwe bekeerlingen het Keynesianisme eenvoudigweg gelijkstellen met het laten oplopen van begrotingstekorten. In feite kan de Keynesiaanse rekenkunde echter ook op overschotten toegepast worden.
LONDEN – De nieuwe minister van Financiën van Groot-Brittannië, Rishi Sunak, heeft gedaan wat premier Boris Johnson wilde dat hij deed na het gedwongen ontslag van de voorganger van Sunak, Sajid Javid, in februari. In zijn begroting van 11 maart heeft Sunak de geldkraan wijd open gezet door een stimuleringspakket ter waarde van £200 mrd over een periode van vijf jaar bekend te maken.
“Het was een begroting waar […] J.M. Keynes zijn goedkeuring aan zou hebben gehecht,” schreef politiek commentator Matthew Parris in The Times. En er was zelfs nog méér lof voor de bekendmaking van Sunak op 17 maart van nog eens £350 mrd aan steun voor het Britse bedrijfsleven als gevolg van de coronavirus-pandemie. Het lijkt erop dat het Britse begrotingsbeleid na jaren van bezuinigingen eindelijk zijn juiste rol heeft teruggekregen.
Maar ik ben sceptisch over deze jongste “terugkeer van Keynes”-verhalen. Dit komt deels doordat er geen sprake is van een principiële afwijzing van het eerdere bezuinigingsbeleid, en deels doordat de meeste nieuwe bekeerlingen het Keynesianisme eenvoudigweg gelijkstellen met het laten oplopen van begrotingstekorten. In feite kan de Keynesiaanse rekenkunde echter ook op overschotten toegepast worden.