WASHINGTON, DC – Toen de lockdowns als gevolg van COVID-19 begonnen, werd het belang van betaalbare kinderopvang opeens veel duidelijker voor veel meer mensen, vooral voor werkende vrouwen. Vorig jaar besteedden vrouwen driemaal zoveel uren aan extra onbetaalde kinderopvang als mannen, waardoor zij naar schatting achthonderd miljard dollar aan inkomsten misliepen. De genderkloof in de kinderopvang is nog breder in lage- en midden-inkomenslanden. In India bijvoorbeeld zorgden vrouwen tien keer zo vaak voor onbetaalde kinderopvang als mannen.
Sinds het begin van de pandemie hebben de rijkste landen ter wereld getracht hun infrastructuur voor kinderopvang in eigen land te versterken en de toegang daartoe te verruimen. Maar als deze landen de economische vooruitzichten voor vrouwen wereldwijd echt willen verbeteren, moeten zij ook investeren in kinderopvangprogrammaʼs in het buitenland.
Zelfs vóór de pandemie was kinderopvang van goede kwaliteit in veel hoge-inkomenslanden al ruim toegankelijk. Canada geeft gezinnen een aanzienlijke maandelijkse toelage om de kosten te subsidiëren. IJsland biedt universele voorschoolse opvang, en Denemarken staat nieuwe ouders toe hun werkuren in te korten met behoud van hun baan, salaris, gezondheidszorg en andere voordelen. Zweedse ouders hebben recht op in totaal 480 verlofdagen tegen ongeveer tachtig procent van hun loon, die zij op ieder moment kunnen opnemen tot de achtste verjaardag van hun kind.
Nu nemen deze landen verdere stappen. De Verenigde Staten hebben 53 miljard dollar aan pandemische hulp bijgedragen om kinderdagverblijven open te houden. Australië heeft 1,2 miljard dollar geïnvesteerd in kinderopvangsubsidies en heeft het plafond voor financiële steun voor kinderopvang voor werkende gezinnen opgeheven. En Canada bespreekt een verlaging van de kosten van kinderopvang tot tien dollar per dag.
Maar terwijl de rijke landen zich concentreren op hun eigen kinderopvanginfrastructuur, blijft de toegang tot opvang in lage- en midden-inkomenslanden moeilijk. Wereldwijd is er voor ruim veertig procent van de kleuters geen haalbare optie voor kinderopvang. In lage- en middeninkomenslanden loopt dat cijfer op tot tachtig procent. Vergeleken met kinderen in hoge-inkomenslanden is de kans dat kinderen in lage-inkomenslanden kinderopvang kunnen krijgen bijna bijna vijfmaal zo klein.
Hoewel ontoereikende kinderopvang tijdens de pandemie een nieuwe betekenis heeft gekregen, is deze crisis niet nieuw. En wanneer de toegang tot kinderopvang schaars is, betalen vrouwen een veel hogere prijs dan mannen. In 2018 waren ruim zeshonderd miljoen vrouwen in de werkende leeftijd niet in staat betaald werk te aanvaarden vanwege de zorg voor hun kinderen; slechts 41 miljoen mannen noemden dezelfde reden om niet aan het werk te gaan.
At a time of escalating global turmoil, there is an urgent need for incisive, informed analysis of the issues and questions driving the news – just what PS has always provided.
Subscribe to Digital or Digital Plus now to secure your discount.
Subscribe Now
Een verbetering van de infrastructuur voor kinderopvang in lage- en middeninkomenslanden kan een groot effect hebben op het economisch welzijn van vrouwen. Met steun voor kinderopvang kunnen meer moeders, grootmoeders en zussen een voltijdse, hoogwaardige baan accepteren, in plaats van, zoals veel vrouwen nu doen, te moeten worstelen om de zorg voor kinderen te combineren met betaald werk en school. Investeringen in kinderopvang creëren ook nieuwe kansen voor vrouwen (en mannen). De Wereldbank voorspelt dat het voorzien in de behoeften aan kinderopvang in lage- en midden-inkomenslanden 43 miljoen banen zou opleveren.
Evenzo heeft onderzoek van het Internationale Monetaire Fonds aangetoond dat wanneer meer vrouwen werken, de economieën groeien, de productiviteit stijgt, de economische diversificatie toeneemt en de inkomensongelijkheid afneemt. Bovendien is gelijkheid van mannen en vrouwen op de arbeidsmarkt goed voor het bedrijfsleven. Meer werkgelegenheid en leiderschapskansen voor vrouwen leidt tot een grotere doeltreffendheid en groei van de organisatie.
