KAMPALA – Iedere minuut raken gemiddeld 31 mensen ontheemd – ze zijn gedwongen om hun werk, hun huizen en zelfs hun gezinnen achter te laten. Na zware reizen komen deze vluchtelingen vaak zonder geld of identificatie, en met weinig bezittingen, aan in nieuwe landen. Maar in plaats van een veiliger en voorspoediger toekomst voor zichzelf zeker te kunnen stellen, worden ze dikwijls gemarginaliseerd, buitengesloten en zelfs gedemoniseerd, en worden hen de mogelijkheden ontzegd om te integreren in hun gastland of om bij te dragen aan de lokale economie. Een rechttoe rechtaan manier om vluchtelingen te helpen is ze toegang te geven tot financiële diensten.
Financial service providers (FSPs, financiële dienstverleners) hebben deze groepen lange tijd veronachtzaamd, als gevolg van problemen op het gebied van de bereikbaarheid en de identificatie, en omdat vluchtelingen werden beschouwd als een groepering met een hoge risicofactor. Maar de technologische vooruitgang in de afgelopen tien jaar heeft het aanbieden van financiële diensten aan vluchtelingen makkelijker, veiliger en kosteneffectiever gemaakt dan ooit tevoren.
Dankzij digitale en mobiele technologieën geschiedt het afwikkelen van bankzaken niet langer in de eerste plaats in fysieke bankfilialen, maar eerder op de mobiele telefoons van mensen, waar die zich ook bevinden. Dit heeft de opkomst mogelijk gemaakt van digitale portemonnees die de gebruiker in staat stellen geld te ontvangen, op te slaan en uit te geven, door alleen maar hun mobieltjes te gebruiken. De afgelopen jaren is mobiel geld met name in het ten zuiden van de Sahara gelegen deel van Afrika heel populair geworden; het kan een 'game changer' zijn voor de enorme hoeveelheden mensen zonder bankrekening in de wereld, zo'n 1,7 miljard, van wie tweederde al een mobiele telefoon heeft die kan fungeren als de toegangspoort tot financiële diensten.
Er zijn weinig redenen om onderscheid te maken tussen vluchtelingen en de rest van de mensen zonder bankrekening in de wereld. In tegenspraak met wat algemeen wordt gedacht, vormen vluchtelingen geen hoger risico: uit het Kiva Refugee Impact Report blijkt dat als het op de terugbetaling van leningen aankomt, vluchtelingen net zo veel of net zo weinig risico vertegenwoordigen als niet-vluchtelingen. Bovendien kunnen banken nu, dankzij gezichtsherkenningstechnologie en kunstmatige intelligentie, de identiteit van gebruikers onmiddellijk verifiëren door bijvoorbeeld gebruik te maken van een snelle irisscan die vervolgens wordt gecontroleerd met behulp van een open-source programma voor de verificatie van iemands identiteit.
Als gevolg hiervan wordt het feit dat vluchtelingen vaak geen identificatiebewijs, onderpand en/of vast adres hebben irrelevant. Dit wordt alleen nog maar méér waar dankzij de introductie van ID2020, een samenwerkingsverband van Microsoft, Accenture en de Verenigde Naties, dat biometrische data en blockchain-technologie (gedistribueerde registers of logboeken) zal gebruiken om een van encryptie voorziene, permanente en deelbare identificatiemethode voor alle vluchtelingen te creëren.
Het is in het belang van de FSPs zelf om de blockchain te gaan gebruiken. Deze technologie – die rechtstreekse transacties tussen partijen op permanente en onveranderlijke wijze registreert – zou FSPs op de langere termijn overbodig kunnen maken, door hun monopolie als intermediair te breken. Maar op de korte termijn kan de aanvaarding ervan door banken de kosten omlaag brengen en het risico op fraude reduceren, waardoor de snelle groei van de dienstverlening aan onder meer vluchtelingen mogelijk wordt gemaakt.
Project Syndicate is returning to Climate Week NYC with an even more expansive program. Join us live on September 22 as we welcome speakers from around the world at our studio in Manhattan to address critical dimensions of the climate debate.
Register Now
De blockchain wordt nu ook al gebruikt om vluchtelingen te helpen. In het Jordaanse vluchtelingenkamp Zaatari wordt humanitaire hulp bijvoorbeeld door middel van de blockchain en cryptocurrencies gedistribueerd. Iedere vluchteling krijgt een digitale portemonnee, waarin zich geld bevindt voor voedsel en andere eerste levensbehoeften, terwijl gezichtsherkenning wordt gebruikt om transacties te verifiëren. De resultaten zijn overtuigend: een eerlijke en accurate distributie van de hulpgoederen, een reductie van 98% van de transactiekosten, en minder gevallen waarbij fondsen worden verdonkeremaand.
