ISLAMABAD – In 2017 was ik kandidaat om de volgende directeur-generaal van de Wereldgezondheidsorganisatie te worden. Op de zeventigste World Health Assembly stond ik voor de ministers van Volksgezondheid van de wereld en waarschuwde ik dat drie dingen de planeet zouden kunnen verwoesten: een object uit de ruimte, een derde wereldoorlog of een pandemie.
De COVID-19-pandemie heeft de wereld dan misschien wel niet verwoest, het virus onderwerpt publieke en private instellingen beslist aan een zware test. Naast de ernstige gevolgen voor de volksgezondheid heeft de pandemie wereldwijd de bestaansmiddelen gedecimeerd, de middenklasse onder druk gezet en huishoudens met lage inkomens tot abjecte armoede veroordeeld.
In Pakistan – het vijfde land ter wereld in termen van de bevolkingsomvang – zijn 24 miljoen kostwinners afhankelijk van daglonen of als zelfstandige werkzaam in de informele economie. Voor hen kwam het leven tot stilstand door de implementatie van de lockdown in maart, die een wijdverbreid inkomensverlies met zich meebracht dat aanleiding gaf tot civiele onrust en relletjes.
Om de sociaal-economische schade van de pandemie te verzachten heeft de Pakistaanse regering het Ehsaas Emergency Cash-programma in het leven geroepen, het grootste sociale beschermingsprogramma uit de geschiedenis van het land. Op grond van het programma, dat tien dagen na het begin van de lockdown is uitgerold, worden eenmalige contante uitkeringen van in totaal ruim 1,2 miljard dollar verstrekt aan ruim 16,9 miljoen huishoudens, met in totaal 109 miljoen mensen – ongeveer 50 procent van de bevolking van het land. Gezinnen die ervoor in aanmerking komen krijgen Rs12,000 (75 dollar) om hun onmiddellijke bestaansbehoeften te dekken.
Vóór de implementatie van dit programma was ik getuige van onnoemelijk leed onder mensen uit alle lagen van de bevolking. Dit gold voor dagloners en marskramers, hotel- en restaurantpersoneel, huishoudelijk personeel, veiligheidsbeambten en chauffeurs. Maar ook voor ontslagen werknemers van het openbaar vervoer, vissers en mijnwerkers, schoonheidsspecialistes en kappers, en miljoenen winkeliers – die allemaal op de drempel van de honger stonden omdat hun spaargeld op was. Samen met docenten van privé-scholen, elektriciens, lassers, schilders, timmerlieden, loodgieters, automonteurs, taxichauffeurs en bouwvakkers wisten ze niet hoe ze aan hun volgende maaltijd moesten komen.
Deze verhalen deden zich in alle bedrijfstakken en regioʼs voor, waarbij zelfs degenen die gewend waren aan een fatsoenlijk inkomen zich plotseling afvroegen of hun financiën ooit nog sluitend zouden worden. Maar de uitkeringen betekenden stabiliteit en troost voor miljoenen gezinnen, en het hele land keek toe hoe miljoenen tragedies werden afgewend.
At a time of escalating global turmoil, there is an urgent need for incisive, informed analysis of the issues and questions driving the news – just what PS has always provided.
Subscribe to Digital or Digital Plus now to secure your discount.
Subscribe Now
Als de onmiddellijke crisis voorbij is zal het succes van dit programma Pakistan en andere midden- en lageinkomenslanden een onschatbare ervaring bieden in het snel implementeren van een omvangrijk nationaal programma, binnen een complexe en onzekere context. Om deze kennis te kunnen delen heeft de regering onlangs een rapport uitgebracht waarin de knowhow wordt beschreven die we hebben verkregen dankzij het ontwerp en de tenuitvoerlegging ervan, evenals de operationele uitdagingen die we zijn tegengekomen en de manier waarop die zijn aangepakt.
De digitale aanpak van het programma, van begin tot eind, waarbij de transparantie in het ontwerp is vastgelegd, biedt lessen over de manier waarop persoonlijke identificatiesystemen kunnen worden gebruikt. Door telefoongegevens, internetconnectiviteit en nationale identiteitsdocumenten met elkaar te verbinden, kan een digitaal, vraag-gedreven systeem van sociale bescherming worden creëerd om degenen die in nood verkeren in staat te stellen steun te verkrijgen in tijden van crises. Aangetoond is hoe programmaʼs die voorzien in dit soort uitkeringen ingezet kunnen worden om de negatieve sociaal-economische gevolgen van externe schokken als COVID-19 tegen te gaan.