Een toename van de formele arbeidsparticipatie van vrouwen zou de wereldeconomie als geheel ten goede komen, maar landen met lagere inkomens zijn beperkt in hun mogelijkheden om deze agenda op eigen kracht uit te voeren. Rijke landen moeten helpen het potentieel van de economische participatie van vrouwen te verwezenlijken, en dat betekent dat zij moeten erkennen dat kwalitatief goede en betaalbare kinderopvang overal belangrijk is, niet alleen in eigen land. Van de veertig miljard dollar die tijdens het VN-forum voor de gelijkheid van vrouwen en mannen in 2021 is toegezegd om de ongelijkheid tussen vrouwen en mannen aan te pakken, ging slechts honderd miljoen dollar(uit Canada) naar kinderopvang in lage- en middeninkomenslanden.
Ook de multilaterale ontwikkelingsbanken hebben investeringen in kinderopvang nog niet tot een kernpunt gemaakt. Deze instellingen trekken middelen uit voor belangrijke doelstellingen zoals het voorkomen van gendergerelateerd geweld, het bevorderen van seksuele en reproductieve gezondheid en rechten, en het verlenen van financiële en technische steun aan door vrouwen gerunde bedrijven. Maar door kinderopvang niet voldoende te financieren, verwaarlozen zij een van de hardnekkigste factoren die de wereldwijde ongelijkheid tussen mannen en vrouwen in de hand werken.
De pandemie heeft de hoge-inkomenslanden een waardevolle les geleerd over het belang van kinderopvang. Nu moeten zij bewijzen dat zij zich willen inzetten voor een herstel waarbij geen onderscheid wordt gemaakt tussen mannen en vrouwen, door kinderopvang overal ter wereld toegankelijker en betaalbaarder te maken.
To have unlimited access to our content including in-depth commentaries, book reviews, exclusive interviews, PS OnPoint and PS The Big Picture, please subscribe
Unlike during his first term, US President Donald Trump no longer seems to care if his policies wreak havoc in financial markets. This time around, Trump seems to be obsessed with his radical approach to institutional deconstruction, which includes targeting the Federal Reserve, the International Monetary Fund, and the World Bank.
explains why the US president’s second administration, unlike his first, is targeting all three.
By launching new trade wars and ordering the creation of a Bitcoin reserve, Donald Trump is assuming that US trade partners will pay any price to maintain access to the American market. But if he is wrong about that, the dominance of the US dollar, and all the advantages it confers, could be lost indefinitely.
doubts the US administration can preserve the greenback’s status while pursuing its trade and crypto policies.
WASHINGTON, DC – Toen de lockdowns als gevolg van COVID-19 begonnen, werd het belang van betaalbare kinderopvang opeens veel duidelijker voor veel meer mensen, vooral voor werkende vrouwen. Vorig jaar besteedden vrouwen driemaal zoveel uren aan extra onbetaalde kinderopvang als mannen, waardoor zij naar schatting achthonderd miljard dollar aan inkomsten misliepen. De genderkloof in de kinderopvang is nog breder in lage- en midden-inkomenslanden. In India bijvoorbeeld zorgden vrouwen tien keer zo vaak voor onbetaalde kinderopvang als mannen.
Sinds het begin van de pandemie hebben de rijkste landen ter wereld getracht hun infrastructuur voor kinderopvang in eigen land te versterken en de toegang daartoe te verruimen. Maar als deze landen de economische vooruitzichten voor vrouwen wereldwijd echt willen verbeteren, moeten zij ook investeren in kinderopvangprogrammaʼs in het buitenland.
Zelfs vóór de pandemie was kinderopvang van goede kwaliteit in veel hoge-inkomenslanden al ruim toegankelijk. Canada geeft gezinnen een aanzienlijke maandelijkse toelage om de kosten te subsidiëren. IJsland biedt universele voorschoolse opvang, en Denemarken staat nieuwe ouders toe hun werkuren in te korten met behoud van hun baan, salaris, gezondheidszorg en andere voordelen. Zweedse ouders hebben recht op in totaal 480 verlofdagen tegen ongeveer tachtig procent van hun loon, die zij op ieder moment kunnen opnemen tot de achtste verjaardag van hun kind.
Nu nemen deze landen verdere stappen. De Verenigde Staten hebben 53 miljard dollar aan pandemische hulp bijgedragen om kinderdagverblijven open te houden. Australië heeft 1,2 miljard dollar geïnvesteerd in kinderopvangsubsidies en heeft het plafond voor financiële steun voor kinderopvang voor werkende gezinnen opgeheven. En Canada bespreekt een verlaging van de kosten van kinderopvang tot tien dollar per dag.