In Finland hebben MONI, een blockchain-startup, en de Finse Immigratiedienst vluchtelingen een digitale ID gegeven, die op de blockchain is opgeslagen. Met een MONI-rekening kunnen vluchtelingen toegang krijgen tot overheidsuitkeringen, zelfs als zij hun paspoort kwijtgeraakt zijn. Dergelijk gebruik van de blockchain vermindert de afhankelijkheid van door de regering uitgegeven identificatiebewijzen, terwijl het de aanvaarding van andere vormen van identificatie bevordert, zoals die van een door de VN uitgegeven ID.
Er is nog een andere, langetermijn-reden voor FSPs om de dienstverlening aan vluchtelingen uit te breiden. Door dat te doen kunnen ze gegevens verzamelen en waardevolle lessen leren, die hen kunnen helpen hun benadering vorm te geven van de steeds mobieler wordende mondiale klanten, die in de “gig-economie” van voltijdsbanen overstappen naar freelance-werk op afstand.
De kredietwaardigheid van freelancers – die naar verwachting in 2020 43% van de beroepsbevolking zullen uitmaken – kan moeilijk vast te stellen zijn, als gevolg van hun onregelmatige en onvoorspelbare inkomens. En de zogenoemde “digitale nomaden” hebben vaak geen permanent adres, wat het lastig maakt om een kredietwaardigheidscheck uit te voeren. Deze werkers van de toekomst brengen dus veel van dezelfde uitdagingen voor traditionele financiële dienstverleners met zich mee als vluchtelingen. Alternatieve manieren om de kredietwaardigheid vast te leggen, zoals die vandaag de dag voor vluchtelingen worden gecreëerd, kunnen in de toekomst breder worden toegepast.
Gezien dit alles moeten banken nu in actie komen om hun dienstverlening aan vluchtelingen uit te breiden. Ze zouden het voorbeeld kunnen volgen van het fintech-bedrijf MyBucks, dat al een bankfiliaal heeft geopend in Malawi’s vluchtelingenkamp Dzaleka , om leningen, mobiele bankdiensten en opleidingsmogelijkheden aan te bieden.
Uiteraard zullen voor het oplossen van de vluchtelingencrisis en het aanboren van het economisch potentieel van de ruim 25 miljoen vluchtelingen wereldwijd veranderingen op andere terreinen nodig zijn, te beginnen met de politieke verhalen die in veel gastlanden in omloop zijn, waarin vluchtelingen door politici en de media worden afgeschilderd als een bedreiging van de veiligheid, de culturele cohesie en de publieke middelen.
De voormalige minister van Buitenlandse Zaken van de VS, Hillary Clinton, weet haar verlies bij de Amerikaanse presidentsverkiezingen van 2016 en de uitslag van het Britse Brexit-referendum dat daaraan voorafging aan de publieke weerstand tegen de immigratie. Onlangs heeft ze geopperd dat Europa minder vluchtelingen zou moeten toelaten, om de opkomst van het populisme een halt toe te roepen. Gunter Nooke, Duitslands commissaris voor Afrika, had een zelfs nog onverteerbaarder voorstel: de Afrikaanse landen zouden terreinen moeten inrichten die als speciale economische zones door de Europese Unie beheerd zouden moeten worden, bij wijze van een soort van “vrijwillig kolonialisme.”
Dergelijke 'oplossingen' zijn niet alleen onethisch, maar zouden ook geen einde maken aan de crisis. Humanitaire hulp alleen helpt ook niet, behalve als stoplap. Om de stabiliteit en de dynamiek op langere termijn te kunnen veiligstellen, moeten de gastlanden economische kansen scheppen voor vluchtelingen. FSPs en fintech-bedrijven, die bekend staan om hun vermogen tot ontwrichting, kunnen in dat proces een sleutelrol spelen.
To have unlimited access to our content including in-depth commentaries, book reviews, exclusive interviews, PS OnPoint and PS The Big Picture, please subscribe
After a decades-long love affair with laissez-faire policies, many governments – notably in developed countries – are increasingly seeking to shape their economies through tariffs, subsidies, public procurement, and more. But not all industrial policies are created equal, and understanding their nuances and limitations is critical to their success.
