LONDEN – Een slechte economie leidt tot een slechte politiek. De mondiale financiële crisis en het gemankeerde herstel daarna hebben het politieke extremisme de wind in de zeilen gegeven. Tussen 2007 en 2016 is de steun voor extremistische partijen in Europa verdubbeld. Het Franse Rassemblement National (voorheen het Front National), het Duitse Alternative für Deutschland (AfD), de Italiaanse Liga, de Oostenrijkse Vrijheidspartij (FPÖ) en de Zweedse Democraten hebben de afgelopen twee jaar allemaal verkiezingswinst geboekt. En dan heb ik het nog niet eens over Donald Trump of over de Brexit gehad.
De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat deze explosie van politiek extremisme niet alleen uit economische onvrede kan worden verklaard. Maar de correlatie tussen slechte economische gebeurtenissen en een slechte politiek is eenvoudigweg te opvallend om te kunnen veronachtzamen.
Met een slechte politiek bedoel ik het xenofobische nationalisme en de onderdrukking van binnenlandse burgerlijke vrijheden in landen met populistische regeringen. Met een goede politiek bedoel ik het internationalisme, de vrijheid van meningsuiting en het verantwoordelijk bestuur dat heeft overheerst in het naoorlogse tijdperk van voorspoed. Laten we het kortweg illiberale en liberale democratie noemen.
LONDEN – Een slechte economie leidt tot een slechte politiek. De mondiale financiële crisis en het gemankeerde herstel daarna hebben het politieke extremisme de wind in de zeilen gegeven. Tussen 2007 en 2016 is de steun voor extremistische partijen in Europa verdubbeld. Het Franse Rassemblement National (voorheen het Front National), het Duitse Alternative für Deutschland (AfD), de Italiaanse Liga, de Oostenrijkse Vrijheidspartij (FPÖ) en de Zweedse Democraten hebben de afgelopen twee jaar allemaal verkiezingswinst geboekt. En dan heb ik het nog niet eens over Donald Trump of over de Brexit gehad.
De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat deze explosie van politiek extremisme niet alleen uit economische onvrede kan worden verklaard. Maar de correlatie tussen slechte economische gebeurtenissen en een slechte politiek is eenvoudigweg te opvallend om te kunnen veronachtzamen.
Met een slechte politiek bedoel ik het xenofobische nationalisme en de onderdrukking van binnenlandse burgerlijke vrijheden in landen met populistische regeringen. Met een goede politiek bedoel ik het internationalisme, de vrijheid van meningsuiting en het verantwoordelijk bestuur dat heeft overheerst in het naoorlogse tijdperk van voorspoed. Laten we het kortweg illiberale en liberale democratie noemen.