Maar terwijl de rijke landen zich concentreren op hun eigen kinderopvanginfrastructuur, blijft de toegang tot opvang in lage- en midden-inkomenslanden moeilijk. Wereldwijd is er voor ruim veertig procent van de kleuters geen haalbare optie voor kinderopvang. In lage- en middeninkomenslanden loopt dat cijfer op tot tachtig procent. Vergeleken met kinderen in hoge-inkomenslanden is de kans dat kinderen in lage-inkomenslanden kinderopvang kunnen krijgen bijna bijna vijfmaal zo klein.
Hoewel ontoereikende kinderopvang tijdens de pandemie een nieuwe betekenis heeft gekregen, is deze crisis niet nieuw. En wanneer de toegang tot kinderopvang schaars is, betalen vrouwen een veel hogere prijs dan mannen. In 2018 waren ruim zeshonderd miljoen vrouwen in de werkende leeftijd niet in staat betaald werk te aanvaarden vanwege de zorg voor hun kinderen; slechts 41 miljoen mannen noemden dezelfde reden om niet aan het werk te gaan.
Winter Sale: Save 40% on a new PS subscription
At a time of escalating global turmoil, there is an urgent need for incisive, informed analysis of the issues and questions driving the news – just what PS has always provided.
Subscribe to Digital or Digital Plus now to secure your discount.
Subscribe Now
Een verbetering van de infrastructuur voor kinderopvang in lage- en middeninkomenslanden kan een groot effect hebben op het economisch welzijn van vrouwen. Met steun voor kinderopvang kunnen meer moeders, grootmoeders en zussen een voltijdse, hoogwaardige baan accepteren, in plaats van, zoals veel vrouwen nu doen, te moeten worstelen om de zorg voor kinderen te combineren met betaald werk en school. Investeringen in kinderopvang creëren ook nieuwe kansen voor vrouwen (en mannen). De Wereldbank voorspelt dat het voorzien in de behoeften aan kinderopvang in lage- en midden-inkomenslanden 43 miljoen banen zou opleveren.
Evenzo heeft onderzoek van het Internationale Monetaire Fonds aangetoond dat wanneer meer vrouwen werken, de economieën groeien, de productiviteit stijgt, de economische diversificatie toeneemt en de inkomensongelijkheid afneemt. Bovendien is gelijkheid van mannen en vrouwen op de arbeidsmarkt goed voor het bedrijfsleven. Meer werkgelegenheid en leiderschapskansen voor vrouwen leidt tot een grotere doeltreffendheid en groei van de organisatie.
Een toename van de formele arbeidsparticipatie van vrouwen zou de wereldeconomie als geheel ten goede komen, maar landen met lagere inkomens zijn beperkt in hun mogelijkheden om deze agenda op eigen kracht uit te voeren. Rijke landen moeten helpen het potentieel van de economische participatie van vrouwen te verwezenlijken, en dat betekent dat zij moeten erkennen dat kwalitatief goede en betaalbare kinderopvang overal belangrijk is, niet alleen in eigen land. Van de veertig miljard dollar die tijdens het VN-forum voor de gelijkheid van vrouwen en mannen in 2021 is toegezegd om de ongelijkheid tussen vrouwen en mannen aan te pakken, ging slechts honderd miljoen dollar(uit Canada) naar kinderopvang in lage- en middeninkomenslanden.
Ook de multilaterale ontwikkelingsbanken hebben investeringen in kinderopvang nog niet tot een kernpunt gemaakt. Deze instellingen trekken middelen uit voor belangrijke doelstellingen zoals het voorkomen van gendergerelateerd geweld, het bevorderen van seksuele en reproductieve gezondheid en rechten, en het verlenen van financiële en technische steun aan door vrouwen gerunde bedrijven. Maar door kinderopvang niet voldoende te financieren, verwaarlozen zij een van de hardnekkigste factoren die de wereldwijde ongelijkheid tussen mannen en vrouwen in de hand werken.
De pandemie heeft de hoge-inkomenslanden een waardevolle les geleerd over het belang van kinderopvang. Nu moeten zij bewijzen dat zij zich willen inzetten voor een herstel waarbij geen onderscheid wordt gemaakt tussen mannen en vrouwen, door kinderopvang overal ter wereld toegankelijker en betaalbaarder te maken.
Vertaling: Menno Grootveld