Too often, the press and voters treat abortion, and reproductive rights more broadly, as well as other “family” issues – like child tax credits, paid family leave policies and affordable childcare – as somehow different from economic issues. But they are not.
shows why abortion, childcare, and parental leave are not merely “family” issues.
KAMPALA – Iedere minuut raken gemiddeld 31 mensen ontheemd – ze zijn gedwongen om hun werk, hun huizen en zelfs hun gezinnen achter te laten. Na zware reizen komen deze vluchtelingen vaak zonder geld of identificatie, en met weinig bezittingen, aan in nieuwe landen. Maar in plaats van een veiliger en voorspoediger toekomst voor zichzelf zeker te kunnen stellen, worden ze dikwijls gemarginaliseerd, buitengesloten en zelfs gedemoniseerd, en worden hen de mogelijkheden ontzegd om te integreren in hun gastland of om bij te dragen aan de lokale economie. Een rechttoe rechtaan manier om vluchtelingen te helpen is ze toegang te geven tot financiële diensten.
Financial service providers (FSPs, financiële dienstverleners) hebben deze groepen lange tijd veronachtzaamd, als gevolg van problemen op het gebied van de bereikbaarheid en de identificatie, en omdat vluchtelingen werden beschouwd als een groepering met een hoge risicofactor. Maar de technologische vooruitgang in de afgelopen tien jaar heeft het aanbieden van financiële diensten aan vluchtelingen makkelijker, veiliger en kosteneffectiever gemaakt dan ooit tevoren.
Dankzij digitale en mobiele technologieën geschiedt het afwikkelen van bankzaken niet langer in de eerste plaats in fysieke bankfilialen, maar eerder op de mobiele telefoons van mensen, waar die zich ook bevinden. Dit heeft de opkomst mogelijk gemaakt van digitale portemonnees die de gebruiker in staat stellen geld te ontvangen, op te slaan en uit te geven, door alleen maar hun mobieltjes te gebruiken. De afgelopen jaren is mobiel geld met name in het ten zuiden van de Sahara gelegen deel van Afrika heel populair geworden; het kan een 'game changer' zijn voor de enorme hoeveelheden mensen zonder bankrekening in de wereld, zo'n 1,7 miljard, van wie tweederde al een mobiele telefoon heeft die kan fungeren als de toegangspoort tot financiële diensten.
Er zijn weinig redenen om onderscheid te maken tussen vluchtelingen en de rest van de mensen zonder bankrekening in de wereld. In tegenspraak met wat algemeen wordt gedacht, vormen vluchtelingen geen hoger risico: uit het Kiva Refugee Impact Report blijkt dat als het op de terugbetaling van leningen aankomt, vluchtelingen net zo veel of net zo weinig risico vertegenwoordigen als niet-vluchtelingen. Bovendien kunnen banken nu, dankzij gezichtsherkenningstechnologie en kunstmatige intelligentie, de identiteit van gebruikers onmiddellijk verifiëren door bijvoorbeeld gebruik te maken van een snelle irisscan die vervolgens wordt gecontroleerd met behulp van een open-source programma voor de verificatie van iemands identiteit.
Als gevolg hiervan wordt het feit dat vluchtelingen vaak geen identificatiebewijs, onderpand en/of vast adres hebben irrelevant. Dit wordt alleen nog maar méér waar dankzij de introductie van ID2020, een samenwerkingsverband van Microsoft, Accenture en de Verenigde Naties, dat biometrische data en blockchain-technologie (gedistribueerde registers of logboeken) zal gebruiken om een van encryptie voorziene, permanente en deelbare identificatiemethode voor alle vluchtelingen te creëren.
Het is in het belang van de FSPs zelf om de blockchain te gaan gebruiken. Deze technologie – die rechtstreekse transacties tussen partijen op permanente en onveranderlijke wijze registreert – zou FSPs op de langere termijn overbodig kunnen maken, door hun monopolie als intermediair te breken. Maar op de korte termijn kan de aanvaarding ervan door banken de kosten omlaag brengen en het risico op fraude reduceren, waardoor de snelle groei van de dienstverlening aan onder meer vluchtelingen mogelijk wordt gemaakt.
PS Events: Climate Week NYC 2024
Project Syndicate is returning to Climate Week NYC with an even more expansive program. Join us live on September 22 as we welcome speakers from around the world at our studio in Manhattan to address critical dimensions of the climate debate.