Voor Pakistan was dit een bepalend moment als het gaat om het functioneren van de overheid. De crisis heeft de regering gedwongen responsiever, meer data-gestuurd, experimenteler en ambitieuzer te zijn. Kosteneffectieve digitale werkwijzen, nieuwe manieren om de activiteiten van meerdere belanghebbenden te coördineren, en een gezamenlijke aanpak van alle overheidsorganen zijn nu geïnstitutionaliseerd. Deze maatregelen zullen de beleidsvorming in de wereld ná COVID-19 transformeren.
Tenslotte strekt de erfenis van het programma zich uit tot voorbij de kortetermijnhulp. Ingebouwd in het ontwerp zijn langetermijndoelstellingen om het sociale vangnet te versterken en de financiële insluiting uit te breiden; beide doelstellingen zullen de ontvangers blijvende voordelen brengen, evenals Pakistan als geheel. Daarnaast is er sprake van toewijding aan de transparantie en verantwoordelijkheid, hetgeen de onderliggende motivatie is voor de publicatie van het rapport. Als democratieën de vooruitgang willen garanderen, moeten de overheidsinstellingen en -processen zijn doordrongen van een cultuur van integriteit en openheid.
Uit de geschiedenis blijkt dat rampen en hun tragische gevolgen een katalysator kunnen zijn van grootschalige sociale veranderingen. COVID-19 heeft Pakistan voor een dringende en ongekende uitdaging geplaatst, die louter met een programma tegemoet getreden kon worden dat zó omvangrijk en ambitieus was als Ehsaas Emergency Cash.
In het kielzog van de pandemie moeten we de zich eenmaal per generatie voordoende kans omarmen om deze ambitie wereldwijd te implementeren en een eerlijker wereld te bouwen die de armoede, ongelijkheid en klimaatcrisis overwint, met sociale bescherming als steunpilaar.
De wereld heeft sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog niet voor een lastiger opgave gestaan. Maar in onze donkerste uren kunnen we een weg voorwaarts vinden door collectief te besluiten vooruitgang te boeken naar een eerlijker, groener en duurzamer wereld voor iedereen.
To have unlimited access to our content including in-depth commentaries, book reviews, exclusive interviews, PS OnPoint and PS The Big Picture, please subscribe
According to the incoming chair of US President Donald Trump’s Council of Economic Advisers, America runs large trade deficits and struggles to compete in manufacturing because foreign demand for US financial assets has made the dollar too strong. It’s an argument that manages to be both logically incoherent and historically wrong.
is unpersuaded by the argument made by presidential advisers for unilaterally restructuring global trade.
By launching new trade wars and ordering the creation of a Bitcoin reserve, Donald Trump is assuming that US trade partners will pay any price to maintain access to the American market. But if he is wrong about that, the dominance of the US dollar, and all the advantages it confers, could be lost indefinitely.
doubts the US administration can preserve the greenback’s status while pursuing its trade and crypto policies.
Diane Coyle
suggests ways to account for “free” digital services in economic frameworks, considers how to prevent the emergence of AI monopolies, warns that cutting funding for basic research is tantamount to destroying the US economy’s foundations, and more.
ISLAMABAD – In 2017 was ik kandidaat om de volgende directeur-generaal van de Wereldgezondheidsorganisatie te worden. Op de zeventigste World Health Assembly stond ik voor de ministers van Volksgezondheid van de wereld en waarschuwde ik dat drie dingen de planeet zouden kunnen verwoesten: een object uit de ruimte, een derde wereldoorlog of een pandemie.
De COVID-19-pandemie heeft de wereld dan misschien wel niet verwoest, het virus onderwerpt publieke en private instellingen beslist aan een zware test. Naast de ernstige gevolgen voor de volksgezondheid heeft de pandemie wereldwijd de bestaansmiddelen gedecimeerd, de middenklasse onder druk gezet en huishoudens met lage inkomens tot abjecte armoede veroordeeld.
In Pakistan – het vijfde land ter wereld in termen van de bevolkingsomvang – zijn 24 miljoen kostwinners afhankelijk van daglonen of als zelfstandige werkzaam in de informele economie. Voor hen kwam het leven tot stilstand door de implementatie van de lockdown in maart, die een wijdverbreid inkomensverlies met zich meebracht dat aanleiding gaf tot civiele onrust en relletjes.
Om de sociaal-economische schade van de pandemie te verzachten heeft de Pakistaanse regering het Ehsaas Emergency Cash-programma in het leven geroepen, het grootste sociale beschermingsprogramma uit de geschiedenis van het land. Op grond van het programma, dat tien dagen na het begin van de lockdown is uitgerold, worden eenmalige contante uitkeringen van in totaal ruim 1,2 miljard dollar verstrekt aan ruim 16,9 miljoen huishoudens, met in totaal 109 miljoen mensen – ongeveer 50 procent van de bevolking van het land. Gezinnen die ervoor in aanmerking komen krijgen Rs12,000 (75 dollar) om hun onmiddellijke bestaansbehoeften te dekken.
Vóór de implementatie van dit programma was ik getuige van onnoemelijk leed onder mensen uit alle lagen van de bevolking. Dit gold voor dagloners en marskramers, hotel- en restaurantpersoneel, huishoudelijk personeel, veiligheidsbeambten en chauffeurs. Maar ook voor ontslagen werknemers van het openbaar vervoer, vissers en mijnwerkers, schoonheidsspecialistes en kappers, en miljoenen winkeliers – die allemaal op de drempel van de honger stonden omdat hun spaargeld op was. Samen met docenten van privé-scholen, elektriciens, lassers, schilders, timmerlieden, loodgieters, automonteurs, taxichauffeurs en bouwvakkers wisten ze niet hoe ze aan hun volgende maaltijd moesten komen.
Deze verhalen deden zich in alle bedrijfstakken en regioʼs voor, waarbij zelfs degenen die gewend waren aan een fatsoenlijk inkomen zich plotseling afvroegen of hun financiën ooit nog sluitend zouden worden. Maar de uitkeringen betekenden stabiliteit en troost voor miljoenen gezinnen, en het hele land keek toe hoe miljoenen tragedies werden afgewend.
Winter Sale: Save 40% on a new PS subscription
At a time of escalating global turmoil, there is an urgent need for incisive, informed analysis of the issues and questions driving the news – just what PS has always provided.
Subscribe to Digital or Digital Plus now to secure your discount.
Subscribe Now
Als de onmiddellijke crisis voorbij is zal het succes van dit programma Pakistan en andere midden- en lageinkomenslanden een onschatbare ervaring bieden in het snel implementeren van een omvangrijk nationaal programma, binnen een complexe en onzekere context. Om deze kennis te kunnen delen heeft de regering onlangs een rapport uitgebracht waarin de knowhow wordt beschreven die we hebben verkregen dankzij het ontwerp en de tenuitvoerlegging ervan, evenals de operationele uitdagingen die we zijn tegengekomen en de manier waarop die zijn aangepakt.
De digitale aanpak van het programma, van begin tot eind, waarbij de transparantie in het ontwerp is vastgelegd, biedt lessen over de manier waarop persoonlijke identificatiesystemen kunnen worden gebruikt. Door telefoongegevens, internetconnectiviteit en nationale identiteitsdocumenten met elkaar te verbinden, kan een digitaal, vraag-gedreven systeem van sociale bescherming worden creëerd om degenen die in nood verkeren in staat te stellen steun te verkrijgen in tijden van crises. Aangetoond is hoe programmaʼs die voorzien in dit soort uitkeringen ingezet kunnen worden om de negatieve sociaal-economische gevolgen van externe schokken als COVID-19 tegen te gaan.
Voor Pakistan was dit een bepalend moment als het gaat om het functioneren van de overheid. De crisis heeft de regering gedwongen responsiever, meer data-gestuurd, experimenteler en ambitieuzer te zijn. Kosteneffectieve digitale werkwijzen, nieuwe manieren om de activiteiten van meerdere belanghebbenden te coördineren, en een gezamenlijke aanpak van alle overheidsorganen zijn nu geïnstitutionaliseerd. Deze maatregelen zullen de beleidsvorming in de wereld ná COVID-19 transformeren.
Tenslotte strekt de erfenis van het programma zich uit tot voorbij de kortetermijnhulp. Ingebouwd in het ontwerp zijn langetermijndoelstellingen om het sociale vangnet te versterken en de financiële insluiting uit te breiden; beide doelstellingen zullen de ontvangers blijvende voordelen brengen, evenals Pakistan als geheel. Daarnaast is er sprake van toewijding aan de transparantie en verantwoordelijkheid, hetgeen de onderliggende motivatie is voor de publicatie van het rapport. Als democratieën de vooruitgang willen garanderen, moeten de overheidsinstellingen en -processen zijn doordrongen van een cultuur van integriteit en openheid.
Uit de geschiedenis blijkt dat rampen en hun tragische gevolgen een katalysator kunnen zijn van grootschalige sociale veranderingen. COVID-19 heeft Pakistan voor een dringende en ongekende uitdaging geplaatst, die louter met een programma tegemoet getreden kon worden dat zó omvangrijk en ambitieus was als Ehsaas Emergency Cash.
In het kielzog van de pandemie moeten we de zich eenmaal per generatie voordoende kans omarmen om deze ambitie wereldwijd te implementeren en een eerlijker wereld te bouwen die de armoede, ongelijkheid en klimaatcrisis overwint, met sociale bescherming als steunpilaar.
De wereld heeft sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog niet voor een lastiger opgave gestaan. Maar in onze donkerste uren kunnen we een weg voorwaarts vinden door collectief te besluiten vooruitgang te boeken naar een eerlijker, groener en duurzamer wereld voor iedereen.
Vertaling: Menno Grootveld