Register Now
De blockchain wordt nu ook al gebruikt om vluchtelingen te helpen. In het Jordaanse vluchtelingenkamp Zaatari wordt humanitaire hulp bijvoorbeeld door middel van de blockchain en cryptocurrencies gedistribueerd. Iedere vluchteling krijgt een digitale portemonnee, waarin zich geld bevindt voor voedsel en andere eerste levensbehoeften, terwijl gezichtsherkenning wordt gebruikt om transacties te verifiëren. De resultaten zijn overtuigend: een eerlijke en accurate distributie van de hulpgoederen, een reductie van 98% van de transactiekosten, en minder gevallen waarbij fondsen worden verdonkeremaand.
In Finland hebben MONI, een blockchain-startup, en de Finse Immigratiedienst vluchtelingen een digitale ID gegeven, die op de blockchain is opgeslagen. Met een MONI-rekening kunnen vluchtelingen toegang krijgen tot overheidsuitkeringen, zelfs als zij hun paspoort kwijtgeraakt zijn. Dergelijk gebruik van de blockchain vermindert de afhankelijkheid van door de regering uitgegeven identificatiebewijzen, terwijl het de aanvaarding van andere vormen van identificatie bevordert, zoals die van een door de VN uitgegeven ID.
Er is nog een andere, langetermijn-reden voor FSPs om de dienstverlening aan vluchtelingen uit te breiden. Door dat te doen kunnen ze gegevens verzamelen en waardevolle lessen leren, die hen kunnen helpen hun benadering vorm te geven van de steeds mobieler wordende mondiale klanten, die in de “gig-economie” van voltijdsbanen overstappen naar freelance-werk op afstand.
De kredietwaardigheid van freelancers – die naar verwachting in 2020 43% van de beroepsbevolking zullen uitmaken – kan moeilijk vast te stellen zijn, als gevolg van hun onregelmatige en onvoorspelbare inkomens. En de zogenoemde “digitale nomaden” hebben vaak geen permanent adres, wat het lastig maakt om een kredietwaardigheidscheck uit te voeren. Deze werkers van de toekomst brengen dus veel van dezelfde uitdagingen voor traditionele financiële dienstverleners met zich mee als vluchtelingen. Alternatieve manieren om de kredietwaardigheid vast te leggen, zoals die vandaag de dag voor vluchtelingen worden gecreëerd, kunnen in de toekomst breder worden toegepast.
Gezien dit alles moeten banken nu in actie komen om hun dienstverlening aan vluchtelingen uit te breiden. Ze zouden het voorbeeld kunnen volgen van het fintech-bedrijf MyBucks, dat al een bankfiliaal heeft geopend in Malawi’s vluchtelingenkamp Dzaleka , om leningen, mobiele bankdiensten en opleidingsmogelijkheden aan te bieden.
Uiteraard zullen voor het oplossen van de vluchtelingencrisis en het aanboren van het economisch potentieel van de ruim 25 miljoen vluchtelingen wereldwijd veranderingen op andere terreinen nodig zijn, te beginnen met de politieke verhalen die in veel gastlanden in omloop zijn, waarin vluchtelingen door politici en de media worden afgeschilderd als een bedreiging van de veiligheid, de culturele cohesie en de publieke middelen.
De voormalige minister van Buitenlandse Zaken van de VS, Hillary Clinton, weet haar verlies bij de Amerikaanse presidentsverkiezingen van 2016 en de uitslag van het Britse Brexit-referendum dat daaraan voorafging aan de publieke weerstand tegen de immigratie. Onlangs heeft ze geopperd dat Europa minder vluchtelingen zou moeten toelaten, om de opkomst van het populisme een halt toe te roepen. Gunter Nooke, Duitslands commissaris voor Afrika, had een zelfs nog onverteerbaarder voorstel: de Afrikaanse landen zouden terreinen moeten inrichten die als speciale economische zones door de Europese Unie beheerd zouden moeten worden, bij wijze van een soort van “vrijwillig kolonialisme.”
Dergelijke 'oplossingen' zijn niet alleen onethisch, maar zouden ook geen einde maken aan de crisis. Humanitaire hulp alleen helpt ook niet, behalve als stoplap. Om de stabiliteit en de dynamiek op langere termijn te kunnen veiligstellen, moeten de gastlanden economische kansen scheppen voor vluchtelingen. FSPs en fintech-bedrijven, die bekend staan om hun vermogen tot ontwrichting, kunnen in dat proces een sleutelrol spelen.
Vertaling: Menno Grootveld